... Ή A Victim of Society + Dirty Beaches live.

To παραπάνω δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν άκουγα και τα δύο ονόματα για πρώτη φορά, χωρίς να ξέρω τις προελεύσεις, με τον Α Victim Of Society main όνομα. Για όσους δεν παρευρέθηκαν στο BIOS την Τρίτη το βράδυ ας μάθουν κατ' αρχάς ότι ο χώρος ξεχείλιζε από κόσμο πράγμα που δυσκόλεψε ιδιαίτερα την είσοδο. Ίσως γιατί οι περισσότεροι προμηθεύονταν επί τόπου τα εισιτήρια με αποτέλεσμα να έχουμε ένα αντίστοιχο «προσκύνημα στη Μέκκα» όπως τότε στη Madonna, έτσι για να κάνουμε σουρεαλιστικές αντιστοιχίες στην υπερβολή τους.  Φάτσες random σαν αυτά τα κλισέ βίντεο που για κάνα 5λεπτο περνάει η μισή ανθρωπότητα σε slides. Επόμενο ήταν το live από το support ελληνικό σχήμα να αρχίσει και συγχρόνως να μπαίνει κόσμος...

Με το που ξεκίνησε ο Α Victim of Society η συνείδησή σου έλεγε ότι σήμερα η βραδιά θα έχει μουσικό ενδιαφέρον (Ίσως και να το ήξερες ήδη λόγω της τόσης διαφήμισης που έπεσε από την Arte Fiasco και επίσης, όπoυ κι αν διάβαζες για το event στα είχε πει όλα ο δημοσιογράφος για το τι πρόκειται να ακούσεις.). Το γεγονός ήταν ότι την ατμόσφαιρα πλημμύρισε lo-fi απόηχος και θολός θόρυβος.

Shoegaze και New Wave επιρροές τις οποίες το αυτί έχει μάθει να αναγνωρίζει και να εκτιμάει. Σαφώς και το κοινό άρχισε να απορροφάται από τον Victim και έδειξε να ενδιαφέρεται για το τι θέλει να του πει. Συνοδευτική βρόμικη κιθάρα καθ' όλη τη διάρκεια της εμφάνισής του σε αντίθεση με τον Hungtai. Συνολικά ενδιαφέρουσα παρουσία που σ' αυτήν προστίθεται το μικρόφωνο-τηλέφωνο που τη φωνή την έπαιρνε από το ακουστικό!

Δεν άργησε η είσοδος του Alex Zhang Hungtai γνωστός σε όλους εκεί μέσα ως Dirty Beaches. Μαζί με τον συνοδό του στο σαξόφωνο έκαναν μια μακροσκελή εισαγωγή με αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα βέβαια.

Θα πω ψέματα αν έλεγα ότι δεν περίμενα από το κοινό να δείξει τον ενθουσιασμό του στα χιτάκια του Badlands : Sweet 17, Lord knows Best και Horses, για τα οποία απογοητεύτηκα που τα άκουσα ακριβώς όπως το άλμπουμ. Νομίζω ότι αυτό ήταν που έκανε το λάιβ κάπως πληκτικό από ένα σημείο και μετά. Στην πραγματικότητα άξιζαν μόνο τα φωνητικά του Hungtai  τα οποία έκαναν εμφανές το ταλέντο του σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα που ήταν ένα ψυχρό playback. Ζήτημα είναι να έπαιξε σε τρία κομμάτια κιθάρα και σε άλλα δύο ο συνεργάτης του σαξόφωνο.

Αναμφίβολα ο τύπος είναι ένας καλός εφετζής γεγονός που χαϊδεύει το αυτί του ακροατή, όχι με άσχημο τρόπο, αλλά γενικότερα εντυπωσιάζει. Το θετικό είναι ότι παρ‘ όλο τον «παλιακό» του ήχο τον οποίο πολλοί θα έλεγαν ότι τον έχουν ξανακούσει και ότι αναμασάει υφές και τάσεις, το κάνει με ένα τρόπο που προσδίδει μια αίσθηση ελευθερίας στις προσωπικές του δημιουργίες. Κάτι τέτοιο παρουσιάζεται και στον τρόπο που ερμηνεύει, παριστάνει και αναπολεί. Το αποτέλεσμα ήταν να κεντρίσει με ευκολία το ενδιαφέρον όλων και να το στρέψει στην πρωταγωνιστική του φιγούρα. Η γεύση που άφησε ήταν ένα ταξίδι σε ένα ξεθωριασμένο, παραλιακό, μοναχικό τοπίο που θυμίζει Miami, με ήχους γραμμόφωνου. Γι΄ αυτήν την προσπάθεια νομίζω ότι αξίζει το ενδιαφέρον.

Όσο σου επέτρεπε το ύψος σου αλλά και η καλή σου πρόθεση γενικότερα μπορούσες να αφεθείς σ' αυτό το ταξίδι. Ήταν ευχάριστο λάιβ αν δεν το έβλεπες με πολύ κριτικό μάτι. Ο Victim of Society όμως ήταν απόλυτα σωστός και η έκπληξη που μας έκανε ίσως και να ξεπέρασε την παρουσία του πολυσυζητημένου Dirty Beaches. Κρίμα για όσους δεν κατάφεραν να δουν σχεδόν τίποτα λόγω του συνωστισμού γι' αυτό καλό θα ήταν να έρχονται και από λίγο πιο νωρίς. Δεν έχουν κόκκινο χαλί οι συναυλίες να κάνει ο κάθε ένας το κομμάτι του με την είσοδό του. Όμως τους συγχωρώ γιατί έδειξαν με την σεβαστή ανταπόκρισή τους ότι διψάνε για μουσική που έχει κάτι να προβάλει και να εκφράσει, και όσοι την προάγουν χρίζουν υποστήριξης.