Η headline φωτογραφία αυτού του κειμένου ανήκει στον Brett Anderson, το είχα προ-αποφασίσει νομίζω πριν πάω στο φεστιβάλ κρατώντας μια πισινή για τον Alex Turner. Τελικά παρά την ομολογουμένως καλή παράσταση του δεύτερου, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ξεπεράσει (ακόμα) έναν από τους κορυφαίους performer που ανέδειξε η Αγγλία στη δεκαετία του 90. Σε περίπτωση που ψάχναμε τον πιο μεθυσμένο του line-up, ναι, ο Alex θα ήταν ο απόλυτος νικητής, επισκιάζοντας και τα φαβορί της ημέρας, τους Dropkick Murphys, οι οποίοι μάλιστα έδειχναν απόλυτα νηφάλιοι παρά την υπερκατανάλωση μπύρας που όλοι φανταζόμαστε ότι κάνουν για να παίζουν όπως παίζουν.  

To Rockwave Festival φέτος είχε διαφορετικούς headliner για τον καθένα μας, αλλά αν βάλουμε στην άκρη την καλλιτεχνική αξία και την υποκειμενικότητα, οι διοργανωτές μάλλον δικαιώνονται με τον τρόπο που παρέταξαν το line-up, αφού οι Dropcick Murphys είχαν με διαφορά το πιο ένθερμο, φασαριόζικο και μπορεί και πολυπληθέστερο κοινό, οι Last Shadow Puppets βγήκαν σαν πριμαντόνες και είχαν το πιο «τσιριχτό» τσούρμο κοριτσιών μπροστά τους, ενώ οι πιο «ενήλικοι» fans των Suede δεν τραβιούνται εύκολα στην Μαλακάσα, οπότε αν εξαιρέσουμε τις μπροστά σειρές των σκληροπυρηνικών τα πράγματα ήταν σχετικά χαλαρά.  Και αυτή ήταν πιθανότατα η πιο άχρηστη παράγραφος που έχω γράψει ποτέ σε κείμενο...

Λοιπόν, στις 7.40 το απόγευμα έφτασα στο Terra Vibe, οπότε μη το πάρετε σαν ανταπόκριση, είδα μόνο 3-μιση συγκροτήματα, για τα υπόλοιπα έχω μόνο τις φωτογραφίες του Θοδωρή.  

Με την ευκαιρία, πάρκινγκ βρήκα άνετα (το 2^ο ήταν άδειο – περίπου 10 λεπτά με τα πόδια από την είσοδο του χώρου) και γενικά το Terra Vibe με τις 2 σκηνές του, τα πολλά περίπτερα και άλλες λεπτομέρειες μου φάνηκε ότι έχει ομορφύνει πολύ. Οι Turbonegro έπαιζαν εκείνη την ώρα, με τον γνωστό δυναμισμό τους και σίγουρα την πιο εκκεντρική εμφάνιση από όλους τους συμμετέχοντες. Δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασαν οι Νορβηγοί, δεν τους πολυακούω άλλωστε, αλλά τουλάχιστον είχαν πολυχρωμία και ενέργεια. Πρόσιμο θετικό.

20.15 ακριβώς άρχισε να ακούγεται από το ηχεία του Τerra Stage το Bodies των Sex Pistols, σήμα κατατεθέν για την επικείμενη αφιξη των Suede στη σκηνή. Το show θα ξεκινούσε με το When You Are Young, το opening track του τελευταίου τους δίσκου, ένα αντιστοιχο introducing the band δύο δεκαετίες μετά.  Παρένθεση, με τρώνε οι τύψεις που δεν κάθησα να γράψω για το πόσο σπουδαίο άλμπουμ είναι το Night Thoughts, ένας μεγαλειώδης δίσκος με εκπληκτικές ενορχηστρώσεις, άφθονες μελωδίες και υπέροχα εκτελεσμένος σε μια αδιάκοπη ροή με πολλές δυνατές συναισθηματικές μεταπτώσεις.  Για μένα στέκεται επάξια δίπλα στους συγκλονιστικούς (για διαφορετικό λόγο ο καθένας) 3 πρώτους δίσκους και ευτυχώς αυτή τη φορά η κριτική αποδοχή ήταν σχεδόν καθολική. Justice after all και τέλος παρένθεσης.

Αν κάτι λοιπόν με στεναχώρησε που οι Suede θα έπαιζαν πριν ακόμα πέσει το φώς της μέρας και σε φεστιβάλ με περιορισμένο χρόνο, ήταν το δεδομένο ότι το καλοδουλεμένο concept της τρέχουσας τουρνέ για το Night Thoughts πάει περίπατο, αφού δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το video wall και δεν μας φτάνει ο χρόνος.. Θα βλέπαμε ένα best of, καθόλου άσχημα βέβαια, απλά κάτι ανάλογο είχαμε δει και το 2011 στο Entertainment Stage στην Αθήνα. To σετλιστ με την προ 5ετίας συναυλία τους είχε ελάχιστες διαφορές και δεν ξέρω τι διαφορετικό θα μπορούσα να γράψω ή τι να προσθέσω σε σχέση με το τί είχα γράψει τότε. Το ένα hit μετά το άλλο σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι με τον χρόνο, ο Brett Anderson και παλι σε καταπληκτική φόρμα, ακούραστος, όμορφος και με τις ερμηνείες του να γίνονται όλο και καλύτερες όσο περνούν τα χρόνια. Λαθάκια έκανε, μερικές ανάσες κόπηκαν από το χοροπηδητό και ο ήχος πολλές φορές χανόταν όποτε φυσούσε αέρας, αλλά ποιος δίνει σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες όταν ακούγονται τραγούδια ορόσημα για τα 90s και όχι μόνο... Καλύτερη στιγμή της συναυλίας η υπέροχη εκτέλεση στο By The Sea και το So Young με τον Anderson να τυλίγεται για μια ακόμα φορά στο καλώδιο του μικροφώνου του. Το πλήρες σετλιστ:

When You Are Young
Outsiders
She
Trash
Filmstar
Animal Nitrate
We Are The Pigs
Killing Of A Flashboy
Sometimes I Feel I'll Float Away
Everything Will Flow
Can't Get Enough
By The Sea
She's In Fashion
So Young
Metal Mickey
Beautiful Ones
New Generation

Πριν καλά-καλά τελειώσουν οι Suede, στο άλλο stage οι Dropkick Murphys είχαν βάλει μπροστά για τα καλά. Θα μπορούσα τώρα να κάνω ένα ααφαλές διαδικαστικό report για την εμφάνισή τους, αλλά γιατί να κοροιδευόμαστε... Το συγκρότημα το γνωρίζω ελάχιστα και δεν περίμενα ότι έχουν τόση απήχηση στο ελληνικό κοινό. Ο χώρος κάτω από το Vibe Stage είχε γεμήσει ασφυκτικά, ο κόσμος χτυπιόταν και διασκέδαζε, καπνογόνα ανάψανε, πολύ ωραία να το βλέπεις. Να το ακούς τώρα δε ξέρω, δεν μου κάνει... Μπορούσα να καταλάβω επιρροές τους από μπάντες που άκουγα στα νιάτα μου, Stiff Little Fingers και Pogues, αλλά η τελική απόδοση έχει μια φασαριόζικη γηπεδική αύρα που δεν μου ταιριάζει καθόλου. Κάθε λίγο και λιγάκι νόμιζα ότι πανηγυρίζαμε κάποιο γκολ της εθνικής Ιρλανδίας.. Συγχαρητήρια πάντως στο συγκρότημα που ήταν ορεξάτο και πιο πολύ στα παιδιά από κάτω που έχυσαν πολλά κιλά ιδρώτα και πέρναγαν απ’οτι φαινόταν φανταστικά.

Πίσω στο Terra Stage για Last Shadow Puppets…

Οι Puppets μου αρέσουν, πολύ θα έλεγα. Ειδικά εκείνο το ντεμπούτο τους πριν 8 χρόνια περίπου ήταν διαμαντάκι. Το καινούριο του άλμπουμ επίσης το βρίσκω καλό. Σαφώς επηρεασμένο από την soul, εξού και η φωτογραφία της (συνονόματης του Alex) Tina Turner στο εξώφυλλο, πετυχαίνει σε σημαντικό βαθμό μια πιο glamorous προσέγγιση σε αυτό που έκανε ο Paul Weller με τους Style Council πριν 30 χρόνια και βάλε. Καλές συνθέσεις, πλούσιες ενορχηστρώσεις και μικρές δόσεις «βρωμιάς» όταν χρειάζεται. Στη συναυλία τους εδώ ξεκίνησαν μάλλον αναπάντεχα με την διασκευή τους στο I Want You των Beatles και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους..

..ο οποίος δρόμος ήταν  κάπως ανώμαλος. Από τη μία η μπάντα ήταν πραγματικά καλή, 10 άτομα μπροστά και 2 ακόμα πίσω απο το stage, κουαρτέτο εγχόρδων που πάντα είναι ωραία να βλέπεις και να ακούς, ο Miles Kane να κάνει εξαιρετική δουλειά με τις κιθάρες του και ο Alex Turner να κάνει τα δικά του... Θεατρικός ήταν, ok, ταλαντούχος αναμφισβήτητα, μπορώ να καταλάβω και την σεξουαλική απήχηση στα κορίτσια, αλλά αυτό που δεν κατάλαβα είναι αν η ποζεράδικη περσόνα που παρουσίασε στην σκηνή είναι αυτοσαρκαστική και εμπεριέχει χιούμορ ή αν την έχει ψωνίσει λίγο παραπάνω από το κατανοητό.  Εκτός αν ισχύει ότι έγραψα στον πρόλογο και ήταν ντίρλα, οπότε όλα επιτρέπονται. Από κει και πέρα όλα καλά, μια χαρά.. Δεν μπορώ να γράψω κάτι σε υπερθετικό.

Έπαιξαν ωραία, υπήρξαν και πολύ καλές στιγμές σχετικού τζαμαρίσματος που έκαναν τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα, ενώ το σετλιστ δε θα μπορούσε να είχε ιδιαίτερες εκπλήξεις μια και μιλάμε για συγκρότημα 2 μόλις δίσκων. Ακούστηκαν και 2 ακόμα διασκευές, η πρώτη στο πραγματικά υπέροχο 505 των Arctic Monkeys και άλλη μία στο Is This What You Wanted του Leonard Cohen.  Το πλήρες σετλιστ της συναυλίας τους παρακάτω και τα ξαναλέμε αύριο με τους Slowdive και την Polly.

I Want You (Beatles cover)
The Age Of The Understatement
Used To Be My Girl
Calm Like You
Dracula Teeth
Everything You've Come To Expect
Only The Truth
Aviation
The Element Of Surprise
Bad Habits
The Bourne Identity
My Mistakes Were Made For You
The Dream Synopsis
Standing Next To Me
Miracle Aligner
In My Room

505 (Arctic Monkeys)
Sweet Dreams
Is This What You Wanted (Leonard Cohen cover)
Meeting Place

Κώστας Μπρέλλας

Photos: Θοδωρής Μάρκου