Crippled Black Phoenix + Maybeshewill live @ Κύτταρο - 19/09/2009
Crippled Black Phoenix + Maybeshewill live @ Κύτταρο - 19/09/2009
Μια κολεκτίβα μουσικών - ανθρώπων και οργάνων - με primitive ήχους, folk στοιχεία και σαφείς επιρροές από doom και post-instrumental μουσική. Γράφουν endtime ballads, όπως λένε, επισημαίνοντας την σχετικά μακάβρια φύση των κομματιών τους και την ασυνήθιστη μίξη διαφόρων ειδών σαν εξέλιξη στην μουσική. Ο ήχος τους θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Godspeed You Black Emperor και Silver Mount Zion. Τους κατατάσσουν σε είδη όπως stoner progressive, freak folk και doom. O λόγος για τους Crippled Black Phoenix, μέλη των οποίων προέρχονται από μπάντες όπως οι electric wizard , mogwai, iron monkey pantheist κ.ά., οι οποίοι έδωσαν το παρόν στο Κύτταρο live στις 19 Σεπτεμβρίου.Οι πόρτες άνοιξαν στις 9.00 και υποτίθεται άνοιγε και η συναυλία εκείνη την ώρα, αλλά όπως γίνεται σχεδόν πάντα η μουσική άρχισε να γαργαλάει τα αφτιά μας στις 10.00 περίπου...
Πρώτοι βγήκαν, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, οι Maybeshewill, οι εκρηκτικοί βρετανοί τους οποίους πολλοί παρομοιάζουν με τους 65daysofstatic. Δεν ήταν και τόσο εκρηκτικοί, ήταν όμως βρετανοί. Οι βέροι βρετανοί (oi oi oi) ακολούθησαν μια κλασσική σύνθεση post rock, αλλά με τα κομμάτια τους να μην ξεπερνούν τα τέσσερα λεπτά. Όταν άκουσα τον δίσκο Sing the Word Hope in Four-Part Harmony (λίγο πριν τη συναυλία) ο ήχος τους μου φάνηκε κλασσικός post rock στα βήματα των God is an Astronaut.
Από τη στιγμή που βγήκαν στην σκηνή και ξεκίνησαν τα όργανα να παίζουν η επήρεια όσων είχα πιει έφυγε και πήγε σε κάποιον άλλον μάλλον. Ακούγονταν πλήκτρα στα οποία δεν έπαιζε κανείς, ακούγονταν samples και loops χωρίς να υπάρχει κάποιος dj και, το χειρότερο, απαγορευόταν το κάπνισμα και έτσι την βγάλαμε ξεροσφύρι με όχι και τόσο καλό ηχητικό μοτίβο. Ίσως ήταν η μια ώρα αναμονή, ίσως ήταν το όλο στυλ των Maybeshewill, που θύμιζε νέο-emo punk φάση, ίσως απλά οργιάζει η φαντασία μου. Δεν ξέρω, πάντως όλα αυτά οδήγησαν αρκετό κόσμο να βγει έξω και να ξαποστάσει λίγο, πριν καλά καλά τελειώσουν το set τους.
Το set των Maybeshewill κράτησε περίπου μία ώρα και στη συνέχεια, με μια μικρή αναμονή, ακολούθησαν οι Ανάπηροι Μαύροι Φοίνικες (Crippled Black Phoenix).
Ξεκίνησαν με το κομμάτι Rise up and fight και κινήθηκαν σε ένα ευρύ φάσμα της δισκογραφίας τους. Με τα κομμάτια τους να κρατάνε από πέντε μέχρι είκοσι λεπτά, οι CPB έπαιξαν ακούραστα για πάνω από μιάμιση ώρα με μεγάλη συμμετοχή του κοινού, το οποίο κοινό ζήταγε να παίξουν τα wizard of blood, funeralpolis (κομμάτια των Electric Wizard) και κάπου ακούστηκε και ένα "Αεκαρα ρε"! Ο καθένας με τον πόνο του δηλαδή.
Ο ήχος τους θύμιζε σε κάποια σημεία electric wizard και iron monkey και θα ήταν ακόμα καλύτερα αν δεν προέκυπταν κάποια μικροπροβλήματα με τις καλωδιώσεις. Το τσέλο που έπαιζε η Charlotte Nicholls υπερκαλυπτόταν από τις ηλεκτρικές κιθάρες και δυστυχώς δεν ακούστηκε πολύ. Όπως επίσης δεν ακουγόταν και η κιθάρα του Joe Volk (τραγουδιστής). Τα πλήκτρα του Κώστα Παπαδημητρίου σε συνδυασμό με τα synths του Danny Ashberry (και με μια γερή δόση μπύρας) οδηγούσαν το μυαλό σου σε ένα ουτοπικό μέρος όπου ήχος, χρώμα και μπύρα βρίσκονταν σε τέλεια αρμονία. Και εκεί που ήσουν στο απόγειο του ταξιδιού έμπαινε ο Justin Greaves με τα εκπληκτικά του riffs και σε επέστρεφε σε μια πραγματικότητα καλύτερη από την ουτοπία. Ο αντικαπνιστικός νόμος δε μας άφηνε να συνοδέψουμε αυτή τη μουσική με ένα τσιγάρο και χωρίς αυτό η απόλαυση αυτού του συμπλέγματος οργάνων και ήχων ήταν ελλιπής.
Από πίσω, δυστυχώς, δεν έδειχνε κάποιου είδους ψυχεδελικών και πειραματικών εικόνων και το μόνο που είχαν ήταν τα πολύχρωμα φώτα και τον καπνό.
Ο πειραματισμός και οι πολυτάλαντοι μουσικοί των Crippled Black Phoenix σε συνδυασμό με το μοντέρνο βικτωριανής εποχής εξοπλισμό συντέλεσαν στο να καταφέρει η μπάντα να παράγει έναν αργό και σαγηνευτικό ήχο χωρίς να φτάσει στην υπερβολή και γι'αυτό ακριβώς το κοινό τους καταχειροκρότησε.