Kosheen - Kokopelli
1.Wasting My Time
/ 2.All In My Head (Radio Edit)
/ 3.Crawling
/ 4.Avalanche
/ 5.Blue Eyed Boy
/ 6.Suzy May
/ 7.Wish
/ 8.Coming Home
/ 9.Ages
/ 10.Recovery
/ 11.Little Boy
Arista UK (Sony BMG) / 11 August 2003
Kosheen’s quixotic attempt to become a dance act capable of cutting the live
mustard almost worked last time around, even if the Bristol trio weren’t quite
the performance specialists they seemed to think they were.
Their second
album (named, allegedly, after some American Indian fertility symbol) takes time
to yield its charms, but it is still a step forward. Gone are the drum'n'bass
twiddles, big grooves and neon torch songs; in come guitars, Garbage-like
mechanical soundscapes and litanies of excess and alienation. Sian Evans has a
proper dance diva’s voice –all deep, important and vulnerable – especially on
the outstanding "Ages", while Markee Substance and Darren Decoder belie
their idiotic noms-de-dance with the sort of substantial keyboard work that
Depeche Mode once revelled in.
The dark synths and intriguing rhythms of
Markee and Darren are first rate. The layered vocals of Sian are probably more
emotive than before, shown off better by the slower pace that defines this
second opus. "Unfinished Sympathy" may have been Massive Attack's epiphany, and
although there isn't that superb class here, there are similarities. A warbling
vocal over a tip-top production, but these two ingredients are quite distinct
and stick together more listlessly with varying degrees of success. Although not
entirely guitar driven, don't expect big club numbers either.
"All In
My Head" a nearly satisfying first single, and although not the strongest
song on the album, is still indicative of what "Kokopelli" is all about.
"Avalanche" is the first track with real latent power.
"Suzy
May" also a good example of the guitar-meets-electronica blend that Kosheen
are playing with. After that it gets better and more confident.
"Wish" chugs along perfectly.
Then the more guitar-ey and
particularly fine "Coming Home".
"Ages" just as good,
"Recovery" more slow and dark.
Conversely, "Blue Eyed Boy"
grates a little and "Crawling" doesn’t really go anywhere, despite trying
really hard.
There is an attractive immediacy to the album, you're only
likely to warm to the complete coolness of it by the final few tracks, the
second half of the CD being more reassuringly complex and moody than the first.
It's not quite an album for the all-out pop brigade, nor the ambient or club
crowd. But maybe that sporadic mix of words and music is almost the appeal of
Kosheen itself. This is another "difficult" second album, and although not a bad
one, still leaves a few promises unkept and potential untapped. A little more
personality and they will be set fair.
Πάνος Μπάικας
The Rapture - Echoes
01. Olio / 02. Heaven / 03. Open Up Your Heart / 04. I Need Your Love / 05.
The Coming Of Spring / 06. House Of Jealous Lovers / 07. Echoes / 08.
Killing / 09. Sister Saviour / 10. Love Is All / 11. Infatuation
Universal / 8 September 2003
Ετος 2003, κάπου
στη Νέα Υόρκη...
Αμερικανοί
επιστήμονες πειραματιζόμενοι με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τη μνήμη και την
ευφυία, όσον αφορά την καλλιτεχνική δημιουργία, αναζητούν ένα καλό δείγμα για
να συνεχίσουν τα πειράματά τους. Μετά από ένα αναλυτικό search στον υπολογιστή τους βρίσκουν τον
στόχο:
Πρόκειται
για έναν 45άρη παρηκμασμένο μουσικό από το Λονδίνο ονόματι Robert...
Πρέπει να
είχε κυκλοφορήσει περίπου 15 albums, μερικά από αυτά αριστουργηματικά, αλλά τα τελευταία
χρόνια απλώς ανακύκλωνε. Η μελλοντική του προσφορά στη μουσική θεωρείται μάλλον
απίθανη, αφού είτε στέρεψε, είτε απλά βαρέθηκε. He was the
perfect person for the experiments! So....
Σε λίγες
μέρες ο Robert βρίσκεται
αναίσθητος στο εργαστήριο, όπου του αφαιρείται επιλεκτικά η μνήμη του. Δεν πρέπει
να θυμάται τίποτα από την καλλιτεχνική του πορεία. Δεν πρεπει καν να θυμάται
ότι είναι μουσικός. Εσκεμένα του αφήνουν μια έντονη ανάμνηση ενός παλιού του
τραγουδιού: "piggy in the mirror", μόνο και
μόνο για να μη ξεχνάει ότι είναι χοντρός και άσχημος...Τον θέλουν
κομπλεξαρισμένο πεσσιμιστή, όπως όταν ήταν μικρός...Μόλις ξυπνήσει από τη
νάρκωση, θα τον αφήσουν μια βδομάδα σ΄ενα studio και θα μελετήσουν τις αντιδράσεις
του.
Κάτι όμως
στράβωσε...Ο Robert ξυπνάει,
αλλά δεν δείχνει διάθεση να ακουμπήσει ούτε μία από τις δεκάδες κιθάρες γύρω
του. Παρουσιάζει μάλιστα και συμπτώματα σχιζοφρένειας...Το πείραμα μάλλον
απέτυχε και το δείγμα βγήκε άχρηστο. Poor Robert...Μόλις βραδιάσει, θα τον παρατήσουν
σε κάποια υποβαθμισμένη συνοικεία της πόλης...
Και έτσι
έγινε! Ο Robert είναι πλέον μόνος του και περιπλανιέτραι στους σκοτεινούς δρόμους της
Νέας Υόρκης. Μια φωτεινή επιγραφή ενός παρακμιακού club τραβάει την προσοχή του και πολυ
γρήγορα βρίσκεται μέσα, με εκατοντάδες clubbers γύρω του να χορεύουν ζαλισμένοι από
το ποτό και την μουσική. Ο ίδιος νιώθει συγκλονισμένος. Έχει χαθεί στον ήχο.
Όλα αυτά φαίνονται τόσο παράξενα και καινούρια. Δεν έχει μνήμες, νιώθει όμως
μια οικειότητα...so weird...περνάει όλο το βράδυ κάτω απ'τον DJ ρωτόντας σε κάθε τραγούδι το ίδιο
πράγμα: "what's this music? "
- Fischerspooner, Gang Of Four, The Strokes, Wire,
Donna Summer, P.I.L., Talking Heads, The Faint, Television, The Cure..
Eγκαταλείπει
το club το πρωί... So full of music..So excited...Η μουσική που άκουγε δεν μπορεί να
ξεκολήσει απ'το μυαλό του.
Σε μια
πλατεία λίγο πιο κάτω, κάτι τύποι πολεμάνε να παίξουν κάτι ανάλογο με αυτό που
άκουγε μπροστά σε καμιά 30αριά άτομα. Ενστικτωδώς ορμάει στην σκηνή, παίρνει
μια κιθάρα και αρχίζει να παίζει ένα δυνατό riff... Eχει πάθει κρίση σχιζοφρένειας, είναι
φανερό...Βουτάει και ένα μικρόφωνο και...:
"..house oooof, jealous loveeeers....shake
dooooowwwwwwn!!!!!!!!"
................... ................. ................... .............
................... ............. ............... ............. ..............
............................ ...................
Back to real life.....in London.
O Robert κάθεται στον καναπέ του και βλέπει
στο MTV το "house of jealous lovers" από ένα νέο αμερικάνικο
συγκρότημα ονόματι The Rapture.
Χαμογελάει. Χιλιες σκέψεις περνάνε απ' το μυαλό του, μία βασική:
"They're not very talented..not bad either..Certainly they are
confused..Maybe they're stealing me... my old post-punk fellows too..But, i
don't really mind...They bring my memories back!!"
NamNamBulu - Distances
01. Memories/ 02. Beaten / 03. Now or never / 04. Guardian angel / 05.
Deception / 06. Surviving / 07. Hunting / 08. Answers / 09. Pause / 10.
Ignorance / 11. Apart
Infacted Recordings / 14 July 2003
Has it ever happened to you to like an album but not have anything exciting to
say about it, except "I really like this record!" ? Well, "distances" is one of
those records..Then again, it would be a shame to hide this little treasure.
So:
The Swiss based duo, consisting of Vasi Vallis (music, production)
& Henrik Iversen (lyrics, vocals), made an impressive entrance to the
synthpop scene about a year ago with their e.p "blind?", just a small taster of
what to come..."Distances"...
O.k, the debut NNB album is not breaking
ground. Not at all. It wasn't intended to do so, but is refreshing the synthpop
scene just in time and overall is a damn good record!
Beautiful melodies
& catchy tunes in the tradition of Depeche Mode or Camouflage, dressed with
the future pop synth sounds of Vasi & the deep emotional vocals of Henrik.
His voice made me reminisce the good old early 80's singers, like a young Tony
Handley maybe (yes, the Spandau Ballet one!)..Throat-like singing that is more
effective on the low keys, though a Deine Lakaien comparison would seem very
possible, like in the moody opening of "Guardian Angel".
The opening
track of the album is a definite club-hit that moves body & soul from the
very first hearing. Furthermore , it's about "memories"..selective ones!
A "screen-memory" song..really touching.
The same goes for the melancholic
"answers" & "surviving" that are emotionally tripping you to
past relationships, when songs like "now or never" or "hunting"
are more relaxed & careless. The synth sounds on "hunting" are very 80ish,
which i really like. A touch of early Human League or Yazoo, groovy beat and
naive lyrics. Makes you smile.
"Pause" is one of my favourite tracks
here, with a great hookline & the vocoder effect so well-fitted among the
warm voice of NNB's singer.
"Distances" is definitely a very promising
debut, that doesn't sound at all like a debut and distinguishes NamNamBulu from
the "synthpop crowd".
And more important, what i really wanted to say about
it, is that "I really like this record!!"
Kostas Brellas
Killing Joke - Killing Joke
1.The
Death & Resurrection Show / 2.Total Invasion / 3.Asteroid /
4.Implant / 5.Blood On Your Hands / 6.Loose Cannon / 7.You'll Never Get
To Me
/ 8.Seeing Red
/ 9.Dark Forces
/ 10.The House That Pain Built
Smi Zum (Sony BMG) / 28 July 2003
Φαίνεται ότι 11 χρόνια παρουσίας δεν είναι αρκετά για τους Killing Joke και για
αυτό προχώρησαν χωρίς χρονοτριβές στην σύνθεση του νέου τους αλμπουμ, το οποίο
είναι και το πρώτο τους ομώνυμο.
Λοιπόν, ξεκινώντας η ακρόαση το πρώτο
πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν "μα τί τους κάνανε και είναι έτσι θυμωμένοι";
Μην τους παρεξηγήσουμε όμως. Ο θυμός είναι καλά οργανωμένος και δομημένος, με
αποτέλεσμα τα τέσσερα πρώτα τραγούδια να αποτελούν δυναμίτες με έντονο
μινιμαλιστικό και Industrial χαρακτήρα. Κοφτά riffs, επαναλαμβανόμενα "βαριά"
μοτίβα, φωνητικά από την κόλαση, που έστω και χωρίς ιδιαίτερες παραμορφώσεις,
παραπέμπουν ορισμένες φορές στους ...Ministry! Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε τη
χροιά του ήχου σε αυτό το πρώτο σημείο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θυμίζει λίγο
τη hardcore/punk/thrash metal σκηνή των αρχών του '90, με έντονες πινελιές από
τα σύγχρονα μουσικά βιομηχανικά ιδιώματα (ελέω και του ψηφιακού editing)!
Από εκεί και πέρα, κάτι η ηλικία, κάτι ο ...τσιγαρόβηχας, το κλίμα
αρχίζει και ηρεμεί. Σε σημείο που το μπάσο να υποκαθιστά το distortion
της κιθάρας. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι και λίγα τα σημεία που
θυμίζουν Cure!Αν και βρίσκομαι μόλις στην πρώτη ακρόαση του δίσκου, εν
τούτοις θεωρώ ότι οι Killing Joke έχουν την εμπειρία να κάνουν το
άνωθεν περιγραφέν υλικό να λειτουργήσει ως μια ενότητα, αν και όσοι
ακούσουν το δισκο εύκολα θα ταχθούν υπέρ του industrial ή του darkwave
τμήματος, ανάλογα με το τί τους αρέσει πιο πολύ...
Σημειώστε το εξής: το rythm section του δίσκου είναι αχτύπητο,
ένα καλό σεμινάριο για όσους επιχηρούμε να γράψουμε μουσική και σίγουρα δεν
είναι τυχαίο ότι πίσω από τα τύμπανα βρίσκεται ο Dave Grohl, ο ντράμερ των
Nirvana δηλαδή...
Wryl
ADULT. - Anxiety Always
1.Cold Call /
2.Shake Your Head /
3.Glue Your Eyelids Together /
4.Blank Eyed, Nose Bleed
/ 5.Turn Your Back
/ 6.People, You Can Confuse / 7.Nothing of the Kind
/ 8.Nervous (Wreck)
/ 9.We Know How to Have Fun / 10.Kick in the Shin
Ersatz Audio / 8 April 2003
Δυσκολευόμουν να κάνω αυτό το review. Δεν ήξερα πως ν΄αρχίσω.θα μπορούσα με τον
εύκολο τρόπο: "Aυτό είναι το 2ο album των Adult (ουσιαστικά πρώτο, αφού το
''resuscitation'' του 2001 ήταν συλλογή από 12¨ singles) και βρίσκει το ντουέτο
από το Detroit..blah,blah.." ..δελτίο τύπου , βαρετό... και άδικο για το
συγκεκριμένο album.
Επίσης θα μπορούσα να το εντάξω κάπου. Άλλος εύκολος
τρόπος. Ας πούμε: "οι Adult είναι ένα από το πρωτοπόρα σχήματα της electroclash
σκηνής.. blah,blah,blah…" Αυτό και αν θα ήταν άδικο, όχι μόνο για τους Αdult.,
αλλά και για την επωνομαζόμενη "electroclash σκηνή".
Αν δηλαδή αυτό το album
είναι electroclash, θα έπρεπε να γράψω κάτι του στυλ: " this the best
electroclash album ever made" και πέρα ότι δεν θα μ’ άρεσε, θα ήταν και ψέματα.
Ακόμα θα έπρεπε να κάνω συγκρίσεις, με την Miss Kittin για παράδειγμα. Πράγμα
που θα αδικούσε την συμπαθέστατη “γατούλα” καθώς θα κατέληγα να γράψω: "οι Adult
με τον δίσκο αυτό κάνουν την Miss Kittin να μοιάζει με νοικοκυρά σε
εμμηνόπαυση.."...half true, αλλά μετά θα γέμιζε το forum με αγανακτησμένα
λαγουδάκια..
Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι η Nicola Kuperus και ο
Adam Lee Miller έκαναν αυτό που έκαναν και αναβίωναν τα early 80’s πολύ
πριν αυτό αποκτήσει όνομα και παρουσιαστεί ως νέα (recycled) μουσική
τάση.
Στο "anxiety always" οι Adult ακούγονται θυμωμένοι, επιθετικοί,
σαρκαστικοί..bitchy sound..Θα μπορούσε να είναι ένα post-punk album που θα έμενε
κλασικό. Electro-postpunk έστω. Κάτι σαν το ‘the scream’ (Siouxsie) ή το ‘flat
field’ (Bauhaus) των 00's.
Όλα εδώ θυμίζουν την εποχή εκείνη , αλλά σε
κατάσταση πανικού. Electropunk επιθέσεις από drum machines και αναλογικά
sequencers, με τη φωνή της Nicola να μην κρύβεται πίσω από vocoders και άλλα
effects, αλλά να λέει όσα έχει να πεί χωρίς να μασάει τα λόγια της (“turn your
back, I’ll attack..’’), να σε κοροϊδεύει στα μούτρα σου (“neh,neh,neh,neh…”) και
ακόμα να σαρκάζει την σκηνή που οι ίδιοι επηρέασαν (“ahh ahh! ohh ohh! the
conversation of conceited bore is usually over before it’s done..”)
Το
“anxiety always” είναι ένας ύμνος στο πνεύμα του punk , μόνο που αυτή τη φορά
είναι πιο “παγωμένο” και κυνικό από ποτέ.
Είτε σε μεταφέρει στις μέρες του
“nag, nag, nag” των Cabaret Voltaire (“glue your eyelids together”, “turn your
back”), είτε σε ζαλίζει με βίαια και μανιασμένα D.A.F.- like basslines(“nothing
of the kind”), είτε σε υπνωτίζει με εφιαλτικά synthesizers(“nervous”) όπως έκανε
κάποτε ο John Foxx, είτε εν τέλει αρχίζω να λέω δεκάδες postpunk και new wave
groups που έχουν ξεσηκώσει οι Adult, o δίσκος αυτός σε αφήνει με την αίσθηση της
μοναδικότητας! Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άλλο group που κάνει αυτό που έκαναν
οι Adult στο “anxiety ways” με τον τρόπο που το έκαναν.
Δεν μπορώ να είμαι
σίγουρος αν ο δίσκος αυτό προτείνεται για οποιονδήποτε. Ίσως κάποιοι ενοχληθούν
από την ειρωνική και σκληρή στάση των Αdult σε θέματα trend, σχέσεων και
brainwashing.. Οι ίδιοι οι Adult δείχνουν να το διασκεδάζουν: “a kick in the
shin, a punch in the chin..where tο begin?”
Και όλο και κάποιος θα βρεθεί που
θ’ αρχίσει να ρωτάει που είναι οι μελωδίες...
Η Nicola έχει έτοιμη την
απάντηση: "neh,neh,neh,neh..!!!"
I'll just rate :
BEST
p.s : Το review αυτό είχε γραφτεί πριν μερικούς μήνες,
αλλά περίμενα μήπως κάποια ελληνική εταιρία κυκλοφορούσε το album.
Unfortunately, nothing…shame!
To prwto cd tou Synthpop Avenue einai etoimo (mastered & copying!) & afierwmeno apokleistika sthn ellhnikh synth & wave skhnh. H epilogh na ginei etsi den htan tuxaia, alla einai meros ths prospatheias pou ginetai sto forum gia thn prowthish twn ellhnikwn sugrothmatwn pou polu suxna adimetwpizodai me "ratsistikh" diathesh & amfivolia. Sto sugekrimeno cd den tha vreite tragoudia pou exoun kukloforhsei evrews sthn agora, alla kuriws spania tracks pou den kukloforhsan pote, kapoies apokleistikes ekteleseis tragoudiwn gia to synthpop avenue, demos newn sugrothmatwn & genika ws epi to pleiston akukloforhto uliko, neo & palaiotero. Theloume na euxaristhsoume therma ola ta sugrothmata pou prosferan toso prothuma th douleia tous gia na ginei auto to cd pragmatikothta.
H adapokrish & h diathesh na sumetexoun sth sullogh htan suglonistikh, merika group malista bhkan sto studio teleutaia stigmh & ksodepsan arketes wres gia na mas dwsoun kainourio & apokleistiko uliko!!!
I'm totally impressed! thanks a lot guys!
Telos, our special thanks to Marios Preftitshs & George Geranios who helped in the mastering / printing thing...To everyone who helped to get this out & to all the inspiring people around us..
the tracklist
01. SOUTH OF NO NORTH - Anabell Lee ( rehearsal 2003 )
02. DECODE - forgiven growth ( accoustic limited version )
03. ASTYPLAZ - spreading life
04. VEL. - same colour as you
05. IN TRANCE 95 - overcast
06. CARPE DIEM - right to the wall
07. CYANNA - vita ( hey u )
08. TILBURY ON CLOVES - not understood
09. FORKYS - come back to death
10. SIVA SIX - nexus 6
11. GARDEN IN BLACK - help me!!
12. INSOMNIA - days of Halcyon ( smooth demo-mix )
some infos about the songs
01. SOUTH OF NO NORTH - Anabell Lee ( rehearsal 2003 ) -2003-
To klasiko tragoudi tragoudi twn S.O.N.N. apo to 1986 & se stixous tou Edgar Alan Poe apo to omwnumo poihma tou, edw se mia istorikh & sullektikh version. Paigmeno eksoloklhrou live, sth prwth prova pou ekane to group meta apo 10 xronia.
02. DECODE - forgiven growth ( accoustic limited version ) -2003-
Akoustikh ektelesh me emfash sto piano & sta strings pou ekanan oi Decode apokleistika gia to synthpop avenue. To "forgiven growth" pera tou oti einai spoudaio tragoudi, einai & to prwto pou sunethesan oi Decode, toso mousika oso & stixourgika.
03. ASTYPLAZ - spreading life -2003-
Olokainourio tragoudi twn polla uposxomenwn Astyplaz. Den exei suberilifthei akoma oute se demo & parousiazetai gia prwth fora sto synthpop avenue cd. Pithanon na to doume & argotera sthn prwth tous diskografikh douleia pou anamenetai.
04. VEL. - same colour as you -2000-
To tragoudi auto kukloforhse ws 7"single to 2000 mono sthn Iapwnia apo thn Motorway records. Sthn Ellada den eftase pote. Vghke se 2000 kopies pou eksadlithikan polu grhgora & apotelei pleon collector's item.Oi Vel. einai electropop dueto apo thn Athina, perissotera gia autous sudoma.
05. IN TRANCE 95 - overcast -1996-
Apo to "overcast ep" pou telika den eftase pote sta rafia twn diskopwleiwn. Einai h teleutaia diskografikh prospatheia twn IT95 prin apo 7 xronia, alla gia diaforous logous den kukloforhse pote.
06. CARPE DIEM - right to the wall -1996-
Apo to "right to the wall e.p." pou kukloforhsan aneksarthta mono se 12"single oi Carpe Diem se elaxista aditupa. Oi Carpe Diem htan to group tou Nikou Bitzeni (Mikro). Ligo meta thn ekdosh autou tou 12" oi Carpe Diem dialuthikan. First time on cd for this one too!
07. CYANNA - vita ( hey u ) -2003-
Nea ektelesh tou "vita" twn Cyanna, tous opoious gnwrisame apo to 'Mhlo". To "vita" uparxei sto neo demo twn Cyanna. To sugekrimeno tragoudi flertarei aristotexnika me thn electronica & exei idiaitera ruthmikes diatheseis.
08. TILBURY ON CLOVES - not understood -2002-
Tous Tilbury On Cloves tous eidame kapoioi na anoigoun th sunavlia twn Chameleons. To "not understood" einai ena idiaitera atmosfairiko komati, pou fanerwnei amesws tis "4ADikes" epirroes twn T.O.C.
09. FORKYS - come back to death -2001-
Apo to demo tou group "lamentation". Oi Forkys einai dueto apo th Athina, h mousikh tous einai skoteinh & musthriwdhs. Sto "come back to death" kuriarxei h xrhsh tou violiou parallhla me pio hlektronikous hxous.
10. SIVA SIX - nexus 6 -2002-
Edw oi rythmoi anevainoun. Oi Siva Six kinoudai se ebm klimata & auth th stigmh einai se anazhthsh diskografikhs etaireias gia na kukloforhsoun thn prwth tous douleia. To "nexus 6" einai apo to prwto demo tous me titlo "awayk".
11. GARDEN IN BLACK - help me!!! -2003-
Neo sxhma apo thn Athina, me darkwave epirroes & sklhro hlektroniko hxo.To "help me!!" pithanon na einai ena apo ta tragoudia pou tha uparxoun sto prwto album tou group pou anamenetai sudoma.
12. INSOMNIA - days of Halcyon ( smooth demo-mix ) -1991-
New wave 5meles group apo thn Athina kata thn 5etia 1988-1993 me epirroes apo Xymox, Mecano etc.. Sth sugekrimenh ektelesh tou "days of Halcyon" sumetexoun mono 2 apo ta melh tou group (vocals-keyboards). H original version tou komatiou einai sto omwnumo album tous pou emeine sta rafia ths Warner gia diaforous logous.
Κώστας Μπρέλλας
Τέσσερα χρόνια αναμονής...
Και μετά το “Spectators” τι? “Spectators vol.2”? Περίπου...
Το
“casting shadows” έρχεται σαφέστατα ως συνέχεια του ‘spectators’, αλλά χαμηλώνει τους τόνους λίγο ακόμα. Οι
Wolfsheim στο νέο τους album γλυκαίνουν κι άλλο τον ήχο τους διατηρώντας την μελαγχολική electropop τους σε υψηλά επίπεδα και δημιουργούν ένα δίσκο τόσο καλοκαιρινό όσο και φθινοπωρινό! Μπερδεύτηκα λέτε? Ίσως. Το σίγουρο ειναι ότι το “casting shadows” σε ταξιδεύει..makes u evaporate... like when staring at the sea or be dazed by the rain… Και είναι αυτή η ατμόσφαιρα, μαζί με την ιδιαίτερη φωνή του
Peter Heppner, που κάνει τους Wolfsheim τόσο μοναδικούς και τόσο αναγνωρίσιμους.
Μπορεί στο "casting shadows" να μην υπάρχει "once in a lifetime", ούτε "the sparrows & the nightingales", ούτε "leave no deed undone". Κανένα προφανές club hit. Έχει σημασία?
Οταν δεν μπορείς να ξεκολήσεις το
"kein zuruck" από το repeat του cd player, oταν το ρυθμικό
"find you're gone" σου χαμογελάει και δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις και εσύ, οταν ο λυρισμός και η πικρία του
"underneath the veil" θα καταλήξει τόσο ανώδυνα στην οπτιμιστική electropop του "
approaching lightspeed" και τέλος, όταν φτιάχνουν τραγούδια όπως το
"wundervoll" που κάνει τους Schiller να κοκκινίζουν από ντροπή ή απλώς να κοιτούν με θαυμασμό, ποιος ενδιαφέρεται για club-hits?
Και μπορεί κάπου να ξανακούσω ότι η ερμηνεία του Heppner είναι μονότονη, ότι η φωνή του δεν έχει έκταση..etc..etc...
Ξανά, έχει καμία σημασία? O Heppner έχει τόσο όμορφο μέταλλο στη φωνή του που του αρκεί μισή οκτάβα για να τραγουδήσει.
Θέλω να πω, ότι είναι από εκείνους τους τύπους που μπορούν να κυκλοφλορήσουν ένα cd λέγοντας μόνο "good day".. ή, για να γίνω πιο ακριβής,
"guten Tag!"
Πολύ όμορφος δίσκος!
"everyone who casts a shadow seems to stand in the sun..."
Rating: 8 / 10
Κώστας Μπρέλλας
[brus] is a Swedish band hosted on the Shadowplay Electronica label (of our already familiar Marina Sirtis). Actually, [brus] is the personal music vehicle of
Andreas Wallgren, who writes & performs everything on this album, and the guy does it really well.. electronic pop songs for the heart..or, from the heart, if you like..
The approach of his writing & performing reminds me of Bill Pritchard (anyone remembers his first wonderfull record?) or Momus, but the obvious influence of [brus] is that great 80's swedish band, Twice A Man..who can blame him for having the right "teachers"?
So, to get to the point..put "rest of man" on your cd player, and see (feel) what happens....
autumn landscapes, sweet melancholy, serene electropop mood, low-fi attitude, retro synths and drum machines..Did i forget anything? ..definitely that superb piano..
The cd contains just 8 songs of a total time running less than half an hour (actually a mini album), with at least 2 songs of exceptional writing intelligence.."elsewhere song" with its beautiful melodic lines & a catchy dance break on the vocoder-ish chorus, & the atmospheric (almost instrumental) "evigheten" where the piano leads the emotions to places that no words would do..
I'm just wondering...in a world of polished synthpop productions & fake attitudes, where do the sensitive & sincere pop songs of [brus] fit?
"..we all love what's about to be forgotten,
we all love what's about to be denied.." -elsewhere song-
hhmmm....still wondering..
