ElectroWave CD Collection vol. 1

Με την αναδρομή στις ενδοξες (και δύσκολες) μέρες της ελληνικής new wave σκηνής μέσα από την τρίτη συλλογή του Synthpop Avenue έκλεισε ένας κύκλος. Αυτή τη φορά επιστρέφουμε πάλι σε "φρέσκα" ακούσματα, πολύ φρέσκα μάλιστα.
Electrowave Cd Collection vol. 1 λοιπόν...και μια νέα αρχή έπρεπε να προσφέρει το καλύτερο δυνατόν.
Μερικά από τα σημαντικότερα και πιο αγαπητά συγκροτήματα της ελληνικής electro και alternative σκηνής σε νέα και ακυκλοφόρητα τραγούδια. Kάποια από τα tracks της συλλογής αυτής δημιουργήθηκαν αποκλειστικά και μόνο για το electrowave.gr, ενώ κάποια άλλα πιθανόν να κυκλοφορήσουν στο σύντομο ή μακρινό μέλλον.
Η σκηνή που στηρίζουμε εδώ τόσα χρόνια γίνεται ολοένα πιο μεγάλη και πιο παραγωγική, κάτι που μας ευχαριστεί πολύ. Φυσικά δεν μπορούσε να χωρέσει ολόκληρη σ'ένα cd. Αλλά η επόμενη δεν αργεί. Εκεί θα υπάρχουν και άλλα...πιο καινούρια ονόματα μαζί με τα ήδη καθιερωμένα στη συνείδηση της μουσικής μας κοινότητας.

IMPORTANT
Το Electrowave CD Collection vol.1 θα υπάρχει στο Χοροστάσιο club σε 100 αριθμημένα CD-R σε DVD cases και θα διανεμηθεί δωρεάν στο Electrowave.gr party στις 27 Aπριλίου 2005 με σειρά προτεραιότητας. Οσοι πραγματικά ενδιαφέρεστε, προσπαθήστε να είστε εκεί σχετικά νωρίς.
Παράκληση σε όσους το αποκτήσουν:
Do not sale this cd or file-share it on the net! Just play it to as many people as possible!

The tracklist


ASTYPLAZ - Endraum's play with "prey"
Mια ευχή του Στάθη που έγινε πραγματικότητα...Oι Endraum, αφού ξεγυμνώσουν το 'prey" των Astyplaz, του ξαναδίνουν ζωή με τη συνοδεία ενός θεατρικού πιάνου και των γνώριμων "haunting" εγχόρδων τους. Αποκλειστικά για την συλλογή του electrowave.gr.


DECODE - seduction
Eνα από τα πιο όμορφα και ''σκοτεινά" τραγούδια των Decode, το οποίο δεν θα περιέχεται στο πολυαναμενόμενο album του group. Μινιμαλιστκές μελωδίες, υποβλητική ατμόσφαιρα στα synths και τη Novia με τα οπερετικά φωνητικά στο ρόλο της Σειρήνας!


HIGH LEVEL STATIC - implants
Εν αναμονή του δεύτερου τους album, οι High Level Static έφτιαξαν αυτό το τραγούδι για τη συλλογή του electrowave.gr. Το “implants”, με τις electro-trance αναφορές του, αυξάνει το ενδιαφέρον για τη νέα δουλειά των HLS. Κάπου ανάμεσα σε Clock Dva και Astral Projection!



GENETIC VARIATION - awaken the sleepers dream
Ολοκαίνουριο τραγούδι από τους Genetic Variation. To “awaken the sleepers dream” δείχνει την στροφή του group σε πιο δυνατό industrial ήχο. Mε εμφανής επιρροές από Suicide Commando, το τραγούδι αυτό θα γίνει σίγουρα μεγάλη επιτυχία στα electro dancefloors.


BLUE BIRDS REFUSE TO FLY - burning
To “burning” είναι ένα από τα καινούρια synthpop τραγούδια που ηχογραφούν οι ΒΒRTF, με female vocals αυτή τη φορά. Χορευτικός ρυθμός, όμορφες μελωδίες και 80΄ς αναφορές. Οι No Comment συναντούν τους Alphaville το 2005!


HOMETAPING - spirit of Eden
Εχοντας ήδη 2 album στο ενεργητικό τους, οι Hometaping συμμετέχουν με το ακυκλοφόρητο “spirit of Eden”. Μια δραματική κλειστοφοβική μπαλάντα με electro – low fi ηχοχρώματα και φοβερή δουλειά στα φωνητικά, που θυμίζουν τις πιο σκοτεινές δουλειές του Μarc Almond.


SOUTH OF NO NORTH - Eleonora's ghost
Για τους South Of No North μιλάει η ιστορία τους και τα τόσα υπέροχα τραγούδια τους. Το “Eleonora’s ghost”, παιγμένο live στο studio, αποτελεί δείγμα από την καινούρια τους δουλειά και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη συλλογή του electrowave.gr.


DING AN SICH - a passage in the flow of life
New Wave κιθάρες, electropop μελωδίες και etherial φωνητικά σε αυτό το καινούριο τραγούδι των Ding An Sich. Ισως η καλύτερη δουλειά τους ως σήμερα και μια μικρή γεύση του τι θα μας παρουσιάσουν σε λίγες μέρες στο elfentanz festival.


HUMAN PUPPETS - sound innovator
Εχοντας κυκλοφορήσει ένα 7" ΕP σε γερμανική εταιρεία, οι Ηuman Puppets μας μεταφέρουν ηχητικά στο 1981 με το "sound innovator". Ηχογραφημένο το 2004 με εντελώς DIY αισθητική, πρόκειται για ένα δίλεπτο minimal synth διαμαντάκι. Για τους νοσταλγούς...


SIVA SIX - opponent
Δυνατά ebm beats, σκοτεινά και aggressive φωνητικά στο ύφος των παλιών Front Line Assembly και των Skinny Puppy. Το "opponent" δεν υπάρχει στο πολυ ενδιαφέρον album των Siva Six που μόλις κυκλοφόρησε από την Decadance Records.


GRANETIC - remordimiento
To πιο καινούριο συγκρότημα της συλλογής. Εξοντωτικό dark-electro και industrial ατμόσφαιρα σ'ένα ιδαίτερα μυστηριακό background. Κρίνοντας και από τα υπόλοιπα τραγούδια του demo τους, είμαι σίγουρος ότι οι Granetic θα μας αποσχολήσουν αρκετά στο μέλλον.



MINDECEASE - parasite
Τους είδαμε πρόσφατα με τους Das Ich. Επικά synths και brutal παραμορφωμένα φωνητικά από τους minDecease, που ετοιμάζουν τον πρώτο τους δίσκο για την Noitekk. Το 'parasite" θα το βρείτε μόνο στη συλλογή του electrowave.gr


FORKYS - ΣΤ' ( 6th )
Εντελώς αλλαγμένοι, με μελωδικά γυναικεία φωνητικά και ακολουθώντας πλέον electro - ebm μονοπάτια, οι Forkys μας παρουσιάζουν ένα δείγμα από το πρώτο τους album "attack of insanity" που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα.



THE OPHELIA'S GARDEN - the wind sounds like you
Επτά λεπτά γλυκειάς μελαγχολίας από τους Ophelia's Garden για τον επίλογο του cd. Διακριτικά κρουστά, φλάουτο, έγχορδα, άρπα, αιθέρια φωνητικά και η χαρακτηριστική "αλα - Veljanov" αφηγηματική ερμηνεία στο ολοκαίνουριο "the wind sounds like you".

Κώστας Μπρέλλας

 

 

• Read more about ElectroWave CD Collection vol. 1

Deine Lakaien - April Skies

 Deine Lakaien - April Skies

Over And Done / Slowly Comes My Night / Secret Hideaway / Supermarket (My Angel) / Midnight Sun / Satellite / Take A Chance / Heart Made To Be Mine / Vivre / When You Loose / Through The Hall / Dialectic

Capitol (EMI) / 14 March 2005  

 

Μου είναι δύσκολο να αναφερθώ στους Deine Lakaien πλέον,και να μην αναπολήσω τη βραδιά τους στο Ρόδον...όταν το μαγεμένο κοινό είχε παραδοθεί άνευ όρων στη μεγαλοπρέπεια του Alexander Veljanov και τις ευφυείς εμπνεύσεις του Ernst Horn.Μια λυτρωτική φωνή,ένα…ταλαιπωρημένο πιάνο..και οι σκιές που χόρευαν ανάμεσά μας.The piano notes before waiting for the dawn..waiting for the night..and so many haunting moments..!

Επιστροφή στο παρόν!(ναι,καλά..)
2 και κάτι χρόνια μετά,οι Deine Lakaien επανέρχονται δισκογραφικά με το April Skies.Γιατί επέλεξαν αυτή την εποχή και αυτόν τον τίτλο;Ίσως γιατί οι ιδιαιτερότητες της εποχής ταιριάζουν με αυτές του δίσκου.Εξάλλου στην καρδιά της άνοιξης βρίσκεται η ευφορία και η δημιουργία..τα έντονα συναισθήματα που συγχέονται απρόβλεπτα μεταξύ τους αρνούμενα να αναμείνουν άλλο για την έκφρασή τους.Ίσως γιατί πρόκειται για τον πιο ανοιχτό και εξωστρεφή δίσκο των Deine Lakaien μέχρι σήμερα...Τραγούδια που χρειάζονται χώρο και ελευθερία για να κινηθούν στο μυαλό του ακροατή, ανεπηρέαστα από το χρόνο και τις ορέξεις του..

Την απαραίτητη φόρα για το ταξίδι στους νυχτερινούς ουρανούς του Απριλίου τους,δίνει το πολύ δυνατό Over and Done.

I have to go before it’s too late
Have to wipe out the traces and memories will fade

Σύντομη εισαγωγή,μικρές ηλεκτρονικές.. «λάμψεις»,που καταλήγουν στην απαλή,σκοτεινή φωνή του Veljanov..Έχει ήδη νυχτώσει,και καλούμαστε να αδειάσουμε από σκέψεις και αναμνήσεις..all these sweet echoes of the past.Tears must stop falling! Σκληρές υποδείξεις για μια τέτοια νύχτα.Είναι εκπληκτικό πως κάθε ήχος έρχεται στο προσκήνιο και φεύγει για να ξανααλλάξει η κατεύθυνση του κομματιού με τον επόμενο!Εκεί που αποφασίζεις να ακολουθήσεις τη μελαγχολική ροή του βιολιού,έρχεται η δυνατή κιθάρα του ρεφραίν και εκείνο το αισθαντικό Dead and Frozen My Heart Over and Done,που έχει κάτι από τη μανία του Dark Star why don’t you kill me!.Και αμέσως ,ρυθμικές και μη, ηλεκτρονικές δόσεις.Τα γυναικεία φωνητικά προς το τέλος αλλάζουν για λίγο το χρώμα και τις ισορροπίες του κομματιού..
And Slowly Comes My Night...Quiet Colours Calm My eyes...lover lover goodbye..όχι,αυτό είναι απ’αλλού,παρεκτράπηκα.Η μουσική των Qntal του Ernst Horn έχει θέση στο άλμπουμ.Η κλασσικότροπη ερμηνεία του Veljanov ντύνει άψογα μερικούς πανέμορφους ρομαντικούς στίχους.Γνώριμα μονοπάτια για τους Deine Lakaien, δηλαδή.Και για μας!Το ίδιο σκηνικό και στα Supermarket (my angel), Vivre,κομμάτια που πλησιάζουν περισσότερο το White Lies του 2001.Εύθραυστη απελπισία και εκλεπτυσμένη ποίηση στο πρώτο.. Γλυκειά αίσθηση ελπίδας και παραμυθιού που μας μεταφέρει ο κόσμος των ονείρων στο Vivre..με όμορφα φωνητικά στα γαλλικά.Σε όλα αυτά κυριαρχεί το βιολί,το ρυθμό δίνουν απαλοί ηλεκτρονικοί ήχοι απ’τα synths μαζί με περίεργα εφφέ που δένουν αβίαστα με τους την υπόλοιπη πιο..αναχρονιστική προσέγγιση των τραγουδιών.Δεν υπάρχει άλλωστε από κανέναν καμιά θέληση για να πατήσουμε χρονικά κάπου.
Προσωπική αδυναμία της στιγμής,το Satellite..One of the most stylish dark pop song I’ve ever heard.Συγκινητικά ονειρικό,ευαίσθητο,τα γυναικεία back vocals συνεισφέρουν ιδανικά σ’αυτό,βιολί,κιθάρα,και ένα έξυπνο echo στη φωνή του ρεφραίν,που υπηρετεί τις τάσεις φυγής του κομματιού.

On the track of a wandering satellite
Our silent flight on a starry night
To places that no one can find
Flying blind time out of mind

..to everyone who forgot that we’re wandering around the candlelights of the april nightsky.

But it’s time for those shadows to dance again!Take a chance ,επιχειρεί να κλέψει λίγη απ’τη δόξα του Over and Done.Εδώ έχουμε δυνατότερα electronic beats και έναν πιο απειλητικό Veljanov.Περισσότερος ηλεκτρισμός στο Midnight Sun,με την κιθάρα να κυριαρχεί εγωιστικά και φυσικά τα φωνητικά να διαμορφώνονται αναλόγως, με όλη τη λαμπρότητά τους.Στο ίδιο μοτίβο τα πιο κλειστοφοβικά και σκληρά Heart made to be mine και Through the wall.Ο ήχος επιστρέφει στις πρώτες κυκλοφορίες του group,σε πιο τραχιές επιφάνειες χωρίς όμως να θέτει σε κίνδυνο τον προσιτό χαρακτήρα του.
Στα Secret Hideaway και When you lose,συναντάμε κάτι από τους αναγεννησσιακούς ρυθμούς και τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς των Helium Vola,αλλά με την διάθεση της ατμόσφαιρας του April skies.Ειδικά η απλότητα της μελωδίας του δεύτερου,σε ξαναμεταφέρει στους αόρατους χορούς του μαγεμένου Ρόδον..Το άλμπουμ κλείνει με την ιδιόμορφη χάρη του Dialectic,μια περίεργη σύγχρονη ιστορία τραγουδισμένη μερικούς αιώνες πριν..

..and we’re left up there waiting for any secondary, more static, emotional reactions.

Ο Ernst Horn και ο Alexander Veljanov πάτησαν στα σίγουρα,φτιάχνοντας ένα δίσκο όπως ανυπόμονα θα τον περίμενε ο καθένας.Άφησαν έξω τις πιο πολλές προσωπικές αναζητήσεις τους των τριών τελευταίων χρόνων,δίνοντάς μας μερικούς λόγους να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο το γνώριμο ήχο των Deine Lakaien.Δεν έχουν άλλωστε την ανάγκη κριτικών και ..έγκριτων μουσικών σχολίων-και αυτό το έχουν κερδίσει επάξια εδώ και χρόνια.
Επομένως οι εκπλήξεις αναβάλλονται για ένα μήνα περίπου, όταν θα μας διηγούνται όλα τα παραπάνω σκορπίζοντας τα μικρά και μεγάλα διαμάντια του April Skies..κι εμείς θα είμαστε δοσμένοι στο ρομαντικό και επιβλητικό μυστήριό τους.

 

Ευάγγελος Γιαννακόπουλος

• Read more about Deine Lakaien - April Skies

VNV Nation - Matter + Form

matter + form = substance = (energy) = force + essence (aka emotion) => (music)
Αυθόρμητες και αυθαίρετες, φιλοσοφικές και (μετα)φυσικές σχέσεις...παρωχημένες και πεπερασμένες ισότητες... Ενώ θα έπρεπε να μιλάω για μουσική φαντάζομαι..
Κατά ενα περίεργο τρόπο όμως αυτές μοιάζουν να περικλείουν τα πάντα, διατηρώντας και την (oh-so-lost) μαγεια ή πνευματικότητα αν θέλετε.
Δεν είναι ακριβώς άσχετα όλα αυτά...λίγο ο τρόπος που επέλεξε ο Ronan να προωθήσει το album
(the concept of putting ones ideas,dreams [matter] into shape [form] ),
λίγο ο αλλαγμένος και κάπως ρετρο ήχος, καθώς και ο γενικότερος προσωπικός σκεπτικισμός...
H futurepop αμφισβητήθηκε ως ύπαρξη, από τη γέννηση της κιόλας, και μάλλον έπαψε..
ΕBM is dead..Long live TBM...
και άλλα τέτοια...
και τι μένει λοιπόν? Τhe essence my friends...on to that then and enough with the word-games and the reading-between-the-lines..till a bit later.

Oι VNV Nation επιστρέφουν μετα από 3+ χρόνια με ένα ακόμα ασημογκρί cover λιτής και απέριττης αισθητικής και ένα tracklist γεμάτο με μονολεκτικούς τίτλους. Kάποια πραγματα δεν αλλάζουν (ποτέ?). Όπως και τα intros (minimal φουτουριστικοβιομηχανικός ήχος with sparse drumming στην προκειμένη...).
Το single "Chrome" ακολουθεί.. Δυνατό μεν, μακριά από αυτό που είχαμε συνηθίσει δε... τα futurepop synth-ια δεν μένουν πια εδώ. Η κακόηχη, πρώτη όμως αίσθηση και το bleeping μπιτάκι grow on you (sic!) σιγά σιγά. Το "Arena" στη συνέχεια έρχεται να σε ισορροπήσει λίγο...Πλησιάζοντας το γλυκόπικρο ύφος του "Ηolding on" (αυτό μάλλον το κάνει καλύτερα το "Endless skies" αργότερα) ίσως και του "Rubicon" ή "Arclight" με πολλή φαντασία, αλλά με ασυνήθιστα ζωντανά drums και διατηρώντας ενα χαρακτήρα VNV ύμνου.
Και μετά ήρθαν τα instrumental... 3 στη σειρά, συν τα "Intro" και "Lightwave" καταλαμβάνουν περί το 50% του δισκου, που σε συνδυασμό με μια αισθηση "λίγα λόγια" κάνει λίγο περίεργο για καποιον που έδινε μία i-won't shut-it-up-εντύπωση! Στο "Colours of Rain" οι ρυθμοί πέφτουν απότομα και η familiar μελαγχολία παίρνει ένα γήινο τόνο από τα πλήκτρα, ενώ strings και percussion συνοδεύουν χωρίς να προσπαθούν να γίνουν επικά και υπερδραματικά. Με το ένα χέρι στη καρδιά λοιπόν και το άλλο υψωμένο ουμανιστικά όπως πάντα, αλλά και με τα αυτιά ανοιχτά στα current underground('n beyond) dancefloor trends. Tα δεμένα "Strata" και "Interceptor", όπως και το πιο ψυχεδελικό "Lightwave" αργότερα, δείχνουν προς techno κατευθύνσεις με καλές παραγωγές, fresh-sounding and body-moving beats. Το επίσης δυνατό "Entropy" (εξαιρετικό ως λέξη και σημασία) έχει καλές προοπτικές clubhit με φορτωμένα φωνητικά και πολύ Juno background σχήμα, όντως! Αυτό όμως, που μου είχε τραβήξει την προσοχή από τα samples, συνειδητοποιώντας και τι μου θύμιζε (εεμ ναι..Placebo..ναι!και συγκεκριμένα το "This picture"), ήταν το "Perpetual". Νupopelectrorockfuturewhatever..Nice uplifting song!
Αλλά παρέα με το "Further" στα personal favorites, θα κάνει το "Homeward". Ευαίσθητο και poppy και totally down to earth..
a nightwalk in the real-time metropolis (not of the future)... so far from shores I've left behind, still far from shores I've yet to reach... with shining eyes like the headlights of the passing-by cars... and a firm grip of something in your pocket...(reveal that in the end 'n I got you your video there!)

But does the nation advance or does it follow with this? Tο "Μatter + Form" ηχεί στα αυτιά μου σαν φυσική συνέχεια του "Futureperfect", όπως και το "Futureperfect" του "Empires" και των προηγούμενων κατα ένα λίγο πιο περίεργο τρόπο, σχηματίζοντας μια ενδιαφέρουσα πορεία. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες συγκρίσεις μπορούν να γίνουν κάπως έτσι. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια απο τότε που οι VNV Nation εγκωμίαζαν τους έκπτωτους και έψαχναν να βρουν τους εαυτούς τους. Εκεινή η επιθετικότητα έχει υποχωρήσει σημαντικά και στη θέση της υπάρχει μαλλον σκεπτικισμός συνδυασμένος με πεποιθηση ('n vengeance seems such a foolish concept, yet victory is followed by a questiomark).
Ο Ronan το χαρακτηρίζει "most comprehensive release to date" (και best ok..) και η αλήθεια είναι πως είναι αρκετα βατό για τον ακροατή συγκριτικα με παλιότερες κυκλοφορίες... Ευχάριστος. Κάποιοι πιθανότατα θα απογοητευθούν και θα απορρίψουν, άλλοι θα ακούσουν και θα εκτιμήσουν...ίσως και να κερδίσει αυτούς που δεν είχε ποτέ..αν χάσει κάποιους άλλους.
Κάθε δίσκος αποτελεί ένα statement υπαρξης πρώτα απ'όλα και μετά (σε) παίρνει (σ)τα μονοπάτια του..ο συγκεκριμένος με προβλημάτισε και λίγο για τη συνέχεια. ( If this is the grey series and there was some sort of a black one..will there be a white or something?) Στο παρόν όμως. Τώρα, το "Μ + F" μπορεί και αποτελεί άκουσμα, σε αντίθεση με ορισμένα από τα παλιότερα κομμάτια που μου φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου, λίγο κουραστικά (πολυπαιγμένα κιόλας) εως και αστεία, αν και πρέπει να ομολογήσω πωs μια τυχαία συνάντηση με το "Darkangel" σε club context πριν καιρό με χαροποίησε ιδιαίτερα. Θα το εκτιμούσα ακόμα περισσότερο αν συνοδευόταν απο λιγότερο βαρύγδουπo promo. Ίσως και να μειώνω την αξία τους, ίσως και απλά να μεγάλωσα...
...maybe not in a mood for total war anymore but still in need for a shake, a push or a sooth every now and then...



with kind regards to the vnv thread and the tec-goblin preview,comments and enthusiasm

Μαρία Καραγκούνη  

 

 

• Read more about VNV Nation - Matter + Form

Fischerspooner - Odyssey

“Οδύσσεια”…απόλυτα κατανοητό. Οι Fischerspooner μπορεί να ισχυρίζονται ότι ονόμασαν έτσι το νέο τους δίσκο για να περιγράψουν το απροσδόκητο συναισθηματικά και καλλιτεχνικά “ταξίδι” που έκαναν ως την δημιουργία του, αλλά αυτή είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή και πιο ρεαλιστική αλήθεια αφορά την δυσκολία, την αβεβαιότητα ( θα επιστρέψω και όλα θα είναι όπως πριν ή θα μ’έχουν “φάει” οι μνηστήρες? ) και την επιβεβαίωση, προσωπική και καλλιτεχνική( we’re the kings or just drag-queens?).
Τα πράγματα για τους Fischespooner δεν ήταν τόσο απλά. Πέρα του ότι το δεύτερο album θεωρείται έτσι κι αλλιώς το πιο “δύσκολο”, το group είχε να αντιμετωπίσει και όλο αυτό το hype που οι ίδιοι δημιούργησαν ως headliners της “μοδίστικης” electroclash σκηνής, με φανταχτερά live-shows, αρτίστικες εμφανίσεις και εντυπωσιακή γκαρνταρόμπα...Η ιστορία έχει δείξει ότι όσοι καλλιτέχνες ταυτίστηκαν με κάποιο trend έμειναν στα αζήτητα. Οι Fischerspooner με κανένα τρόπο δεν θα ήθελαν να είναι οι Sigue Sigue Sputnik ή οι Kajagoogoo των ‘00s. They’re more than haircuts and wigs. Θέλουν να το αποδείξουν και το παλεύουν. Ξέρουν επίσης ότι ο μουσικός τύπος αυτή τη φορά δεν πρόκεiται να γράψει για αυτούς σχόλια του στυλ "genious" και "cultural phenomenon". Όπλο τους στο "Odyssey" θα είναι μόνο τα τραγούδια τους.

"We compose pretty good pop tunes, if anyone cares..."
Could be the statement of the album...Κάτι που δεν κατάφεραν να καταστήσουν σαφές στο πρώτο τους δίσκο, προωθώντας περισσότερο αυτό το, ιδιοφυές διχως άλλο, πάντρεμα ψηφιακού ήχου-εικόνας, υψηλής ραπτικής, τέχνης και ποπ κουλτούρας. Στο νέο τους cd, oi Fischerspooner επιλέγουν έναν πιο "ζεστό" και αναλογικό ήχο, με το βάρος να πέφτει στην μελωδία και την αμεσότητα των τραγουδιών τους, κάτι που φαίνεται μόλις από το opening track (και πρώτο single) του album....
Μπορεί το "just let go" με το επίμονο bass-line και τον έντονο ρυθμό του να μοιάζει με απόηχο του "#1", αλλά ξαφνικά αρχίζει να ξερνάει κιθαριστικά riff βγαλμένα από τις καλύτερες στιγμές των New Order εκτοξεύοντάς το 2 levels πιο ψηλά. Το ''cloud'' μοιάζει με μία γλυκιά ηλεκτρονική βόλτα στα σύνεφα, ένα electropop διαμαντάκι με πανέμορφο ρεφραίν και εκείνο το "..I lost myself, you can't see how, because I αm just a cloud.." να μου αρέσει ιδιαίτερα χωρίς να μπορώ να καταλάβω γιατι... it feels nice to sing along....
Ακούγωντας την εισαγωγή του 'never win" με το late 70's disco beat και την funk κιθάρα περιμένεις ότι ο Casey θ'αρχίσει να τραγουδάει το "another brick in the wall" των Pink Floyd...Ευτυχώς στη θέση των "we don't need no education...etc" μπαίνουν τα "I don't need to need you..etc.." που ταιριάζουν και καλύτερα με το πνεύμα της εποχής.  Το τραγούδι πάντως είναι από τις κορυφαίες στιγμές του album, με πολύ καλή δουλειά στα φωνητικά και την παραγωγή (Mirwais), πιθανό μελλοντικό hit, και όχι, δεν θα κάνω σύγκριση με τους Scissor Sisters!
Στις πολύ καλές στιγμές του "Odyssey" συγκαταλέγεται το "a kick in the teeth" με τη συμβολή του Tony Hoffer στην παραγωγή να δίνει μια νωχελική ατμόσφαιρα στο κομμάτι που θυμίζει το ύφος των Air, ενώ το πιο μινιμαλιστικό ''everything to gain" με το ενδιαφέρον και αγχωτικό drum pattern θα δώσει τη θέση του στο ''we need a war"... "we need a war if we think we need a war'' τραγουδάει ο Casey και κλείνει τον δρόμο του τραγουδιού προς το αμερικάνικο ραδιόφωνο...clever or crap, it's a statement..
Σε εντελώς διαφορετικό μοτίβο το "happy", το πιο φωτεινό και αισιόδοξο τραγούδι του album. Synthpop μελωδίες με έντονες επιρροές από Human League και Tears For Fears, reverbed drums στο ρεφραίν και ένα εκπληκτικό φινάλε με την Linda Perry στα φωνητικά να σε απογειώνει. Η space-rock διασκευή του "circle (vision creation new sun)" των Γιαπονέζων θορυβοποιών Boredoms αποτελεί σίγουρα έκπληξη και βρίσκει τους Fischerspooner να κλείνουν τη νέα τους δουλειά σ' ένα psychedelic trip χωρίς τέλος...

Το ''Odyssey" δεν είναι το "second best album ever made!" όπως το "#1" δεν ήταν το "best album ever made!" κι ας το έγραφαν έτσι στο στικεράκι. Είναι ένας πολύ καλός ποπ δίσκος με άποψη, αισθητική και υπέρ του δέοντος radio-friendly. Σίγουρα δεν περιέχει κάποιο τραγούδι που να μπορεί να επισκιάσει το "emerge", αλλά μπορεί να δώσει στους Fischerspooner αυτό που επιθυμούν και δικαιούνται: artistic respect and credit!

These guys are not music industry's puppets nor clowns! They're talented musicians!

Εγώ μόλις τους το έδωσα. Εύκολα και με την καρδιά μου!

• Read more about Fischerspooner - Odyssey

The Organ -Grab That Gun

Τhe Organ - Grab That Gun

01. Brother / 02. Steven Smith / 03. Love, Love, Love / 04. Basement Band Song / 05. Sinking Hearts / 06. A Sudden Death / 07. There Is Nothing I Can Do / 08. I Am Not Surprised / 09. No One Has Ever Looked So Dead / 10. Memorize The City / 11. Hidden Track  

Mint Records / 2 November 2004

 

here we go
they’re back again
look alive , warn your friends
we are warm and we are safe
enjoy it while you can before
things change

we have got to take cover,
brother


Όταν πρωτοάκουσα τους Organ ήμουν σίγουρος πως άκουγα τους έλληνες Common Sence σε νέα κυκλοφορία...

Ο λόγος για ένα album με το οποίο απο τα πρώτα ακούσματα του, πρίν κάν φτάσει στα χέρια μου γινόταν soundtrack μιας απαγορευμένης εποχής, μερικής συν, δεκαετίας νωρίτερα απο την σημερινή. Εννοώντας οτι πατάμε στα μέσα του 2000 και όχι στο 1986-8. Κι όμως..

Ξεκινόντας, βρισκόμαστε σε ένα χώρο ο οποίος έρχεται να θυμίσει για άλλη μια θρασή φορά στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία, τα χαλάσματα της new romantics σκηνής-νεορομαντικόυ κινήματος αν προτιμάτε. Εκεί συναντάμε τους Καναδούς Organ να κυκλοφορούν το πρώτο τους album με τίτλο Grab That Gun.

Δύσκολο θά λεγα για κανέναν να αφήσει ασύνδετη μια τόδσο ξεχωριστού ύφους παραγωγή, με μια ολόκληρη εποχή σύληψης κυκλοφοριών μέσα στις οποίες αυτή του ομότιτλου δίσκου των Franz Ferdinand μεταξύ άλλων, που στη δική μου αντίληψη αν θέλεις, σχήματα σαν αυτά μοιάζουν σαν νησιά στον ουρανό, απόκοσμες θέσεις, τόσο απόξενες άλλο τόσο έναστρες όπως το ίδιο πρόσφορες και ζωντανές..

Χαρακτηριστικό του ήχου των Organ η διαφάνεια τους.. ένα αδιάκοπο μονοπάτι, διαρκούς αναζήτησης πάθους μέσα σε απομονώσεις, τυλιγμένο όμορφα με την βαρύτονη-απογυμνωμένη φωνή της Katie Sketch..
Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο συχνά συναντά κανείς στοίχους τόσο ..παρεμφατικούς, άλλο τόσο προσεχτικά τοποθετημένους, διατυπωμένους μεσα απο βαθιά νιωσμένες εμπειρίες και άλλο τόσο άριστα γραμμένους.

Στο εσωτερικό του ακούσματος η δομή κρατά σε γνώριμα εδάφη όπως των Joy Division Smiths Puressence Cure(three imaginary boys εποχές) και ειλικρινά ο όποιος περαιτέρω χαρακτηρισμός που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω έρχεται να μοιάσει περισσότερο μα όσο μια κορνίζα μπροστά στο ζεστό-κατανοητικό δέος το οποίο θα συναντήσει κανείς στην ίδια εξέλιξη των φωνητικών όπως και την αρτιμελή συνοδεία και πρώτη θέση άλλοτε κιθάρας, τυμπάνων, μπάσσου, πλήκτρων κλπ.

Θα είναι μια συντροφική αρκετά αγορά για όποιον δεν αγνοήσει το πέρασμα της απο τις θήκες των δισκοπωλείων.. και λέω αγνοήσει ακριβώς επειδή δεν είναι ούτε κάποια αναρίθμητων hit's μπάντα ούτε κάν γνωστή άλλο τόσο ακόμα στο κοινό της Ευρώπη..

Ο τόσο ξεχωριστός μα και συντροφικός ήχος τους αρνείται να λυγίσει μπροστά σε όποιον κλωνισμό συναντά και προτείνεται σαν album σε όποιον πιστεύει ότι δεν έχει πεί αρκετα.. και είναι σίγουρο πως θα κρατήσει πολλά βράδια αναπωλήσεων λίγο πιο εστιασμένα.. συνταξιδεύοντας σε ώρες ..σχεδόν νεκρές, ώρες ατενίσματος όπως άλλοτε τσιμεντένιων, άλλοτε μεταλικών τοίχων σε παράτολμα γραφικά στοιχιωμένα, απο ..πολλαπλές βροχές υπόστεγα, όπου, με βαθιές πνοές αντίστασης στην εναντιότητα, και αξιοπρέπεια κρατούν ακόμα γερά αυτό που τους δένει..

lie down in a field if you can
look at the night sky
oh, where does it end?
sometimes it hurts when you
care about me
but it’s going to hurt more when
they take you away from me
we have go to take cover, brother


Σαν εγκάρδια μέλη αυτής της πορείας κρατούν την ίδια σύνεση σε κάθε κομάτι, ..σε κάθε στιγμή που περνά, λές και αν το ρεύμα πέσει την επόμενη στιγμή τίποτα δεν θα άλλαξει.. Κινητήριος δύναμη φαίνεται να είναι λοιπόν όχι τόσο η δικογραφική τους θέση μα κάποιια νοσταλγική αλήθεια.. , και αυτή ακριβώς τη θλίψη μας μεταδίδουν..

Κομάτια απο το album που ακούω αυτή τη στιγμή γράφοντας το review απο το cd είναι το "Brother" το //Morissey-βασισμένο// "Steven Smith", το "Basement Band Song", "Sinking Hearts", και σαν μία ακόμα επιλογή το αγχωτικό "There Is Nothing I Can Do" με τις διαρκείς αίσθηση του αυτοαπαγχωνισμού και του σακατέματος. Κομάτια που δύσκολα θα αποχωρηστεί κανείς ..

τα υπόλοιπα λόγια δικά τους..

here we go again
oh midnight knocks!
oh explosions!
maybe it’s all made up in our heads
this happens to me when i’m bored
or depressed

here is the best part of the song
where i admit that i might be wrong
because if they are good and if
they are right
then they’ll have their rapture one
of these nights
but if they are wrong...   

Water 

• Read more about The Organ -Grab That Gun

Heimataerde - Gotteskrieger

Heimataerde - Gotteskrieger

Non Nobis /  Die Offenbarung / Endlos / Du Fehlst Mir / Gott Ist Mit Uns/  Deus Lo Vult / Moerder/  Immortals / Die Laeuterung / Gib Mir Ich Hab Die Nacht Getraeumet / Wiedergaenger / Gibt Es Wirklich Einen Gott * /  In Nomine Domine ( * guestsinger = X-Fusion)

  Infacted Recordings / 14 March 2005

 

Το "Non Nobis" ως εισαγωγή μας "μυεί" κατά κάποιον τρόπο στην ατμόσφαιρα του CD και οι Heimataerde, όπως μπορούμε να καταλάβουμε κι από τη σχετική ιστοσελίδα τους Heimataerde.de, έχουν αρκετά μυστηριακή διάθεση και neofolk germanic/nordic αισθητική όχι μόνο σε ό,τι αφορά το artwork του CD τους αλλά και σε ό,τι σχετίζεται με τις συνθετικές τους συλλήψεις.
Ναι μεν έχουμε να κάνουμε με μια σκληρή ηλεκτρονική μπάντα αλλά διακρίνονται έντονα medieval στοιχεία σε κάθε πτυχή αυτής της δημιουργίας. Το καταπληκτικό -θα έλεγα- "Die Offenbarung" είναι δυνατό και ρυθμικό κομμάτι αλλά η μελωδία της γκάιντας που τόσο ωραία δένει με τα λοιπά dark electro-industrial elements μας παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Tracks όπως τα "Endlos", "Du Fehlst Mir", "Deus Lo Vult", το ήδη αναφερθέν "Gib mir" και πολλά άλλα εκτινάχθηκαν αμέσως στην κορυφή των DAC και χορεύονται μετά (πυρός και) μανίας στα γερμανικά clubs. Η συνταγή distorted vocals με trance, industrial, EBM στοιχεία είναι συνήθως εγγύηση για τη δημιουργία ενός hit. Οι Heimataerde δεν κάνουν τη διαφορά στο σημείο αυτό, μιας και τα φωνητικά δεν είναι και το πιο δυνατό τους χάρισμα, oύτε και οι στίχοι που είναι αρκετά φτωχοί ή ανύπαρκτοι σε κάποια tracks, ενώ ορισμένα κομμάτια αποτελούνται αποκλειστικά από dark ambient μελωδίες ίσα ίσα για να βρουν συνδετικούς κρίκους μεταξύ των κομματιών, το θέμα όμως είναι ότι το CD δεν στερείται φαντασίας και ιδεών. Eκεί που δίνει την εντύπωση ο καλλιτέχνης ότι έχει "ξεμείνει" από έμπνευση, μας εκπλήσσει με μερκά "κατά τόπους" φοβερά songies που πραγματικά ξεπετάγονται σαν μανιτάρια......!

Προσωπικά, το κατατάσσω στα καλύτερα new releases και το ακούω καθημερινά και ανελειπώς!

 

Ειρήνη Ζήλου 

• Read more about Heimataerde - Gotteskrieger

Bloc Party. - Silent Alarm

Bloc Party. - Silent Alarm

01.Like Eating Glass / 02. Helicopte / r03. Positive Tension / 04. Banquet / 05. Blue Light / 06. She's Hearing Voices / 07. This Modern Love / 08. Pioneers / 09. Price Of Gas / 10. So Here We Are / 11. Luno / 12. Plans / 13. Compliments

 

V2 Records / 14 February 2005

 

Bloc Party is an autonomous unit of un-extraordinary kids reared on pop culture between the years of 1976 and the present day

A strict definition!Interesting..

Οι Bloc Party είναι ένα από τα νέα group ,που με αφετηρία το “νέο rock” των late 70’s early 80’s μας προσφέρουν pop-rock δυναμίτες και μερικά εντυπωσιακά debut albums.Τα κομμάτια των Franz Ferdinand,Killers,Figurehead,Libertines σαρώνουν τα ραδιόφωνα εδώ και καιρό,ενώ η εγωιστικά αισιόδοξη στάση τους προς την επιτυχία,σε συνδυασμό με τις προσεκτικές,σίγουρες κινήσεις για την επίτευξή της,έχουν διαμορφώσει το απόλυτο rock attitude του πρώτου μισού των 00’s.
Λοιπόν ποιος ο ρόλος των Bloc Party στο χιλιοπαιγμένο αυτό έργο;Xμμ..το λάθος θα είναι κάποιος να τους απορρίψει μόνο και μόνο επειδή το έχει ξαναδεί.Ψαξτε αλλού για κομπάρσους.
Το Silent Alarm -χωρίς να τολμά κατι καινούργιο- έχει ρυθμό,αξιοζήλευτη τεχνική, χαρακτήρα,πολλή ενέργεια,ένταση,ρομαντισμό και –επιτέλους- την αίσθηση του αναπάντεχου που σε διακατέχει για τη συνέχεια,για το επόμενο κομμάτι και για το αποτέλεσμά του μετά τη δεύτερη,τρίτη,πολλοστή ακρόασή του.Finally,a little bit of Mystery,and here’s why the real 80’s are back!Κάτι τέτοιο δε θα το άφηνα έξω απ’το δικό μου ορισμό για το group.

..Killers, go find which girlfriend looked like whose boyfriend,Franz Ferdinand your fire is out of control..αλλά έκαψε τα καλοσιδερωμένα σακάκια σας(..)! It’s the Bloc Party’s “Silent Alarm”,push the “play” button.


Το άλμπουμ ξεκινάει με το Like eating glass. It could be a single..Πολύ δυνατό ξεκίνημα,το φαντάζομαι ήδη να ανοίγει τη συναυλία τους..Αρχίζει με ένα.. guitar-alarm..Ο ήχος της κιθάρας του Russell Lissack είναι γνώριμος,post punk at its best,clear drums sound (Matt Tong),χτίζουν το ρυθμό με απλότητα και βεβαιότητα.Kele’s voice..Ξεκάθαρη,κάπως πνιγμένη,απογοητευμένη με συνεχή μικρά ξεσπάσματα.Μα ήδη αρχίζει να φαίνεται το δυνατότερο σημείο του Silent Alarm.Τύμπανα και μπάσσο (Mr.Gordon Moake) έχουν κάνει μια μυστική συμφωνία,να εκτοξεύουν κάθε κομμάτι σε ρυθμούς που δε σ’αφήνουν να κάτσεις ήσυχα πάνω στην καρέκλα σου να γράψεις ένα γαμ***νο review!Μικρές κοφτές διακοπές και ξεκινήματα,η μάλλον ξεσπάσματα..Αυτά είναι πιο εμφανή στο δεύτερο κομμάτι ,το Helicopter (personal favourite προς το παρόν),το οποίο καταλήγει σε ένα τελειωτικό fuzzy ξέσπασμα όπου οι Buzzcocks τα βρήκαν με τους Spiritualized...and they floated in space..That’s a hit!Positive Tension.. ξεχωρίζει η ρυθμική εκφορά των στίχων,ο πιο “βρώμικος” ήχος,και οι εκρήξεις του τελευταίου λεπτού.

Ακολουθεί ένα απ’τα single,το Banquet..Simple,catchy pop sound,I like the way he sings the lyrics especially the refrain.Blue Light..it’s the slow song,και η φωνή του Kele Okereke αποκτά μια νέα χροιά,περισσότερο βάθος και ρομαντισμό… But don’t forget,it’s the Bloc Party,it can’t end like it started!2.48’.Αρκούν,here comes She’s hearing voices. Much more tension now,η κιθάρα σημαίνει πάλι συναγερμό πριν αναλάβει να τελειώσει το κομμάτι με ένα μικρό solo. “Red pill blue pill,red pill blue pill,red pill..” Νευρικό!και νευρωτικό (η βαθιά παραδομένο) σαν εκείνη στην οποία απευθύνεται.

(This) Modern Love (brakes me),then Pioneers.Το πρώτο πιο γλυκό,το δεύτερο πιο αγωνιώδες,επιβεβαιώνουν ότι ο ήχος δεν πρόκειται να περιοριστεί σε ένα ύφος,οι προσανατολισμοί του group δείχνουν τώρα πιο απλωμένοι.Pop ευαισθησίες..Aρχίζει να μ’αρέσει η ιδιόμορφη συναισθηματική πορεία που έχει πάρει το Silent Alarm σ’αυτό το σημείο.Η ένταση υπάρχει ακόμα-τα drums δεν εχουν σταματήσει δευτερόλεπτο να σε ταρακουνάνε- παρ’όλο που οι ταχύτητες έχουν αισθητά μειωθεί,και όλη αυτή η ένταση διανέμεται τόσο μελωδικά,με τους πιο όμορφους στίχους του album.

If it can be broke then it can be fixed,
if it can be fused then it can be split
It's all under control
If it can be lost then it can be won,
if it can be touched then it can be turned
All you need is time
We promised the world we'd tame it, what were we hoping for?

(Pioneers)

Clapping sounds and futuristic minimal effects.It’s the price of gas.Γιατί να φοβηθούν να θυμίσουν Joy Division και Bauhaus,όταν καταφέρνουν να φτιάχνουν ένα τοσο ατμοσφαιρικό κομμάτι με ξεχωριστό χαρακτήρα;So here we are..Sensitive and dreamy..Ευτυχώς το όνειρο συνεχίζεται με τα πυροτεχνήματα της κιθάρας του Luno..Παρατηρώ ότι εδώ και λίγη ώρα οι Wire και οι Cure έχουν σχεδόν ξεχαστεί,βρισκόμαστε σε πιο ομιχλώδη,ηλεκτρισμένα τοπία..Ποιος θα το περίμενε όταν χόρευε στο “Like eating glass”?
Then comes Plans.Δε μας ξεγελάνε,ο ρεαλισμός του δε θέλει στ’αλήθεια να μας προσγειώσει,όσο κι αν πλέον δεν είναι εύκολο να αντιδράσεις σε όλες αυτές τις αλλαγές.

We make plans for good times
All neon, all surface
So kiss me before it all gets complicated
I've got a taste for blood

..lyrics of pure dark delight ..

Το album τελειώνει με δύο μικρές εκπλήξεις..track no.13.διάρκεια 13.01,αρχίζει ένας σκοτεινός trip-hop-like ρυθμός.Vibrations,smooth voice..τι είναι αυτό πάλι;(I love this album!)What a clear guitar sound!..Reminds me of the.. εεε,φτάνει, δεν το γράφω,παραενθουσιάστηκα μάλλον.

..κι όταν τελειώσει όλο αυτό,ξέρεις πια ότι το να πατήσεις ξανά το “play” δεν είναι μια απλή και αβίαστη επιλογή.Η πρόκληση τέθηκε,η απάντηση θα αναζητείται για καιρό.Το album περιγράφει μια εξέλιξη..της μουσικής,της ζωής,μιας στιγμής,δεν ξέρω,αλλά απρόσμενα,υπάρχει η μαγεία που θα σε κάνει να την παρακολουθήσεις ολόκληρη ξανά και ξανά.Μια πολύ ευχάριστη αποκάλυψη...and it’s just a debut.

Κάπως αισθάνομαι τυχερός που δεν τους γνώρισα από κάποιο επιτυχημένο ραδιοφωνικό single,ή από διθυραμβικές κριτικές.Γιατί οι Bloc Party κυκλοφόρησαν ένα από τα καλύτερα album του 2005.Ετοιμαστείτε να μας πλήξουν τα μουσικά κύματά τους από την ευλογημένη πατρίδα τους.
 

 

• Read more about Bloc Party. - Silent Alarm

Juno Reactor - Labyrinth

smallprint on symphonic psychedelic transients

"Mors stupebit et natura, / Death and nature shall stand amazed
Cum resurget creatura, / When creation rises again
( Judicanti responsura. / To give answer to its Judge.
............................................................ ....
............................................................ ....
............................................................ ....
Lacrymosa dies illa, / That day will be one of weeping
Qua resurget ex favilla / On which shall rise again from the embers
Judicandus homo reus. / The guilty man, to be judged.)
Huic ergo parce, Deus: / Therefore spare him, O God. "

Κομμάτια απο το libretto του "Requiem" (Anton Bruckner) βρισκονται διάσπαρτα στο λαβύρινθο ...όπου λαβύρινθος, η τελευταία κυκλοφορια του Juno Reactor, "Labyrinth"....
Αρκετά ευγλωττος τίτλος για ένα album που σε πάει απo την Ισπανία στην Άπω Ανατολή, από medieval πολεμικά εμβατήρια στο cyberpunk μέλλον και από γοτθικούς ναούς στα δάση του Αμαζονίου, χρησιμοποιώντας με ιδιαίτερη επιτυχία το mixer-effect (λέγε με fusion)...Dizzy already, huh?
Αν και το artwork θυμίζει λίγο το "Bible of Dreams", το περιεχόμενο ακολουθεί τη δομή του "Shango" (το οποίο μάλλον συγκαταλέγεται στα θετικά..one can only go that far with Goah..)...και προχωράει λίγο ακόμα...

This could be the definition of the general music album...(a) World (of) Music ...

Ξεκινώντας από το πρώτο κιόλας track..a clever 2piece opener.. Conquistador I & ΙΙ...
To 1ο μέρος είναι αργό..strings and percussion on the background...a flamenco-guitar and beautιful, female vocals humming a spanish-styled "Dies Irae" on the foreground...( καμία ουσιαστική σχέση με "Pistolero" δηλ.)
Mόνο που το Duente έρχεται υπό τη μορφή outburst δευτερόλεπτα πριν το τέλος και συνεχίζεται στο 2ο μέρος με γρήγορα δυνατά beats, ruthless synths και tribal αναφορές σε φωνητικά και τυμπανα. Mr Watkins hasn't lost his edge yet!
(Sidenote: conquistador ονομάζονταν οι ισπανοί κατακτητές του 18ου αι.)
Μαζί του και το "War Dogs" , θεματικά και ηχητικά , με πιο mid-tempo ethnic beat βασισμένο σε ένα θέμα από εγχορδα και ney (ένα είδος περσικου φλάουτου)

H γυναικεία φωνή αν μη τι αλλο, σου τραβάει την προσοχή..Ιt belongs to " Α girl called Taz." και ισως ο Watkins βρήκε τη βασική του τραγουδίστρια όπως λέει ο ίδιος...warm, mature voice , sensual yet unpretentious and flowing...Συμμετέχει στα περισσοτερα τραγούδια, οπως και στα φωνητικά του "Mona Lisa Overdrive"....
Ήδη γνωστό απο το "Matrix Reloaded" ( the car chase scene..God, that was a long one..!), γραμμένο απο τον Watkins μαζί με τον Don Davis (συνθέτη του Matrix score ) , ελαφρως αλλαγμένο ομως.. Μean bass lines,synth lines και ethnic λαρυγγισμοί συγκρούονται με την ορχηστρα του Davis και χορωδιακά "Κυριε Ελεησον" και το αποτελεσμα είναι ακρως εντυπωσιακό και ανεβαστικό απο άποψη αδρεναλίνης. Αν και θυμίζει αρκετά παλιό Juno, μια Συμφωνική μπορεί το μεγάλο να το κάνει μεγαλειώδες. Kαι έχει ενα ακόμα ενδιαφέρον σημείο: φέρει τον ίδιο τίτλο με βιβλιο (the last of the "Neuromancer" series) του William Gibson (visions of a not-so-distant future).

Δεν θα έλεγα πως τα υπόλοιπα tracks είναι κατώτερα, ακριβώς...Η ενεργή συμμετοχή σε αυτα όσων έχουν βοηθήσει και στη σύνθεση, τους δίνει αλλη ζωή και μάλλον παίρνει λίγο το βάρος από την αψεγάδιαστη και εμπνευσμένη παραγωγή. Το "Giant", ένα δυνατό chopped-up 'n speeded-up drum 'n bass piece με μαύρα φωνητικά....επαναλαμβανόμενο.
Το "Zwara" είναι αρκετά διεγερτικό όμως...αν και δεν κατάφερα να εντρυφήσω στο νόημά του (my net-searching,penetrating n combining skills failed me this time...please enlighten me..). Κρίνοντας απο το σκοτεινό beat (augmented by the taiko drums and the coolest bass guitar) ,την γεμάτη απόγνωση λαχανιασμένη φωνή και τα ουρλιαχτά, δεν πρέπει να είναι κάτι καλό...
Το "Mutant Message" παίζει αναμέσα σε ambient και big-beat, με λίγα παραμορφωμένα(μεταλλαγμένα) voxx, χάνοντας σε ατμόσφαιρα.
Άκρως ατμοσφαιρικό είναι το επόμενο όμως...ένα collage με sample-χαλί που θυμίζει έντονα the sitar-sounding guitar στο "The End" των Doors, μια νωχελικά ονειρική Taz, intermezzo πέρασμα από Vangelis (?) και κλείσιμο reminiscent of the infamous undead "Bela Lugosi"..."Αngels and Men"...
Eκεί που πάει αναπόφευκτα το μυαλό μου είναι πόσο μεγαλοφυείς δημιουργίες θα μπορούσαν να φτιάξουν κάποιοι άνθρωποι αν ξέφευγαν απο τις εμμονές τους.΄Η μήπως τελικά αυτες είναι η πηγή εμπνευσης? What a horrendously wonderful n claustophobically mind-broadening thing!

Συνειδητοποιώντας πως και εγώ τρέφω τις δικές μου αυτή τη στιγμή, δημιουργώντας ένα ωραιότατο φαύλο ατέρμονο (Labyrinth!), πάω στο "Navras"..the real interlude (why slow down when you can crash?! n rise from your ashes..) και το 2ο κινηματογραφικό track (end credits of "Matrix Revolutions"). Με πρωταγωνιστές το παρανοικό αγχωμένο πιάνο και τα classical chorus, hindu chanting vocals.
Trivia: Ο τίτλος αφορά στις 9 συναισθηματικές καταστασεις τις ινδουιστικής φιλoσοφίας οπως αυτές μπορούν να παρουσιαστούν μέσα απο τη μουσική ( και τις άλλες τέχνες).

" asato ma sad gamaya / (From delusion lead me to truth
tamaso ma jyotir gamaya / From darkness lead me to light
mrtyor mamrtam gamaya " / From death lead me to immortality
............................................................ ............
jnani manasa saha / When the five senses and the mind are still,
buddhis ca na vicestate / and reason itself rests in silence,
tam ahuh paramam gatim" / then begins the Path supreme. )

Well...Was all this good or bad??? Depends...If you can stand Juno, can stomach all the mixtures and don't get headaches by the pounding...Yeah it's great!
And generally it's pretty cool!
"....yada yada yada...."

Μαρία Καραγκούνη

 

• Read more about Juno Reactor - Labyrinth

Stina Nordenstam - The World Is Saved

Stina Nordenstam - The World Is Saved

1. Get on With Your Life / 2. Winter Killing / 3. On Falling / 4. Parliament Square / 5. I’m Staring Out the World / 6. From Cayman Islands With Love / 7. The Morning Belongs to the Night / 8. 125 / 9. Butterfly / 10. The World Is Saved / 11. The End of a Love Affair

V2 Records / 18 January 2005

 

Creativity shall always come from some kind of suffering. It seems to be some kind of rule that it's supposed to be that way. And I don't understand it. I only know that I have a very strong need to express myself.

Όσο κλισέ ή μελό κι αν ακούγεται, this was and this is Stina Nordenstam. Η σουηδέζα καλλιτέχνης που κρατώντας ένα ιδιαίτερα χαμηλό προφίλ από την αρχή της καριέρας της (1991), αποφεύγοντας τις συνεντεύξεις και τις φωτογραφίσεις όπως ο διάολος το λιβάνι, έχει επιλέξει να ‘αυτοφωτογραφίζεται’ μέσω της μουσικής της, εκθέτοντας εκεί τα πιο προσωπικά της τραύματα και τις αδυναμίες της. Και ίσως είναι αυτό που κάνει τα τραγούδια της τόσο οικεία και τόσο αφοπλιστικά ειλικρινή.

Το τελευταίο δισκογραφικό της πόνημα κινείται στα χνάρια του This Is Stina Nordenstam (2001), ακολουθώντας την πιο pop στροφή στην καριέρα της, αρκετά μακριά απ’ τους jazzy πειραματισμούς του παρελθόντος. Και αν και δεν πρόκειται για ένα album-επιστροφή στις ρίζες, είναι σίγουρα ένα homecoming album. Ηχογραφημένο εξ’ ολοκλήρου στη Σουηδία, με τη συνεργασία 13 μουσικών απ’ την πατρίδα της, το The World Is Saved είναι η πρώτη κυκλοφορία του προσωπικού της πλέον record label (A Walk In The Park).

Τα ambient synthies, το vibraphone, το μαντολίνο και το french horn –μεταξύ των άλλων- ντύνουν με τη ζεστασιά τους τις μελαγχολικές και ταυτόχρονα playful&teasing μελωδίες της, θυμίζοντας τον lounge-ish μπλιμπλικόκοσμο των Goldfrapp ή των Mum. Οι ιδιαίτερα προσεγμένες και κομψές ενορχηστρώσεις ‘παίζουν’ έντεχνα με τις σιωπές και η φωνή της Stina, που τραγουδά σαν ένα κοριτσάκι που φοβάται μην του κάνουν παρατήρηση οι γονείς του, εντείνει την αίσθηση της οικειοθελούς απομόνωσης σε έναν πιο ασφαλή και αυστηρά προσωπικό χώρο. Like being under glass..
Και ακριβώς από εκεί, κάτω απ’ το γυαλί, η Stina αφηγείται αυτοτελείς ιστοριούλες, με σχεδόν κινηματογραφική διάθεση, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα αδιέξοδα της επιστημονικής προόδου, το φόβο να ξυπνήσεις μεταλλαγμένος σε κάτι ξένο (even a Butterfly..), και φυσικά, την ανάγκη να δραπετεύσεις ή να αναζητήσεις αυτή την πιο δυνατή και στερεή ποιότητα μέσα σου (a streetcar named hope..? )

And no, it’s not that soapy.. Γιατί όσο οικεία και εύθραυστη και αν ακούγεται, κρατά μια απόσταση απ’ τον ακροατή. Η οποία δεν ορίζεται μεν ως ‘μακριά’, αλλά ούτε και ‘πολύ κοντά’.
Ένα ‘ I’m safer with me here…and you there’ (and vice versa) kind of thing.

Αυτό το ελκυστικά μυστηριώδες little-trouble-girl μοιάζει σαν να βρέθηκε τυχαία στο δωμάτιό σου, και να σε παρατηρεί ψιλοαδιάφορα , μερικές φορές σχεδόν ειρωνικά, μουρμουρίζοντας πράγματα που δεν απευθύνονται ακριβώς σ’ εσένα, and guess what.. u can always leave the room! But u won’t..

Η Stina αντιμετωπίζει τα ανθρώπινα συναισθήματα (ακόμα κι αν πρόκειται για τα λιγότερο ευχάριστα) άλλοτε με μια δόση σαρκασμού, και αυτοσαρκασμού (From Cayman Islands With Love), και άλλοτε μ’ ένα στωικό, αλλά στην τελική απόλυτα αληθινό detachment:

‘All of us are falling
It’s in everything
Hold on to nothing
Don’t count on anything’

Ή αλλιώς:

‘'Til the battery dies.. Get on with your life’

Sounds depressing?
ughh… πάμε πάλι μία:

Creativity shall always come from some kind of suffering κλπ, κλπ, κλπ.

It’s okay now Stina.

‘pouring through me... the world is saved.’

Faery

• Read more about Stina Nordenstam - The World Is Saved

Peter Murphy - Unshattered

 

Rating: 5 / 10
Κώστας Μπρέλλας

 

 

• Read more about Peter Murphy - Unshattered