Δίσκοι

Rammstein - Rosenrot

Rammstein - Rosenrot

1. Benzin / 2. Mann Gegen Mann / 3. Rosenrot / 4. Spring / 5. Wo Bist Du / 6. Stirb Nicht Vor Mir feat. Sharleen Spiteri / 7. Zerstören / 8. Hilf Mir / 9. Te Quiero Puta / 10. Feuer Und Wasser / 11. Ein Lied

Universal / 28 October 2005

Για πρώτη φορά στην ιστορία, στις 29 Αυγούστου, ένα ρώσικο ερευνητικό πλοίο έφτασε στον Βόρειο Πόλο χωρίς να χρειαστεί παγοθραυστικό! Η υπερθέρμανση του πλανήτη λιώνει τους πάγους στην Αρκτική. Αντί όμως τα γειτονικά κράτη και η παγκόσμια κοινότητα να ανησυχήσουν, προετοιμάζεται ένας νέος «ψυχρός πόλεμος», υπό τη σκιά του «θερμοκηπίου» αυτή τη φορά, για την αξιοποίηση των νέων εδαφών.
Γιατί όλα αυτά?
Γιατί μετά από αμέτρητες ακροάσεις του Rosenrot καρφώθηκα στο φοβερό artwork του δίσκου και στο εξώφυλλο του. 'Εχει κάτι να πει, είναι κι αυτός ένας λόγος επιβίωσης και αναγνώρισης των Rammstein. Γενικώς, αν δεν έχουν κάτι να πουν όλοι αυτοί της μουσικής βιομηχανίας, σε στίχο, σε στάση απέναντι στην επικαιρότητα, σε κάτι τέλος πάντων πέρα από το "σ'αγαπώ-μ'αγαπάς" δεν μπορούν να σταθούν.
Αν έγραφα για το Rosenrot όταν το πρωτοάκουσα θα έγραφα τα καλύτερα, επιρρεασμένος από τον γνωστό και αγαπημένο ήχο τους. Σε δεύτερο χρόνο, ο αρχικός ενθουσιασμός μου έπεσε ένα κλικ πιό κάτω. Θα προτιμούσα να προχωρήσουν με κάτι ολίγον διαφορετικό από αυτά που μας είχαν συνηθίσει.

Ενδιαφέρουσα η συνεργασία τους με μιά μεξικάνικη μπάντα στο Te Quiero Puta, αλλά προσωπικά δε με συγκίνησε. Αντιθέτως, η συνεργασία τους στο Stirb Nicht Vor Mir (ή αλλιώς "Don't Die Before I Do") με την Sharleen Spiteri -frontwoman των Σκοτσέζων Texas- βγάζει κάτι διαφορετικό, πιό soft αλλά όμορφο. Για να πω την αλήθεια βέβαια, όταν το πρωτοάκουσα το μυαλό μου πήγε κατ' ευθείαν κάπου αλλού (L' Ame Immortelle)...
Τα τρία τραγούδια που ανοίγουν το δίσκο είναι και αυτά που θα ακουστούν περισσότερο, με το Rosenrot ειδικότερα να είναι ένα κλασσικό Rammstein-hit και το Mann Gegen Mann να μας θυμίζει τους μουσικούς Ούννους που γνωρίζουμε πολύ καλά.
Η συνέχεια όμως είναι σαρρωτική με το Spring, αργό και σταθερό tempo που αν και δεν θα γίνει επιτυχία είναι μιά από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου.
Εκεί προς το τέλος υπάρχει ακόμα ένα διαμάντι, το Feuer Und Wasser, κλείστε τα φώτα και ονειρευτείτε κάτι, ότι πιό διεστραμμένο σας περνάει από το μυαλό.

Θα μείνει κι αυτό το δισκάκι στην ιστορία, καλή προσπάθεια, αλλά δείχνει ακόμα καλύτερη αν λάβουμε υπ' όψιν τις σχετικά μέτριες στο σύνολό τους νέες κυκλοφορίες μέσα στο 2005.

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος

Read more about Rammstein - Rosenrot

Kate Bush - Aerial

Μαρία Καλαπανίδα

Kate Bush - Aerial

Disc 1: 1.King Of The Mountain / 2.Pi / 3.Bertie / 4.Mrs. Bartolozzi / 5.How To Be Invisible / 6.Joanni / 7.A Coral Room
Disc 2: 1.Prelude / 2.Prologue / 3.An Architect's Dream / 4.The Painter's Link / 5.Sunset / 6.Aerial Tal / 7.Somewhere In Between / 8.Nocturn / 9.Aerial

EMI Records / 3 November 2005

Πώς ν'ακούσω το δίσκο; κι αν δε μ'αρέσει; κι αν απογοητευτώ;

Η Kate Bush αναφέρει πως το album αυτό ήταν το δυσκολότερο που έχει ποτέ κάνει...μετά από σιωπή διάρκειας 10 χρόνων, με το διπλό album να χρειαστεί τα 5 τελευταία από αυτά...για να δούμε...
Κατ'αρχήν έκανα τo λάθος να διαβάσω τα lyrics πριν ακούσω το διπλό αυτό album...ανίκανη να δω πως κατάφερε να τα μεταμορφώσει σε τραγούδια, και καθώς αναρωτήθηκα με ποιο τρόπο ν'αρχίσω το review, σκέφτηκα να κάνω και τα δυο ταυτόχρονα....

A sea of honey cd1

Τελειώνει το King of the Mountain..το έχω ήδη ακούσει..έχει μπει το δεύτερο τραγούδι, π...πώς μπορεί αυτή η γυναίκα και συνδυάζει αναγεννησιακό μαδριγάλιο με τόσο ταξιδιάρικα ηλεκτρονικές μελωδίες αντάξιες των Air...; κι όμως μπορεί...χάνομαι στην επανάληψη ..634982551....
Τρίτο είναι το επονομαζόμενο Bertie (ο γιος της), κι εδώ με ξαφνιάζει πάλι -είναι μάταιο να μην περιμένω κάτι τέτοιο απο την Kate- κι αντί του γλυκανάλατου κομματιού που περίμενα, ακούω περίτεχνα κιθαριστικά αρπίσματα να αναδύουν μελαγχολική χαρά..όπως όλα τα lovesongs...
Ακολουθεί το Mrs Bartolozzi, ο πιανιστικός ύμνος μιας νοικοκυράς που βρίσκει ποίηση στις καθημερινές δουλειές..αργό και παράξενα μαγευτικό κομμάτι...εδώ φαίνεται από που πήρε την έμπνευσή της η Bjork..
Aμέσως μετά το πιο δυνατό και ρυθμικό How to Be Invisible..χορεύω...you take a pinch of keyhole, and fold yourself up, you cut along the dotted lines and think inside out...απλά άψογο!

Στο Joanni, μάλλον απεικονίζει δαξασμένες στιγμές της Ιωάννα της Λωραίνης.. "she never wears a ring on her finger"... δεν προσέχω τι λέει, να πω την αλήθεια..αφήνομαι στα elaborate φωνητικά και στα μουσικά γυρίσματα που συνοδεύουν τη φωνή της..μια στιγμή μιλάει γαλλικά... σας είπα πως την αγαπάω αυτή τη γυναίκα;;; To A coral room αρχίζει πολύ σιγά.. νότες πιάνου συνοδεύουν τη μελωδική περιγραφή μιας πόλης, αρχικά, μιας καταστροφής έπειτα, και της τελευταίας ανάμνησης (Micheal Wood) που "παίζει" in a loop"....μέχρι να βυθιστεί τελείως ο ακροατής σ'αυτή τη θάλασσα από μέλι....και συναισθήματα..."what do you feel?"

A sky of honey cd2

Prelude μια παιδική φωνή αναρωτιέται αν τα πουλιά μιλάν με λέξεις...
Prologue αναδύομαι από τα μελί νερά...σ'ένα μελί απόγευμα...
Μια ανδρική φωνή περιεργάζεται παλέτες χρωμάτων..oriental μουσικοί χρωματισμοί και τύμπανα που κρατούν γήινο ρυθμό, ακολουθούν την Kate καθώς μας τον περιγράφει να δημιουργεί An Architect's Dream..
O Rolf Harris τραγουδά The Painter's Link "δείχνοντας" το Sunset...this is a song of colour...πάλι χάνομαι και δεν προσέχω τα λόγια του jazz αυτού κομματιού που με σηκώνει ψηλά στον αέρα...στο Aerial Tal ακούω την Kate να συνομιλά με πτερωτούς φίλους.... κι εκεί που δεν καταλαβαίνω καλά καλά τι συμβαίνει βρίσκομαι...Somewhere in Between..και ξεφεύγω εντελώς...like twilight is neither dark nor morning..somehwere in between what the song and the silence say...
Νυχτώνει με το Nocturn... we go driving into the moonlight...αν και νιώθω πως βρίσκομαι ψηλά στον αέρα...ένα εναέριο ταξιδάκι πάνω απ'την πόλη είναι ότι πρέπει μετά από μουσικές καταδύσεις άλλωστε κι ανατολίτικα ριφάκια με μορφή ανέμων με στροβιλίζουν πέρα δώθε..όμορφα..και ξαφνικά αρχίζει να ξημερώνει πολύ απότομα...άγρια, όπως το φως σκίζει το σκοτάδι...
Το ηλεκτρονικό Aerial είναι η δυνατότερη ανατολή που έχω ακούσει ποτέ...!

Ξανακούγοντάς το album, μου φαίνεται περισσότερο conceptual ο δεύτερος δίσκος, παρ'όλ'αυτά δένει πολύ καλά με τον πρώτο..

είμαι ακόμα μαγεμένη...

Μαρία Καλαπανίδα

Read more about Kate Bush - Aerial

Echo And The Bunnymen - Siberia

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλοs

Echo & the Bunnymen - Siberia

Stormy Weather / All Because Of You Days / Parthenon Drive / In The Margins / Of A Life / Make Us Blind / Everything Kills You / Siberia / Sideways Eight / Scissors In The Sand / What If We Are Released by

Cooking Vinyl / 17 September 2005

Ένας ακόμα βαρετά αξιοπρεπής δίσκος, μια εκνευριστική επανάληψη από μια μεγάλη φωνή του παρελθόντος ή ένας όμορφος pop δίσκος που τον ακούς με ικανοποίηση από την αρχή μέχρι το τέλος?
Εξαρτάται από ποιά πλευρά το δει κανείς, γιατί αυτός ο δίσκος εύκολα απορρίπτεται και εξίσου εύκολα αρέσει. Προσωπικά θα διαλέξω την τελευταία εκδοχή, ίσως γιατί, χωρίς να έχει να πει τίποτα καινούριο, μου συμπληρώνει αναμνήσεις του παρελθόντος.
Η μουσική των Echo and the Bunnymen δείχνει μελαγχολική αλλά και αισιόδοξη, ψυχεδελική αλλά και πραγματική, τριπαρισμένη αλλά με νεύρο, για να χορέψεις ή για να σφιχταγκαλιαστείς.
Μια ισορροπία που πολλοί ακόμα ψάχνουν να την βρουν…

Μην περιμένετε να γνωρίσετε τους Echo And The Bunnymen από το Siberia. Να περιμένετε να ακούσετε γνώριμους ήχους και τραγούδια που θα μπορούσαν να είχαν περισσέψει από το Evergreen. Αυτά τα νέα λοιπόν τραγούδια, χωρίς να πάσχουν από ουσιαστικά ελαττώματα, αφορούν κατά πρώτο λόγο τους παλιούς τους οπαδούς. Οι γνώριμες άλλοτε μελαγχολικές και άλλοτε χαρωπές μουσικές τους φόρμες, η απαράμιλλη φωνή του Ian McCulloch, η επιτηδευμένη ευγένεια των μελωδιών και η συνολική ατμόσφαιρα του δίσκου σε κάνει να τον ακούς με ευχαρίστηση από την αρχή έως το τέλος.

2-3 τραγούδια ξεχωρίζουν με το πρώτο κιόλας άκουσμα. Το Stormy Weather που σηκώνει ουσιαστικά όλο το βάρος του promotion του δίσκου, το In The Margins αφάνταστα μελαγχολικό (σαν να μην πέρασε ούτε μια μιά μέρα από το Killing Moon και το πιο μπητάτο Scissors In The Sand (που εμένα μου θύμισε New Order).
Στο πλευρό του 50άρη Ian McCulloch βρίσκεται και ο κιθαρίστας Will Sergeant, αυτοί είναι και οι δύο εναπομείνατες Bunnymen που θα δούμε ζωντανά στις 12 Μαρτίου.

Μέχρι τότε, συντονιστείτε στους ρυθμούς του Siberia, θα σας φτιάξει στα σίγουρα τη διάθεση.

Rating : 7 / 10
Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος

Read more about Echo And The Bunnymen - Siberia

Nightwish - Highest Hopes / The Best of

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλοs

Nightwish - Highest Hopes / The Best Of Nightwish

1. Wish I Had An Angel / 2. Stargazers / 3. The Kinslayer / 4. Ever Dream / 5. Elvenpath / 6. Bless The Child / 7. Nemo / 8. Sleeping Sun / 9. Dead To The World / 10. Over The Hills And Far Away / 11. Deep Silent Complete / 12. Sacrament Of Wilderness / 13. Walking In The Air / 14. Wishmaster / 15. Dead Boy's Poem / 16. High Hopes (live)

Spinefarm Records / 28 September 2005

Είναι άχαρο να μιλάει κανείς για ένα best of, συνήθως μοιάζει με ξαναζεσταμένο φαγητό. Λειτουργεί μόνο ως ένας τρόπος για να γνωρίσει κανείς ένα συγκρότημα που δεν πολυξέρει ή στην καλύτερη περίπτωση για να έχει κάπου μαζεμένα τα καλύτερα (θεωρητικά) τραγούδια του (εξαιρούνται οι λόγοι σκοπιμότητας, να βγάλουν κανένα παραπάνω φράγκο οι δισκογραφικές, τα γκρουπ, να ξαναβγούν για συναυλίες κλπ).
Αυτό το best of πάντως είναι μιά πολύ καλή επιλογή που μπορεί να συμπεριλάβει κάποιος στη δισκοθήκη του μιας και σηματοδοτεί το τέλος ίσως μιάς εποχής για τους Nightwish. Από το Elvenpath έως το Wish I Had An Angel.

Παρά τις προσπάθειες να ενταχθούν οι Nightwish σε κάποιο από τα μεταλλίζοντα παρακλάδια του σύγχρονου γοτθικού ατμοσφαιρικού ήχου, φαίνεται ότι αυτές μάλλον πέφτουν στο κενό. Κάποιοι μπορεί να πουν οτι οι Nightwish θεωρούνται metal. Αυτό θα πω κι εγώ, "θεωρούνται" metal, αλλά δεν είναι. Όλες οι συνθέσεις χτίζονται πάνω στη δυνατή rhythm section με κορμό τις κιθάρες και τα πλήκτρα. Το ατμοσφαιρικό στοιχείο, το οποίο έχει γίνει πόλος έλξης για τους Nightwish, δίνεται από την ομολογουμένως θαυμάσια φωνή της Tarja. Αυτή και μόνο ανεβάζει τα τραγούδια κατά μια κλάση ψηλότερα.
Ξεκίνησαν σχετιζόμενοι ολίγον με μελωδικό power metal. Το Elvenpath και το Stargazers ήταν αυτά που με έκαναν να τους προσέξω σε μιά εποχή απόλυτης ξεραίλας στον χώρο. Σταδιακά, στην πορεία, έκοψαν τον ομφάλιο λώρο με το power metal και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να επιστρέψουν ποτέ. Η εξέλιξη όμως επιβάλλεται, είμαι ικανοποιημένος απόλυτα από το “Once” και είμαι ήδη περίεργος να δω πως θα ακούγεται η επόμενη δουλειά τους. Πιστεύω ότι θα είναι όμως σε διαφορετικές μουσικές φόρμες και δεν θα με ξένιζε αν το γυρνάγανε σε πιο λαικοpop και εύπεπτα τραγουδάκια.

Το best of λοιπόν συμπεριλαμβάνει τα πάντα. Elvenpath και Stargazers από την power εποχή τους, Walking In The Air και Sleeping Sun για χαλάρωση, The Kinslayer και Ever Dream για να ανέβουν τα επίπεδα της αδρεναλίνης μας, Bless The Child, Sacrament Of Wilderness, Wishmaster για να μην ξεχνιόμαστε, Nemo και Wish I Had An Angel από την τελευταία και πολύ επιτυχημένη δουλειά τους. Συμπεριλαμβάνονται επίσης η πολύ καλή διασκευή στο Over The Hills And Far Away του Gary Moore και μια νέα κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ή live εκτέλεση του High Hopes των Pink Floyd. Τα φωνητικά από τον Marco (ο bass player της μπάντας) στο τραγούδι αυτό είναι όλα τα λεφτά, όσοι τυχεροί τους είδαν πρόσφατως live στο Λυκαβηττό είχαν τη μεγάλη ευχαρίστηση να το ακούσουν ζωντανά.
Αν μου επιτρεπόταν πάντως να κάνω μια-δυό αλλαγές στο tracklisting θα έβγαζα έξω τα Dead Boy's Poem & Dead To The World και θα έβαζα μέσα με τα χίλια τα She Is My Sin & The Riddler που κακώς απουσιάζουν από τη συλλογή.
Καλή ακρόαση σε όλους…

Bασίλης Παπαδογεωργόπουλος

Read more about Nightwish - Highest Hopes / The Best of

Apoptygma Berzerk - You And Me Against The World

Αποστόλης Ζώτος

Apoptygma Berzerk - You And Me Against The World

1.Tuning In Again (Intro) / 2.In This Together (Album Version) / 3.Love To Blame / 4.You Keep Me From Breaking Apart / 5.Cambodia / 6.Back On Track / 7.Tuning In To The Frequency Of Your Soul / 8.Mercy Kill / 9.Lost In Translation / 10.Maze / 11.Into the unknown / 12.Shine On (Bonustrack Ltd Ed.) / 13.Is electronic love to blame ? (Bonustrack Ltd Ed.)

Gun Records (Sony BMG) / 12 September 2005

- Το χρονικό μιας επανάστασης -

Εισαγωγή

Ο πόλεμος έχει αρχίσει. Οι αναγνώστες παρακαλούνται να επιλέξουν πλευρά. Άλλωστε ο τίτλος του album το δηλώνει ξεκάθαρα . Από τη μια μεριά ο “πολύς” κ. Groth & Co και από την άλλη ο υπόλοιπος κόσμος .
Εσύ με πια πλευρά θα ταχθείς ;

You And Me Against The World

Προϊστορία

Η κατάσταση τον κόσμο της electro/ebm είχε φτάσει στο απροχώρητο. Παντού νέες κυκλοφορίες που αποδίδουν τιμή στους μεγάλους ήρωες της σκηνής και μερικές φορές (ελάχιστες είναι η αλήθεια) τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα .
Κάτι έπρεπε να αλλάξει .Κάποιος έπρεπε να κάνει την επανάσταση για να φέρει καινούργιο αέρα στην σκηνή, και ο κ. Groth αποφάσισε πως ήταν η ώρα να σημάνει την έναρξη της.
Το “ electro/ebm” πέθανε, long live the electro-rock. Ας φτιάξουμε κάτι καινούργιο επιτελούς!!!
Βοηθός του σε αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο, στρατεύτηκε ο Anders Odden, χρόνια κιθαρίστας σε “black metal” και “extreme metal ” μπάντες, ο οποίος είχε κάθε εφόδιο να φέρει καινούργια πράγματα στην επανάσταση του Groth

Το χρονικό

Όπλα του είναι 11 καινούργια tracks (συν 2 στην limited edition του album)που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας το οργανωμένο σχέδιο του .

Tuning In Again : Εισαγωγικό κομμάτι και τίποτα δεν προϊδεάζει την αλλαγή στον ήχο τους

In This Together : Το πρώτο single από το album και η στροφή που έλεγε και διατυμπάνιζε ο Groth είναι γεγονός. Πολλούς ξίνισε αυτή η στροφή. Πολλοί κατηγόρησαν αυτό το κομμάτι . Κιθάρες σε πρώτο ρόλο και πλήκτρα με υποψίες beats πολύ πίσω αφού τώρα τα drums έχουν πιο ενεργό ρόλο . Προσωπικά το κομμάτι μου αρέσει πολύ .Έχει μια rock αφέλεια (στυλ Motley Crue, Bon Jovi) που το κάνει ωραίο και πορωτικό άκουσμα .

Love To Blame : Ίσως το καλύτερο του κανονικού album .Σε στυλ pop/rock μπαλάντας .Η καλύτερη όμως μορφή του είναι αργότερα στο album.

You Keep Me From Breaking Apart : Electroclash tempo και κάπου αργότερα μπαίνουν και οι κιθάρες .Συμπαθητικό αλλά μοιάζει με τραγούδι πρόβας έτσι για να συμπληρώσουμε το album.Δεν νομίζω να στίψαν και πολύ το κεφάλι τους να το συνθέσουν.

Cambodia: Η πρώτη διασκευή του album. Ουσιαστικά αδιάφορη, ότι θα έκαναν και οι Bon Jovi.

Back On Track : Στην αρχή μοιάζει σαν τραγούδι που περίσσεψε από τους Fairlight Children και εξελίσσετε σε pop ρυθμούς βαρεμάρας .

Tuning To The Frequency Of Your Soul: 2 rock ξεσπάσματα στο κομμάτι το σώζουν από to recycle bin.

Mercy Kill: άλλο ένα βαρετό κομμάτι επίπεδο .Τραγούδι για εκδρομές με το σχολικό .Ίσως και για την πενταήμερη

Lost In Translation: Πρέπει σίγουρα να ήταν για τους Fairlight Children και απλώς μπερδεύτηκε εδώ μέσα .Συμπληρώνει την ολοένα και μεγαλύτερη αδιαφορία που νιώθει κανείς.

Maze: Ενδιαφέρον κομμάτι. Η εισαγωγή (και μόνο αυτή ) μου έφερε στιγμές του metal παρελθόντος. Μετά οι Bon Jovi αναλαμβάνουν να συνεχίσουν στο ρεφρέν. Κρίμα γιατί θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο .

Into The Unknown: Κλείνει τον κανονική έκδοση του album και επισφραγίζει την χωρίς έμπνευση νέα δουλειά του (για μένα ακόμα) αγαπητού group.

Bonus tracks

Shine On: Η δεύτερη διασκευή του album σε electro/rock ρυθμούς. Πραγματικά το «εκτελέσανε» το κομμάτι .Δεν πιάνεις τέτοιους ύμνους να διασκευάσεις χωρίς λόγο .

Is Electronic Love To Blame? : Το καλύτερο κομμάτι συνολικά όλου του album στην limited μορφή του ,που φέρνει μνήμες παρελθόντος ! Full electro απόδοση του Love To Blame. Κρίμα για το κομμάτι που υποφέρει από τόση μοναξιά εκεί μέσα. Εδώ δεν μεγαλούργησαν αλλά έγραψαν κάτι πολύ καλό .

Επίλογος

Τελικά οι Apoptygma επέστρεψαν με κάτι καινούργιο που δεν είχε καμιά σχέση με το παρελθόν τους. Αλλά ξένοι σε τέτοια μέρη περιοριστήκαν σε ανέμπνευστες συνταγές .
Η επανάσταση καταλύθηκε πριν κάν αρχίσει. Και ο κ.Groth μάλλον έμεινε μόνος. Στο παρελθόν κάθε μεγάλος επαναστάτης αν αποτύχαινε κατέληγε τις περισσότερες φορές στο θάνατο. Ο κ.Groth έχω την εντύπωση πως έμεινε μόνος. Άλλωστε ο τίτλος του album το δηλώνει αλλά με μια μικρή παραλλαγή

ME AGAINST THE WORLD.

Κρίμα . Δεν τους ξεγράφω ,περιμένω κάτι καλύτερο στο μέλλον .Οι τολμηρές κινήσεις δεν βγήκαν .
Κάπου σε μια άκρη τα υπόλοιπα μεγάλα group (Covenant, Mesh ) σχεδιάζουν την δική τους αντεπίθεση. Οι Apoptygma πάντως απέτυχαν .

Αποστόλης Ζώτος

Read more about Apoptygma Berzerk - You And Me Against The World

The Dandy Warhols - Odditorium or Warlords of Mars

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλοs

The Dandy Warhols - Odditorium or Warlords of Mars

1. Colder Than The Coldest Winter Was Cold / 2. Love Is The New Feel Awful / 3. Easy / 4. All The Money or The Simple Life Honey / 5. The New Country / 6. Holding Me Up / 7. Did You Make A Song With Otis / 8. Everyone Is Totally Insane / 9. Smoke It / 10. Down Like Disco / 11. There Is Only This Time / 12. A Loan Tonight

Capitol (EMI) / 12 September 2005

Αυτό το δισκάκι τι το ήθελαν οι Dandies? Αφού τα κατάφεραν και τους έμαθαν ακόμα και οι πέτρες με το 'Bohemian σαν εσένα', αφού κατάπιαν όποια ουσία κυκλοφορεί, αφού παντρεύτηκαν τέλος πάντων τα παιδιά και νοικοκυρεύτηκαν, τι το ήθελαν? Αυτοί τελικά αποδείχτηκε οτι είναι πιό υπερτιμημένοι και από το λάδι στην κατοχή.
Η πρώτη μου (πλατωνική) επαφή με τη μουσική τους ήταν όταν άκουγα από το ραδιόφωνο το Not Ιf Υou Were The Last Junky On Earth. Μου έφερναν νύστα. Μετά ήρθε το Bohemian. Εντάξει, ακόμα και κουφός να ήταν κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί. Με τη Vodafon να στο παίζει όλη μέρα κάθε μέρα, ψάρωσα κι εγώ. Τα πράγματα μου ξεκαθάρισαν όταν τους είδα live στο Ρόδον και παραλίγον να κοιμηθούν πάνω στη σκηνή (κι εγώ μαζί τους). Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη, από το Welcome To The Monkey House δεν έπειθαν ούτε καν τα singles του. Κάπου εκεί τελείωσαν.

Όταν πήρα στα χέρια μου το Odditorium or Warlords of Mars το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η διάρκεια των κομματιών. 9μιση ολόκληρα λεπτά το δεύτερο track, 7μιση το τρίτο, 7μιση το έκτο, 12 σχεδόν λεπτά το τελευταίο κομμάτι!!! Μου θύμησαν τους Deep Purple που παίζανε live μισή ώρα το Space Truckin' και δεν λέγανε να το τελειώσουνε με τίποτα. Ο δίσκος είναι επί της ουσίας μιά κακή αντιγραφή των Porcupine Tree, με progressive ακροβατικά, indie ηχοχρώματα και αφελής συνθέσεις. Εξαίρεση αποτελεί μόνο το All the Money or the Simple Life Honey που κυμαίνεται στο γνωστό χαλαρωτικό και υπνωτισμένο tempo που μας έχουν συνηθίσει. Αυτό ξέρουν να κάνουν, δίσκο με 4λεπτα χιτάκια. Το πείραμά τους απέτυχε.

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος

Read more about The Dandy Warhols - Odditorium or Warlords of Mars

New Model Army - Carnival

New Model Army - Carnival

1. Water / 2. BD3 / 3. Prayer Flags / 4. Carlisle Road / 5. Red Earth / 6. Too Close To The Sun / 7. Bluebeat / 8. Another Imperial Day / 9. LS43 / 10. Island / 11. Fireworks Night

Attack / 5 September 2005

Τhe Family:
Καταρχήν μιλάμε για μια μπάντα μακράς δισκογραφίας την οποία όσο κι αν εξιχνιάσει κανείς χρονικά-ηχητικά ή μεσα απο όποιο άλλο φάσμα.. πολιτικό, συντροφικό ή και άλλο μέσα από το χαρακτήρα της αρεσκείας του όσον αφορά την έννοια της ουσίας, θα βρεθεί αμέσως face to face με ένα ατέρμονο σύνολο συναυλιών και κοινού που οι New Model Army μέσα απο χρόνια δύσκολα και ανυποστήρικτα έχουν αγκαλιάσει και συγκρατήσει, χωρίς να χρειάζεται βέβαια να αναφέρουμε το κατα πόσο πραγματικά σε αυτό είναι δωσμένοι..

Ποιός είπε οτι οι ΝΜΑ έσβησαν απο το Impurity και μετά;

Θεσμός σε παλιές φιλίες, πολύ περισότερο απο απόμακρες μπάντες μετρημένων χρονικών εμπειριών, κυνηγοί, μέσα απο τα υπόστεγα του Bradford, εν έτη 2005 ονομάζουν την εποχή που διανύουμε Carnival και νάτοι για άλλη μια φορά παρά, δίπλα μας.. αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος τίτλος για να χαρακτηρίσει κανείς την εποχή αυτή..
Μια ελπιδοφόρα νότα μέσα απο την περιφάνεια των λίγων εναπομείναντων λύκων το δυνατόν μακρύτερα από την αλαζονεία,..
Για μένα, οι ΝΜΑ , στη φάση που βρίσκονται σήμερα, αν μπορούσαν να κάνουν προσεχτικές επιλογές (όπως άλλωστε του έχουμε συνηθήσει..πράγμα όχι δύσκολο δλδ), ίσως και να δεχτούν να αγνοήσουν τα όσα τους καταστέλουν τα τελευταία χρόνια ή τους περνάνε μέσα απο ριζικά άσκοπες φουρτούνες, θα μπορούσαμε να περιμένουμε έναν \\αναγεννησιακό δίσκο//

ας περάσουμε όμως στο review του CD
όπου θα αφήσω και στίχους του Justin Sullivan απο το Carnival να χαρακτηρίσουν τη δουλειά απο μόνοι τους.. Νομίζω πως εάν είναι ένα πράγμα που μπορεί απο μόνο του χωρίς κανένα φόβο και ..γερά σαγόνια.. να καθρεπτίζει τη θέρμη τους, τότε είναι αυτό

three figures come out from behind the cranes
make across the train tracks
climb aboard a Panamanian freighter headed for the isle of grain
find a place to hide in a stack of containers
another payload of world trade because
goods are free to move but not people
oil is free to move but not people
jobs are free to move but not people
money is free to move but not people

http://www.mcescher.nl/Shopmain/Foto/Posters/e55.jpg
τι θα βρεί κανείς μέσα στο ..μάτι

Water//Νερό - μια πρόσκληση στο πηγάδι των γερόλυκων, χωρίς πολλές εικόνες, ένα τραγούδι για τα λίγα απλά πράγματα στη ζωή ή αλλιώς τα πιο αυθεντικά παραιθησιογόνα!, όπως το Φεγγάρι, μια πτώση από τα βράχια και βέβαια το νερό
We're only made of water
The full moon gets us high
We can change our shape into anything
as often as we like

BD 3//ταχυδρομικός κώδικας - μια ιστορία μέσα απο τα σκοτεινά γλαυκώματα που έθρεψε η πόλη τους-το σπιτιού τους ..where no one is really sure if this is home.. secrets to keep,, υπάρχει ακόμα στις άτονα θορυβώδεις πόλεις ζωή;..

Prayer Flags//και στο βάθος ένας ουρανός με καθαρά σύνεφα - συνοδεία απο την κλασσική/χαρακτηριστική γραμμή των τυμπάνων των New Model Army, ένα κομάτι που ακούγεται σαν επιστροφή μιας ζωντανής ανάμνησης απο τον ίδιο κόσμο, πάνω στον ίδιο κόσμο..
By the wheel the tellers stands shaking numbers from his hands
His face is masked and his coats tails are waring
He cries ‘round and round and round she goes
Where she lands nobody knows, but hey thank you for asking’

The prayer flags are flying in the wind

Carlisle Road//ένα απο τα στενά - αυτό που θα ονόμαζε κανείς χωρίς ίχνος δισταγμού.. ένα θαλπωρικό ταξιδιάρικο κομμάτι
Fire-lit-faces, all the noise – so much hatred
What I remember thinking – I can’t believe this is happening
All I remember thinking

Red Earth//η γή - για μιά ακόμα φορά η εικόνα της γής έχω απο το παράθυρο ενός, μπορεί να φανεί το ίδιο 'σχεδόν ελεύθερη!' μα το ίδιο γεμάτη καθρεφτισμούς θλίψης.. το τραγούδι της βιασμένης γής.. - κάποιοι αρνούνται να πιστέψουν οτι τα πράγματα δεν διαλευκάνονται..
The shacks they all have numbers
The dirt tracks run in straight lines
Vanity and uselessness, the minds of prison guards
Praying on a Sunday, dressed up in our finest
Any god is welcome – any god that will come
To give back what was taken, take back what was given
Blood and death and sacrifice, the curse of wasting plagne
And all the beauty tainted and east of Eden cast

Too Close To The Sun//η ζωή - αυτό το κομάτι όσες φορές κι αν το άκουσα το μόνο συναίσθημα που μπόρεσε να κυριέυσει την όποια εικόνα είναι αυτό της μητρικότητας.. πόσο οξύμωρο όταν μιλάει κανείς για τον ...πατέρα Ήλιο άλλα πόσο σημαντική μάλλον η συμβουλή της μητέρας γής.. άλλωστε οι συνοιρμοί(?) του ικάρου για τον καθένα ξεχωριστά φεγγάρια, ξεχωριστές διαδρομές.
With melting wax and feathers falling
And far below the old world turning sad and slow
Too close to the sun
Burning up, bleaching out

Bluebeat//το μέσο - ανάμεσα στην υπόσχεση! και την εκτέλεση της μονο ένα βαφτισμένο απο αγάπη μέσο παραμένει.. ο δίσκος, το CD , οι καλημέρες και οι καληνύχτες έξω και μέσα απο το studio!.. ένας τελείως διαφορετικός ήχος απο τον συνηθισμένο των NMA..there's allways something new to fall in kove with..

Another Imperial Day//εμπειρίες - ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ .-

LS 43// αυτό ίσως να έιναι και το πιο δύσκολο για χαρακτηρισμούς κομάτι των ΝΜΑ.. όχι γιατί δεν υπάρχουν λέξεις, αλλά γιατί ... έτσι!! τι να πεί κανείς, να τολμήσει να πεί ότι είναι ένα απο τα πιο αυθεντικά κομάτια της συνολικής πορείας των ΝΜΑ, ένα δεύτερο Luhrstaap;

Island//πόσο δύσκολο είναι να νιώσει κανείς αποκομένος σε ένα ταξίδι; Να βρεθεί σε ένα νησί -
We begin to remember, we begin to remember

Now in the silver grey dome of the sky
The birds fly home for winter
And we all come down to the shore and stare across the waves
We’ve got to get off the island

Fireworks Night//μία απο τις αιώνιες στιγμές - αυτές που δεν θα ήθελε κανείς να προγραματίσει, στον επανειδείν Robert..
And I’m numb, I’m numb like when you’ve been driving
so fast for so long that it feels as if you’re hardly
moving at all, my body rigid with tension, my sould all
wound up like a twisted ttree, the way we used to be when
we sang of passion and justice and faith was easy and
celebrated in a ritual of curling smoke, arms all raised up
towards the lights…
And we said what we said but we made what we made
And so by now you’ll be further on that I ever went; and is
it still painless? Do you get to float and look down and do
all of that? Tonight would be as good a night as any..
you’ll see the city alive like a great resting animal
lying in the lea of the hills and the moorland and
breathing little patterus of fire out into the cold dark
coming of winter. And I’m warming my back against
the heat of a bonfire – like the ones you so loved so build
and I’m thinking about it all – and I’m sorry and Im not sorry.
Our time was made up of confused emotiongs and little
whirlwinds and all that stuff we coulnd’t really talk about
but most of all it was sealed in sacred moments like these
And then it was gone…

a moment of silence please..

Robert Heaton RIP
06.07.61 - 04.11.04

Water

Read more about New Model Army - Carnival

Sigur Ros - Takk

Μαρία Καραγκούνη

listen with your heart...:
Δεν ξέρω πόσοι έτυχε να ακούσουν το πρώτο, ελπιδοφόρο "Von"... Στους λάτρεις πάντως των παρενθέσεων, των "untold, unspoken and unspeakable", των περίεργων συνδέσεων και της αιτιότητας, της βύθισης και των παραλλαγών το Untitled " ( ) " άφησε σημάδια ανεξίτηλα. 'Οπως και στα χαμένα παιδιά, στους αιθέριους ταξιδιώτες και αναζητητές μυστικών, μαγικών, somewhere-in-between κόσμων το "Ágætis Byrjun". Σε κάθε περίπτωση, η ακρόαση των Sigur Rós αποτέλεσε εμπειρία και μία σπάνια ευκαιρία να επικοινωνήσεις κατευθείαν με την ψυχή της μουσικής(τους), κάτι που εξηγεί ως ένα βαθμό το πολυπληθές και ευρύτατο φάσμα των listeners.
Η λογική και οι γνώσεις δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία (μπορείς ελεύθερα να αναφωνήσεις "Δεν καταλαβαίνω τίποτα!" χαμογελώντας ηλίθια), φαντασία και αισθήσεις διεγείρονται ("Ειναι σαν η ΤinkerBell να έσπασε το φτερό της και να πονάει.. α και τα δάκρυα της είναι πολύχρωμα και όταν πέφτουν κάτω γίνονται smarties.."), οι έννοιες συγχέονται (καθώς ο πάγος τελικά προστατεύει την υπέρτατη θερμότητα που κρύβει ο πυρήνας του...), νοήματα μοναδικά και προσωπικά ανακαλύπτονται ("Αυτο είναι σίγουρα ένας ύμνος για τον ήλιο λέμε!") και ξαφνικά αποκαλύπτονται λέξεις και πλάθονται φράσεις (δικές σου και μόνο δικές σου!). Και όσο λιγότερο την ψάχνεις τόσο καλύτερα, I say.

and now what?...:
Το παράξενο, εξωγήινο αγγελάκι που γεννήθηκε τότε μαγικά και δοξαστικά, που περιπλανήθηκε για λίγο χαμένο και μπερδεμένο από την ίδια του την οντότητα προσπαθώντας να βρει ξανά το δρόμο του για τη μήτρα, αρχίζει την εξω-σκόπηση και ανακαλύπτει πλέον τον κόσμο... Αν έφτιαχνα ένα εξώφυλλο για το "Τakk..", θα το τοποθετούσα σε μία παιδική χαρά να παίζει ξεγνοιαστο με τα παιδάκια, αλλά και με τα ίδια μελαγχολικά μάτια. Και οι Sigur Rós στον πρώτο τους δίσκο σε πολυεθνική κάνουν το καλύτερο δυνατό: χαλαρώνουν, διασκεδάζουν, δημιουργούν και ξεδιπλώνονται.. και μάλλον το δικό τους cover είναι καλύτερο.
Το ομώνυμο opening δίλεπτο είναι μια καθησυχαστική, εξιλεωτική επιβεβαίωση/προετοιμασία. Τhe magic is still here..! Synth-effects, μπάσσο και drums δίνουν παλμό και πνοή, το δοξάρι στην κιθάρα και η αποκοσμές φωνούλες του Jonsi δηλώνουν την παρουσία τους και το "glósóli" είναι πλέον ζωντανός οργανισμός, τα κρουστά δυναμώνουν και μαζί με τις distorted κιθάρες χτίζουν ένα υπέροχο crescendo, για να σιγήσουν ήρεμα και μελωδικά. Ενώ το "sæglópur" λίγο αργότερα θα ξεκινήσει με παιδιάστικους ήχους σε πιάνο και glockenspiel που ενηλικιώνονται σε ένα ολοκληρωτικό και συμπαγές ντελίριο από το συγκρότημα ενώ η φωνή πιάνει στιγμιαία εκείνη τη χαμηλή νότα που λατρεύω, ώσπου σβήνουν ορχηστρικά. Ξεχωρίζουν αυτά τα τραγούδια γιατί απλά είναι ξεχωριστά, αγαπημένα και επικά, ένα climax που δεν θές να τελειώσει ποτέ (think "Untitled 8" or "Viðar Vel Tl Loftárasa").
Και το "gong" ανήκει σε αυτά (think more "Starálfur").. άκρως συναιθηματική και ευφυέστατη σύνθεση με ελαφρώς πιο προσβάσιμη δομή και καθαρή (μα τόσο εύθραυστη) φωνή. Tα έγχορδα συνοδεύουν και κατακλύζουν τόσο στις δυνατές όσο και στις πιο smooth and lush ατμοσφαιρικές στιγμές του album ("andvari") , το πίανο καθοδηγεί με μελωδίες πιο κολλητικές και από το 1ο Untitled ("Svo Hljótt"), οι κιθάρες είναι από απογειωτικές εώς χαοτικές. Και τα φωνητικά, είτε είναι στον κόσμο τους ( με τα falsetto, κάθε είδους απόκοσμα και παραμυθένια effect και πολυφωνίες), είτε ακολουθώντας ανυψωτικά τις guitar-lines , είτε απλά και όμορφα (like saying "i love you")...
Δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς μπροστά σε αυτή την αίσθηση του ήχου που έχουν οι Sigur Rós, σε αυτή τη μουσική τους δεινότητα, στην άνεση τους να επεκτείνονται, να αντρέπονται, να μεταλλάσσονται και να παλινδρομούν... Στο "sé lest" μοιάζουν με χορωδία και μπάντα από μικροσκοπικά ανθρωπάκια, που καταλήγουν να χορεύουν ένα βαλσοειδή ρυθμό και αμέσως μετά εξαφανιζονται με τελείως κουκου τρόπο. Με τα συνδεδεμένα "hoppípolla"και "með blóðnasir" προσεγγίζουν έναν μεγαλειώδη, συμφωνικό ήχο και εξυμνούν την ίδια τους τη διαφορετικότητα κάνοντας την να μην φαντάζει και τόσο μακρινή από το pop/rock κατεστημένο ("mílanó").

just for the sake of arguement...:
Τίτλοι στα tracks, στίχοι στα ισλανδικά (έστω και αν συχνά δεν είναι αναγνωρίσιμοι και για τους Ισλανδούς ακόμα), ένα έντονο φλερτάκι με την pop δομή και τη radio-friendly διάρκεια και μία υποψία "καλουπώματος" λόγω συγκροτημένης δυναμικής και μειωμένου χάσματος ανάμεσα στα high-lows, αισθητά λιγότερος πειραματισμός στα intros-outros...
Γιατί έτσι? Ο Jonsi πιθανότατα να απαντούσε πως δεν υπάρχει κάποιος λόγος και απλά έτσι έγινε και δεν θα μπορούσες παρά να τον πιστέψεις. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και απλότητα σκέψης οι Sigur Rós δεν κάνουν καμία προσπάθεια να εξηγήσουν αυτά που και οι ίδιοι δεν θέλουν να καταλάβουν. Με την ίδια αθωότητα φαντάζομαι θα κοιτάει και την αδερφούλα του να μεγαλώνει μετρώντας τα χρόνια της μπάντας του, για να καταλήξει πως μάλλον κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον θα πάψει, με τον ίδιο τρόπο που ένα κορίτσι σταματάει να παίζει με τις κούκλες. Φυσιολογικά...

simple things are nice...:
Οπως και ένα ευχαριστώ. Aπο την εμβρυακή της μορφή, η υποψία για την μουσική τους ποιότητα και τη θεραπευτική και καθαρτική τους αξία και χρηστικότητα, πέρασε στην επιβεβαίωση και πλέον στην επίγνωση.
takk...

Μαρία Καραγκούνη

Read more about Sigur Ros - Takk

Matisse - Cheap As Art

Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

Matisse - Cheap As Art

1. Let Me Go Home / 2. Rock And Roll For Boys / 3. The Gospel / 4. She Smiles / 5. Fragments of Life / 6. Cosmic Dancer / 7. The Only One I Love Is My Hate / 8. Bedroom Eyes / 9. Jealous / 10. Innocent Lie / 11. Cleap as Art / 12. Song About a Song

Bonus Tracks: 13. She Smiles (Cyanna remix) / 14. Let Me Go Home (Mikro remix) / 15. Pluto

Sony Music / 21 June 2005

Cheap Αs Αrt.Το λιτό μπλε εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ των ελλήνων Matisse,εκτός απ’το ότι μου φέρνει στο μυαλό εξώφυλλα δίσκων απ’τα 70’s συνοδεύεται από μια πρόχειρη..εκτίμησή του,και μια έξυπνη αναλογία για προβληματισμό.Μια καλλιτεχνική δημιουργία πως «κοστολογείται»,και τελικά από ποιον,απ’το δημιουργό ή το δέκτη της; Και πόσο σχέση έχει η μουσική με όλα αυτά; Και στο κάτω κάτω πως τολμάει ένα ελληνικό group, να μας βάζει σε τέτοιες σκέψεις καλοκαιριάτικα; Ίσως ευθύνεται η καλλιτεχνική αύρα που φέρει το όνομα Matisse για τις τάσεις της εννοιολογικής αναζήτησης,μαζί και η βιασύνη να ερμηνεύσουμε τον τίτλο και τις διαθέσεις του δίσκου απ’την υλική του υπόσταση.

Αν και παραδέχομαι, ότι και μετά από τόσες ακροάσεις,ακόμα προσπαθώ να βρω ένα συνδετικό κρίκο για τα κομμάτια του παζλ του πρώτου πίνακα των Matisse...Κάπου εδώ πρέπει να ομολογήσω επίσης, ότι στα παζλ δεν είχα ποτέ υπομονή, μετά από κάποια ώρα τα παράταγα σκόρπια,ενοχλημένος από την ...ακαταστασία τους.Βέβαια, η ωριμότητα του Cheap As Art σε αναγκάζει να το πάρεις στα σοβαρά,δε σ’αφήνει να το παρατήσεις εύκολα μιας και κάθε άκουσμά του προδίδει δουλειά και ιδιαίτερη φροντίδα για το αποτέλεσμα...μα είπαμε,το συνολικό αποτέλεσμα δεν ειναι αυτό που μας προβληματίζει ως τώρα;Τα κομμάτια του πίνακα,η ακαταστασία κλπ κλπ.
Απ’ότι θυμάμαι,δύο είναι τα στοιχεία που οδηγούν στη σύνθεση ενός παζλ : η μορφή των κομματιών που επιτρέπει τη σύνδεσή τους,και τα χρώματά τους.Λοιπόν,αδειάζουμε το κουτί...

-Η μορφή.

Η πολύ καλή ισορροπία μεταξύ κιθάρας και ηλεκτρονικού ήχου είναι το πρώτο πράγμα που σε ενθουσιάζει,καθώς το album ανοίγει με το εκρηκτικό Let me go home.Γεμάτος ενέργεια χορευτικός ρυθμός και electro-rock ξεσπάσματα διαμορφώνουν ένα ιδανικό ξεκίνημα που σε ξεσηκώνει.Το ηλεκτρονικό στοιχείο κρύβεται για λίγο μέχρι το πανέμορφο She Smiles το οποίο με είχε κερδίσει από το πρώτο άκουσμα.Είναι η πιο pop στιγμή του δίσκου,και απ’τις πιο ζεστές γωνιές του κάπως...Κάτι η μελωδία,κάτι η ιδιαίτερη χροιά της φωνής,κάτι η ανάμνηση του Europe is our playground εκεί λίγο πριν το δεύτερο ρεφραίν...Πραγματικά ξεχωριστό!Περίεργα «χωμένο» βέβαια,ανάμεσα στο δυναμικό The gospel και στην –τελικά ευχάριστη- έκπληξη του Cheap As Art.Το πρώτο παραλαμβάνει τον ασταμάτητο ρυθμό που απ’την αρχή μας εισήγαγαν οι Matisse,και τον κορυφώνει με μια πολύ ζωντανή αίσθηση..I found the gospel, truth according to me. Η «σημαία» για ένα περήφανο ξεκίνημα; Πάντως είναι hit και έτσι έπρεπε να είναι!Η «έκπληξη» αφορά στη διασκευή στο Fragments of Life του Roy Vedas,κομμάτι που είχε αρχίσει να με εκνευρίζει παλιότερα,όταν παιζόταν παντού στο ραδιόφωνο..Εκείνο το @#@$&* εφφέ στα φωνητικά...δε χάρηκα ιδιαίτερα όταν το είδα στο tracklist.Παράξενη επιλογή,άλλωστε.Αρκετές ακροάσεις μετα,έβαζα το δισκάκι και πάταγα να παίξει κατευθείαν το ‘5’.Τα «ενοχλητικά» στοιχεία έχαν φύγει,και το κομμάτι πήρε μια πιο δυναμική,χαρούμενη μορφή.Ο ευαίσθητος κόσμος του Cheap As Art,ξεδιπλώνεται σε άλλη μια διασκευή,αυτή τη φορά στο Cosmic Dancer των T-Rex ,και στο συμπαθέστατο Innocent Lie.Το βιολί εκεί προς το τέλος του τραγουδιού έρχεται απ’το πουθενά και στέλνει το κομμάτι (χαρακτηριστικό προσόν πλέον του Τάσου Παπαστάμου) σε ένα πιο ονειρικό και έναστρο ...πουθενά.
Απ’τα υπόλοιπα κομμάτια ξεχωρίζει το πολύ..Suede Bedroom Eyes και το Rock ‘n roll for Boys,που θυμίζει αρκετά Blur.Ο δίσκος συμπληρώνεται από το πολύ καλό remix του She Smiles απ’τους Cyanna,και την αμιγώς electro άποψη των Μικρο για το Let Me Go Home.

-Τα χρώματα

Χμμ...Οι αισθήσεις αρχίζουν να μπερδεύονται,επομένως οι αντιδράσεις καθυστερούν.Ή αλλιώς,η δυσκολία του να συμβαδίσεις με όλες αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ροή του Cheap As Art.
Οι επηροές των Matisse είναι πολλές μα αντί να οδηγούν τον ήχο τους σ’αυτό το δίσκο,κρατάνε λίγη περισσότερη δόξα παραπάνω και λάμπουν ξεχωριστά η μία απ’την άλλη.Κι έτσι,παρά τη γοητεία της ανομοιομορφίας που εκπέμπει αυτή η δουλειά,συντηρεί έναν άβολο προβληματισμό..κάπου κάπου κι ένα μικρό άγχος για το αν τελικά τα συνδετικά στοιχεία κρύβονται κάπου που τα αγνοήσαμε..Οι στίχοι δε μας βοηθούν στην αναζήτηση αυτή,ή τουλάχιστον παραείναι προσωπικοί για να συμμετέχουν.Σαν μια περίεργη συνένεση των μουσικών,να πηγαίνουν πότε προς τη μία και πότε προς την άλλη κατεύθυνση,ψάχνοντας κι αυτοί ένα ξεκίνημα.Η αναφορά σε μουσικά ιδιώματα,ή η διάκριση σε «παλιό» και νέο «ήχο» που έρχεται στο μυαλό,δεν έχει σημασία,όμως προσωπικά δυσκολεύομαι να ακολουθήσω όταν στον δίσκο περιέχονται τραγούδια όπως τα She smiles, Fragments of life, Song about a song και Cheap as art!Κι ας είναι το καθένα μια τουλάχιστον ενδιαφέρουσα ξεχωριστή ιστορία.

Πολύ κρίμα που κομμάτια σαν το The Gospel,το Let me go Home,το She smiles ή το Innocent Lie,δε συνοδευσαν το φετινό ραδιοφωνικό μας καλοκαίρι...

Παρά τις αδυναμίες του,το Cheap as art είναι ένας δίσκος που κοιτάζει μακριά,ενίοτε και βαθειά μέσα μας, και προσθέτει ουσία στο σύνολο των εγχώριων μουσικών προσπαθειών.Δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι ενώ το hype συγκροτημάτων όπως οι Franz Ferdinand ,οι Bloc Party,οι Interpol, συνεχίζει να σαρώνει σε Ευρώπη και Αμερική,οι Matisse προτίμησαν να εκφράστούν στη γλώσσα της μουσικής που αγάπησαν με κάθε κόστος που αυτό συνεπάγεται.Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή,και ήδη βρισκόμαστε στη συνέχεια του Cheap as Art.Σίγουρα υπάρχουν πολλά να περιμένουμε.Στο κάτω κάτω..inspiration is for free!Kαι το ταλέντο επίσης.

***Οι Matisse δημιουργήθηκαν το 1999 στην Αθήνα και αποτελούνται από τους Άρη Σιαφά (φωνή), Γιάννη Μασσούρα (μπάσο,φωνή), Γρηγόρη Κόλλια (κιθάρα), Πέτρο Τσώλη (drums), Κώστα Συνοδινό (πλήκτρα, πιάνο) και Βασίλη Ζερβό(κιθάρα).

Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

Read more about Matisse - Cheap As Art

Elusive - The Great Silence

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλοs

Elusive - The Great Silence

Ride / End of Trail / Fading Rose / Lost in the Rain / The Great Silence / You / She's River / Coming Home / Summer / Outskirts / Passage

Pandaimonium Records / 27 June 2005

Πριν ακούσω αυτό το δισκάκι ήμουν σίγουρος οτι θα μου άρεσε. Προκαταλήψεις και κολλήματα είναι αυτά. Ε λοιπόν δεν ξέρω αν είναι και το καλύτερο δισκάκι στον χώρο, είναι όμως στα καλύτερα της χρονιάς με άνεση!
Με τη σχετική αγωνία μπήκε στο player, πέσανε οι πρώτες νότες, στο βάθος χτυπάγανε καμπάνες και τα σχετικά μέχρι να μπούνε και οι γνωστές κιθάρες.
Ride και ένα φαρδύ πλατύ χαμόγελο έρχεται να με κάνει να τα ξεχάσω όλα. Παύση εργασιών στο γραφείο καθότι οι υπόλοιποι τριγύρω θα πρέπει να περιμένουν να μου περάσει η χαζομάρα που στιγμιαία που διαπέρασε τον εγκέφαλο.
Δε χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο, όσοι γουστάρουν αυτό τον ήχο λογικά θα εκτιμήσουν και το συγκεκριμένο δίσκο. Αφού δεν βγάζει πιά δίσκους ο Eldritch, το The Great Silence είναι ένα άψογο υποκατάστατο. Χωρίς να είναι και κανένα αριστούργημα, από τότε που το πήρα τα έβγαλε τα λεφτά του, λογικά θα πρέπει να έχουν ήδη χαρακτεί ψηφιακά αυλάκια πάνω στο σιντάκι.
End Of Trail στη συνέχεια και το πάρτυ συνεχίζεται. Συναισθηματικά βγάζει αρκετή επικούρα την οποία όμως θα διαδεχθούν και πιό χαλαρές και ατμοσφαιρικές στιγμές με τα επόμενα κομμάτια Fading Rose & Lost In The Rain. Μέχρι να φτάσουμε στο Coming Home, δυνατό club hit, κάτι σαν τη συνέχεια της επιτυχίας του Circle Never Ends από την προηγούμενη δουλειά τους.

Μπορεί τα παιδιά από τη Νορβηγία να μην βγάζουν ακόμα τον επιούσιο κυκλοφορώντας άλμπουμς, αλλά εκτός από το γεγονός ότι είναι και γαμώ τα τυπάκια, μπορούν να γράφουν και γαμώ τα τραγουδάκια. Μακάρι να μας τιμήσουν με την παρουσία τους για να τους ξαναδούμε ζωντανά στη χώρα μας.

Μην τολμήσετε και δεν το ακούσετε...

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος