Το 2008 κατά κάποιον τρόπο είναι η χρονιά που το Trip hop επιστρέφει στην επιφάνεια της δημοσιότητας. Κάτι που οφείλεται κυρίως στο ότι οι δημοσιογράφοι του μουσικού τύπου βρέθηκαν 1) σε αδιέξοδο 2) ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια υπήρχε μεταμφιεσμένο σε dubstep (Burial και τα συναφή), 3) ότι οι Portishead έβγαλαν δίσκο μετά από μία δεκαετία και κάπως οι δημοσιογράφοι έπρεπε να τον υποστηρίξουν οπότε εφηύραν την αναγέννηση του trip hop  4) o κύριος με τον οποίο θα ασχοληθώ ονόματι Tricky ο οποίος αναδύθηκε από την αφάνεια μετά από πέντε χρόνια κυκλοφορώντας έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς αυτής. Μάλλον αυτό στάθηκε η αφορμή για τις δύο συναυλίες του στην Ελλάδα. Η πρώτη στην Θεσσαλονίκη πακέτο με τους Dub Pistols και η δεύτερη στο Fuzz alone...

Ανηφορίζοντας λοιπόν προς το Fuzz το βράδυ της παρασκευής σκεφτόμουνα ότι η προσέλευση του κόσμου δεν θα ήταν και πολύ μεγάλη. Βλέπετε τον είχα δει πριν δέκα χρόνια ή  μπορεί να είναι και περισσσότερα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Ρόδον αλλά τότε ήταν στα πολύ πάνω του και τέλος πάντων ο αριθμός των  συναυλιών δεν ήταν πολύ μεγάλος όπως σήμερα οπότε ο κόσμος διψούσε για ζωντανές εμφανίσεις καλλιτεχνών. Λάθος, η προσέλευση ήταν μεγαλύτερη από ότι θα περίμεναν φαντάζομαι και οι ίδιοι οι διοργανωτές μια και το θέαμα που αντίκρισαν τα μάτια μου φτάνοντας εκεί ήταν εκπληκτικό.Η Βουλιαγμένης σχεδόν κλειστή από τον κόσμο που περίμενε έξω από το club για να ανοίξουν οι πόρτες. Φανταστείτε ότι οι πόρτες άνοιγαν στις εννιάμιση, εγώ πήγα στις εννέα και τέταρτο και υπήρχε κόσμος, όπως κρυφάκουσα στα πηγαδάκια που είχαν σχηματιστεί, από τις οκτώμιση. Έχοντας συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στις συναυλίες που γίνονται ο κόσμος να προσέρχεται σταδιακά, ήταν μία μεγάλη έκπληξη.

Σίγουρα κάτι θα έχω χάσει σκέφτηκα και έπεσα τόσο πολύ έξω. Διαφημίστηκε τόσο πολύ  η συναυλία του Tricky λοιπόν ώστε να είναι απαραίτητη η συμμετοχή μας σε αυτήν ή ο μύθος του καλλιτέχνη είναι πολύ μεγάλος. Έτσι λοιπόν με μια μικρή καθυστέρηση και με την υπομονή του κόσμου περιέργως να έχει εξαντληθεί, μια και πολλοί είχαν αρχίσει να φωνάζουν οι πόρτες άνοιξαν και ξεχυθήκαμε στο Fuzz για να πάρουμε θέσεις μάχης. Επαναλαμβάνω ότι ο κόσμος είχε έρθει  πάρα πολύ φτιαγμένος για να παρακολουθήσει την συναυλία. Έτσι γύρω στις δέκα και μισή είχαν αρχίσει τα παλαμάκια και οι φωνές οι οποίες δεν κράτησαν και πάρα πολύ μια και μετά από ένα δεκάλεπτο οι μουσικοί που τον συνοδεύουν πήραν τις θέσεις τους στην σκηνή και όταν μετά από λίγα λεπτά μέσα στο ημίφως που επικρατούσε εμφανίστηκε ο Tricky ήρθε η αποθέωση.

Ο Tricky ήταν εκεί και δεν υπήρχε περίπτωση να μας απογοητεύσει. Αεικίνητος, νευρώδης  παρέσυρε τον κόσμο σε ένα ατέλειωτο χορό χωρίς εισαγωγές. Χτυπιόταν αδιάκοπα σε μια παράσταση που θύμιζε δαιμονισμένο σε τελετή βουντού και ο κόσμος έναν με αυτόν. Αν την προηγούμενη φορά που τον είδα η ατμόσφαιρα ήταν μυστηριακή, ευφορούμενη από το  trip hop και κάπως υπόγεια, τώρα ήταν τόσο ηλεκτρισμένη μουσικά, βίαιη και με συναισθήματα να κοχλάζουν όσο μπορεί να είναι σε συναυλίες συγκροτημάτων όπως οι Rage against the machine ας πούμε.Το σχήμα πήγαινε από το Stoner μέχρι το punk με διαλείμματα σκοτεινού hip hop.‘Επαιξε κυρίως τραγούδια από το Knowle west boy, γυρίζοντας σταδιακά όσο περνούσε η ώρα στους προηγούμενους του δίσκους.

Έτσι λοιπόν μετά από μία ώρα ηλεκτρικού σφυροκοπήματος και με ένα μικρό διάλειμμα όπου o Tricky και η παρέα του αποσύρθηκαν από την σκηνή, στην επιστροφή μας πήρε από το χέρι για να μας οδηγήσει στις σκοτεινές μέρες του trip hop και στις αργές σκοτεινές του μελωδίες.Κάπου εκεί τελείωσε και η συναυλία και αν δεν ήμουν ταλαιπωρημένος από ένα κρυολόγημα και από τις διάφορες αγκωνιές ,σπρωξίματα και κλωτσιές των διπλανών μου καθώς και από την αφόρητη κάπνα, θα έλεγα ότι ήταν μία από τις καλύτερες που έχω δει στην ζωή μου .

Σταματώντας την γκρίνια λέω ότι σίγουρα ήταν μια πολύ μεγάλη στιγμή, μια και πολύ λίγοι καλλιτέχνες σε παρασέρνουν με τέτοια δύναμη μέσα στον κόσμο όπου έχουν δημιουργήσει και αυτοί που ήταν εκεί καταλαβαίνουν τι εννοώ..

P.s. Μήπως είναι καιρός να μας φέρουν και τους Portishead;

 Κώστας Λιμνιάτης