Φτάσαμε νωρις. Πολύ νωρις για να λέμε του στραβού το δίκιο, όμως όποτε άνοιγε η πόρτα του Κύτταρο, ακούγονταν ειδυλλιακές μελωδίες από το sound check αυτής της τόσο αναμενόμενης  συναυλίας. Mε ήδη δύο εμφανίσεις στο ενεργητικό τους στον Ελλαδικό χώρο για τους Ιn Τhe Νursery, άλλα και πολλές περισότερες για τους Clan of Xymox, οι περισσότεροι απο μάς που εμφανιστήκαμε νωρίς μαζευτηκαμε για το "άνοιγμα της αυλαίας" απο τον Patrick Dineen, που με την σειρά του θα μας χάριζε μια θέση δίπλα του, στο πολυ-αναμενόμενο και παρθενικό ταξίδι του μετά απο 27 χρόνια με τους Kan Kan. Ο χώρος που επιλέχθηκε για την συναυλιακή ροη του Wave Festival, το club ΚΥΤΤΑΡΟ, φάνηκε αξιοπρεπής και πολυ ωραία διαμορφωμένος. Σαν club, μόνο πολυ μεγαλύτερο για τη συναυλιακή του δράση. Κάπου δίπλα στην πόρτα εισόδου-εξόδου ανάρτησαν και οι in the nursery το μικρό τους δισκοπωλείο. Να μην ξεχάσω να αναφέρω οτι το προσωπικό μας φέρθηκε με ενδιαφέρον και ιδιαίτερη ευγένεια, όμως μέσα σε όλα τα θετικά ξεπήδησε γρήγορα ένα βασικό αρνητικό, και αυτό είναι η πολυ κοντινή απόσταση ανάμεσα σε μπάντα και κοινό. Το να καθήσεις μπροστά μπροστά πχ σε στράβωνε, αντίθετα με άλλους χώρους, άσε που ανησυχούσες μην σου έρθει κανα laptop ή όργανο στο κεφάλι...Τέλος πάντων, στο review μας τώρα:

KAN KAN - Patrick Dineen (and arrangements)
Χωρίς ιδιαίτερες προετοιμασίες και εντελώς ξαφνικά, ο χώρος σκοτείνιασε και σαν να μην πρόλαβαν να περάσουν 5 δεύτερα, ο Patrick Dineen πάτησε το play. Αυτό που θα ακολουθούσε ήταν μια χρονοδίνη από το 1982 στο 2009... Φοβερα ηλεκτρικός και συνάμα αγχώδης, ο μόνος χωρίς playlist άλλα με ένα τέχνασμα αμφίεσης, εκτελούσε την αρχή του Wave Festival.Εμφανίστηκε απότομα λοιπόν μέσα απο το σκοτάδι, με ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά και μια στολή παλιάτσου και οι πρώτες νότες του changing trains κυριολεκτικά...μύρισαν (σαν το γρασίδι μετά τη βροχή), τον χώρο. Τα πόδια μου κόπηκαν, μέχρι που απότομα ο τρόπος εκτέλεσης σε ξεσήκωνε ξανά και ξανα, σαν να μην σου επέτρεπε να ξεφύγεις απο το νόημα της τόσο ηλεκτρικής αλλά και πραγματικά μελαγχολικής παρουσίας του επι σκηνής. Παρά την ηλικία του, κατάφερε να ξεκουμπώσει τα πολλά ξεχωριστά κοστούμια που φορούσε, το κάθε ένα κομένο και ραμένο για ένα ένα απο τα κομάτια που ερμήνευσε. Φανερά αγχώδης όμως και διαρκώς γαντζωμένος στην αγάπη και το ενδιαφέρον του κοινού, κατάφερε να συντάξει ενα πραγματικά μοναδικό αποτέλεσμα. Πραγματικά τα λοιπά λόγια και εκφράσεις μπροστά στην παρουσία του περιτά.Ισως, και λέω ξανα ίσως, κάπου μέσα στην ομιχλώδη του μουσική και παρουσίαση να φαινόταν μια μικρών διαστάσεων περσόνα σαν αυτή του Εdward Κa-spel των ολλανδών Legendary Pink Dots. Παρόλα αυτά όμως έλειψαν φανερά, αν και όχι κακόγουστα στο αποτέλεσμα, τα γυναικεία φωνητικά με τα οποία έχουμε συνηθίσει να ακούμε τα κομάτια των ΚΑΝ ΚΑΝ. Μερικά απο τα κομάτια που ακούστηκαν ήταν το Statues, Film Noir, Changing Trains και μια διασκευή στο Fever. Στο τέλος μας αποχαιρέτησε με βροχές απο κονφετί!

In The Nursery (ERA TOUR)
Με τη σκηνή να μοιάζει να τους περίμενει με ανυπομονησία και με τα τύμπανα τους έτοιμα απο πριν, εμφανίστηκαν οι Ιn Τhe Νursery. Eίναι η 3η φορα που εμφανίζονται στην Ελλαδα, πάντα με τον τόνο μυστηρίου αλλα και πειθαρχίας που τους διαπρέπει. Αιθέριοι και μοναδικοί, τα δίδυμα αδέλφια με την βοήθεια της σταθερής τους φίλης και συνεργάτιδας Dolores αλλα και ενός εξτρα τυμπανιστή κατάφεραν να διαλύσουν την φιλοσοφία των samples και των ηλεκτρονικών drums σε σκόνη, και να αναδείξουν το γιατί ο ήχος τους παραμένει αυθεντικός αλλά και συνάμα τόσο μοναδικός. Η συνέχεια που θα βλέπαμε ήταν μέρος της φοβερά δυναμικής τους παρουσίας, αλλά ενώ όλα πήγαιναν καλά, άρχισαν να εμφανίζονται τεχνικά προβλήματα. Από τη μία ο κόσμος φάνηκε να δυσανασχετεί με την ομίχλη που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται απο τον καπνό του τσιγάρου, από την άλλη ο χώρος φάνηκε ακατάλληλος για την μαγική παρουσία των in the nursery, τα ηχεία σαν να μπούκωναν και το αποτέλεσμα ήταν σχετικά κουραστικό. Παρόλα αυτά όμω, επαγγελματίες χρόνια, κατάφεραν -χωρίς την παραμικρή σταγόνα νερού στο κρασί τους- να κρατήσουν την συναυλία σε φοβερά συνεπές επίπεδο. Στιγμες συναισθηματικής έκρηξης ακολούθησαν με το Mystery και το Compulsion, αλλα και ένα τελευταίο τους κομάτι που πρώτη φορά άκουγα. Το deus x-machina, μια αυθεντική 80's πνοή και εκτέλεση.

playlist
-----------
FUTUREBUILD INTRO
A TO I
BOMBED
BLUEPRINT
HYMN NOIR
MYSTERE
SILENT IN TIME
SIXTH SENSE
NEW RELEGION
COBALT
A REBOURS
L' ESPRIT

- encore
STONE SOULS
COMPULSION
DEUS EX MACHINA

CLAN OF XYMOX
Καταρχήν αναμφισβήτητα οι Headliners της βραδυάς. Παλιά μπάντα που ως γνωστόν άνθισε μέσα απο την 4AD, με εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες συναυλίες στον ενεργητικό τους ανά την υφήλιο. Απο την πρώτη τους κιόλας νότα, καταλάβαινε κανείς οτι αυτό που μας περίμενε ήταν μια δυναμική και πλούσια σε υλικό εμφάνιση.
Με τον Ronny Moοrings όπως πάντα σε ρόλο frontman και την ιδιαίτερη παρουσία της Mojca, και φυσικά την υπόλοιπη τους συνθεση οι Clan Of Xymox (Yvonne De Ray, Mario Usai) ήταν έτοιμοι να μας μαγέψουν για την επόμενη μιάμιση περίπου ώρα. Όμως ενώ κανεις δε βιαζότανε να φύγει απο το Κυτταρο νωρίς και οι COX φάνηκαν να το ευχαριστιούνται, η απόφαση για κάποιο λόγο πάρθηκε και όλα σταμάτησαν 2 ολόκληρα κομάτια πριν το τέλος που είχαν προγραματίσει...
Και 102 να 'ταν εμεις ευχαρίστως θα τα απολαμβάναμε. Για να μη μακρυλογίσω η play list είχε ως εξής:

1. Intro / Love Got Lost
2. In Love We Trust
3. Jasmine & Rose
4. Hail Mary
5. This World
6. Emily
7. Calling You Out
8. Heroes
9. Farewell
10. Weak In My Knees
11. No Tomorrow
- - - - - - - - - - - - - - - - -
encore:
12. Louise
13. A Day
14. Innocent
15. Cry In The Wind
16. Cold Damp Day
encore:
17. Muscoviet Mosquito
18 . Michelle
19. Out Of The Rain (δεν το είπαν)
20. Craving (δεν το είπαν)

Κλεινοντας, σίγουρα ήταν ένα απο τα πιο ομορφα και ενδιαφέροντα live event που συνέβησαν μεσα στο 2009 και ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε.Όπως λέει και ο Robert Smith, "again and again and again.."