I went into the whole hunting scene for fashion reasons..
Τι θα έκανες αν μια μέρα ο σύντροφος σου, με τον οποίο πιθανόν να μην τα πας καλά τελευταία, σου πρόσφερε το σημειωματάριο που έχει εδώ και καιρό για να σου δείξει τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του, τις πιο επώδυνες ανησυχίες του, ένα κομμάτι της ψυχής του? Θα αρνιόσουν να το πάρεις? Θα καθυστερούσες να το δεχτείς? Πόσα ερωτήματα θα κυρίευαν το μυαλό σου μετά από αυτό? Η πρώτη επαφή με τους Get Well Soon είναι σα να βλέπεις μια εντελώς ταξιδιάρικη ταινία που δίνει μια άλλη διάσταση στο: "διασκέδαση, καθόλου σκοτούρες, sex, drugs και rock'n'roll". Αλλοτινές μελωδίες ευδαιμονίας, πόνου, δράσης, έρωτα.. Μπροστά στα μάτια σου σκηνές από ψυχαγωγικά πάρκα, το Σάλεμ, καταπράσινα δάση, σκοτεινά σοκάκια, έναν ερωτοχτυπημένο με την καρδιά του να ματώνει, αλλά να μην πειράζει, γιατί "θα γίνει καλά σύντομα". Όλα θα γίνουν καλά σύντομα. Αυτό ακούγεται τόσο συγκαταβατικά όμορφο και ιδανικό, που ίσως σχεδόν να σε απωθεί...Αλλά έτσι νομίζεις.
Και έρχεται η δεύτερη επαφή. Μαζί της και η επιθυμία να διαβάσεις την ιστορία που ο ίδιος ο Mr. Gropper αφηγείται, πολύ μακριά από τον μικρόκοσμο σου. Και δεν μένεις θεατής αυτή την φορά. Το κολάζ που σου έφτιαξε σε μεταφέρει εκεί για να το ζήσεις. Κρατάς το χέρι του Σενέκα μέχρι να καταλήξει στον θεαματικά μαρτυρικό θάνατο του, σε λένε Antoine και νιώθεις την ναυτία του υπαρξιακού φόβου, σκέφτεσαι πως το Vexations είναι όνομα και πράμα και πως ο Satie μάλλον θα γελά με την βλακεία μας. Γνώρισες από πρώτο χέρι τη μήνιν του Αχιλλέα. Έγινες και καπετάνιος, αλλά σε στοίχειωσε το φάντασμα του Marx και του Nietsche και άντε να ελευθερωθείς από δαύτους. Και εσύ τόσο καιρό καθόσουν και σκεφτόσουν μόνο πάρκα ψυχαγωγίας, το Σάλεμ, καταπράσινα δάση, σκοτεινά σοκάκια, έναν ερωτοχτυπημένο με την καρδιά του να ματώνει, αλλά να μην τον πειράζει, γιατί "θα γίνει καλά σύντομα". Μετάνιωσα που εξαιτίας μου αυτό το σημειωματάριο (που βρίσκεται μέσα στην limited-book edition του Vexations) δεν έφτασε έγκαιρα στα χέρια μου και αρκέστηκα σε απλές «φήμες» (aka press releases) για να στηρίξω την δική μου συνέντευξη-κολάζ. Θα μπορούσα να είχα λύσει άλλες τόσες απορίες. Μην κάνετε το ίδιο λάθος. Κι αν έχετε ακόμα αμφιβολίες για το αν αξίζει, η επόμενη επαφή με τους Get Well Soon στο Synch Festival, θα τις διώξει μακριά. My compliments to you, Mr. Gropper.
Get Well Soon in Athens on the 4th of June! Αυτή η πρόταση από μόνη της ακούγεται περίεργη. Οπότε τι να περιμένουμε από το «μικρό περιοδεύον τσίρκο» του κυρίου Gropper;
Konstantin Gropper: Πάντα είναι δύσκολο να πει κανείς. Θα φέρω έξι από τους φίλους μου και θα κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για βγει μια καλή παράσταση. Θα υπάρχουν δυο τίγρεις αλμπίνο, ένας φλεγόμενος τροχός και σίγουρα όχι κλόουν.
Nausea. Και οι δυο γονείς σου είναι δάσκαλοι κλασικής μουσικής, για μην πούμε ότι ο πατέρας σου είναι βραβευμένος συνθέτης κλασικής μουσικής. Μετά από όσα σου έμαθαν, πώς αντέδρασαν όταν άκουσαν για πρώτη φορά τους Garden, την πρώτη σου μπάντα η οποία ήταν punk; Ένιωσες ποτέ μια υποβόσκουσα πίεση να γίνεις μουσικός;
Konstantin Gropper: Μόνο ο πατέρας μου είναι μουσικός. Αλλά υποθέτω πως δεν θα αποκαλούσε τον εαυτό του συνθέτη.. Ωστόσο, πράγματι πρόσφατα παρέλαβε κάποιο βραβείο για την σύνθεση ενός χορωδιακού κομματιού. Θα χαρεί να μάθει ότι η φήμη του έφτασε κιόλας στην Ελλάδα. Όταν οι γονείς μου πρωτάκουσαν την μουσική μου, δεν μπορούσαν να σχετιστούν με αυτήν. Ή με οποιαδήποτε ποπ μουσική.. Όμως συνέχισα να τους δίνω μουσική από άλλους καλλιτέχνες. Δεν νομίζω πως πραγματικά τους ακούνε, αλλά τώρα τους αρέσει πραγματικά αυτό που κάνω. Έρχονται σε πολλές συναυλίες. Ειδικά τελευταία που είχαμε προσκληθεί να παίξουμε σε κάποια φεστιβάλ και χώρους κλασικής μουσικής.
That Love. Μπορούμε με ευκολία να μαντέψουμε το soundtrack της παιδικής σου ηλικίας και να υποθέσουμε πως έχει επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τη μουσική. Τι γίνεται με το soundtrack της εφηβείας σου και των χρόνων που ακολούθησαν; Πόσο πιθανό είναι για τους Get Well Soon να μας παρουσιάσουν ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο στο μέλλον;
Konstantin Gropper: Α, είχα διαφορετικές φάσεις. Μετά το punk υπήρξε η πολύ σύντομη περίοδος του dark wave, μετά πίσω στο indie-rock και μετά στην ηλεκτρονική μουσική. Οπωσδήποτε θα υπάρξουν εντελώς διαφορετικοί ήχοι, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το αν θα είναι υπό το όνομα Get Well Soon. Φυσικά προσπαθώ να κρατήσω τα πράγματα ενδιαφέροντα και για μένα. Θεωρώ τους GWS ένα πολύ ανοικτό «όχημα» για όλα τα διαφορετικά είδη στυλ. Αυτή είναι και η ιδέα με την οποία ξεκίνησα. Επίσης, πιστεύω πως οι ακροατές των GWS είναι ανοιχτοί σε πειραματισμούς.
Prelude. Ξαφνικά εισέβαλες στις ζωές μας και μας παρηγόρησες τραγουδώντας "Ξεκουραστείτε, αποκαμωμένα κεφάλια, θα γίνετε καλά σύντομα". Πώς είσαι τόσο σίγουρος; Ποια ήταν η διάγνωση; Βρήκες την θεραπεία;
Konstantin Gropper: Δεν είμαι σίγουρος. Μάλλον είναι περισσότερο κάτι σαν ευχή παρά υπόσχεση. Αλλά φαντάζομαι πως επέλεξα το όνομα GWS για την μουσική μου, επειδή με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα. Οπότε υπάρχει λίγο από θεραπεία - αναρωτιέμαι ο Robert Smith τι να απαντούσε - λίγη από εκείνη την εγωιστική, αλλά στο ρομαντικό μου μυαλό θα ήθελα να σκέφτομαι πως η μουσική μου μπορεί να "βοηθήσει" και άλλους. Όμως το μήνυμα μου σίγουρα δεν είναι πως "όλα θα πάνε καλά". Μακάρι να ήταν, αλλά δεν θα μπορούσα να βγω εκεί έξω και να πω ψέματα στους ανθρώπους. Αυτό το αφήνω στην reggae. Η διάγνωση είναι απλά μια κατάσταση πραγμάτων η οποία πρέπει να γίνει καλύτερη. Και αυτές τις μέρες με το ζόρι είναι κάτι "ΟΚ".
Vexations. Τόσες πολλές αναφορές στο δεύτερο άλμπουμ σου: Melville, Όμηρος, Seneca, Marx και ακόμα περισσότεροι... Έχω την αίσθηση πως υπάρχει μια κάποιου τύπου σταδιακή δυσκολία στα επιπέδα των κυκλοφοριών σου (τουλάχιστον από απόψεως στίχων). Για να είμαστε έτοιμοι για το τρίτο Level, θα πρέπει να ακούσουμε το "Vexations" 840 φορές, όπως υποτίθεται πρέπει να κάνουμε με το ομώνυμο κομμάτι μουσικής του Satie;
Konstantin Gropper: Θεέ μου, όχι! Ελπίζω όχι! Δεν είναι ότι ήθελα να είναι δύσκολο. Και δεν είναι. Ήταν απλώς ένα δικού μου είδους concept, το να χρησιμοποιήσω πολύ υλικό άλλων συγγραφέων και μετά κατά κάποιον τρόπο να εξηγήσω τον δικό μου τρόπο δουλειάς. Ήταν ένα πείραμα. Λένε πως η τέχνη δεν είναι πρωτότυπη, δεν είναι αυθεντική σε αυτές τις μεταμοντέρνες, post-wave ημέρες. Επέλεξα τους συγκεκριμένους συγγραφείς και τις αναφορές επειδή νόμιζα πως έχουν ενδιαφέρον. Αλλά ποτέ δεν θα έλεγα πως οι ακροατές πρέπει να τους πραγματευτούν. Είναι κάτι σαν προσφορά και ελπίζω πως το άλμπουμ λειτουργεί και χωρίς όλα αυτά. Τώρα πλέον μπορώ να πω πως ίσως το πείραμα πήγε λάθος. Γιατί πολλοί άνθρωποι βλέπουν όλα αυτά τα ονόματα και τις αναφορές σαν εμπόδιο. Ίσως την επόμενη φορά να υπάρχει ανάγκη για περισσότερα μυστικά.
Witches! Witches! Rest now in the Fire. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως υπάρχουν άνθρωποι "που θέλουν να καείς στην κόλαση εξαιτίας του μαγικού ξορκιού σου". Σε θυμάμαι χαρακτηριστικά να δηλώνεις πως "οι άνθρωποι παραπονιούνται όλο και περισσότερο για τέτοιου είδους θέματα παρά για το να μην υπάρχουν καθόλου. Κανένας δεν παραπονιέται για τους στίχους των Black Eyed Peas". Πού σε οδηγεί αυτό το συμπέρασμα;
Konstantin Gropper: Αυτός ο στίχος από το "Witches", όπως και όλο το τραγούδι, είναι φυσικά ειρωνικός. Δεν φαίνεται οι άνθρωποι να πιάνουν την αίσθηση του χιούμορ μου. Με παίρνουν πολύ στα σοβαρά. Αλλά η άλλη δήλωση μου είναι για αυτό που είπα πριν. Αυτά τα πιο σοβαρά θέματα και οι στίχοι, είτε είναι ειρωνικοί είτε όχι, μοιάζουν μάλλον αποτρεπτικά σε κάποιους παρά ενδιαφέροντα. Τουλάχιστον σε ένα ποπ πλαίσιο. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως η ποπ πρέπει να είναι διασκέδαση, καθόλου σκοτούρες, sex, drugs and rock'n'roll και σε όλα τα άλλα βάζουν την ταμπέλα υποκριτικές αηδίες. Αλλά είναι ΟΚ. Απλά δεν είναι ο τρόπος που εγώ το βλέπω και φαντάζομαι πως υπάρχουν αρκετοί άλλοι που δεν το βλέπουν έτσι. Το ελπίζω τουλάχιστον.
A Voice in the Louvre. Έχεις σπουδάσει Φιλοσοφία μεταξύ άλλων. Ποιον γνωστό φιλόσοφο θεωρείς το λιγότερο ενδιαφέροντα για να μελετήσει κάποιος?
Konstantin Gropper: Δεν θα μπορούσα να πω. Υποθέτω πως όλοι τους είναι σχετικοί με τον δικό τους τρόπο, αφού δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Δεν υπάρχει απάντηση, και αυτό είναι βασικά το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις στις σπουδές σου (μετά το οποίο εγώ σταμάτησα). Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που είναι πιο διασκεδαστικοί να τους μελετάς από άλλους. Και αυτός είναι ο λόγος που στην πραγματικότητα το έκανα. Ο Καντ σίγουρα δεν είναι διασκεδαστικός να τον διαβάζεις. Ή να τον καταλάβεις. Μα γι' αυτό είναι σπουδαίο να είσαι καλλιτέχνης, πιο πολύ από επιστήμονας. Δεν χρειάζεται να καταλάβεις, απλά βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα. Δεν θα ήταν καθόλου λάθος να πω πως η πρωτοτυπία των στίχων μου έγκειται στην παρερμηνεία των μνημονευόμενων συγγραφέων.
Seneca's Silence. Υπάρχει χώρος για κάποιο σοφό, ή έστω φιλόσοφο, στους μοντέρνους καιρούς;
Konstantin Gropper: Υπάρχουν φιλόσοφοι. Αλλά φαντάζομαι πως έχασαν την συνάφεια τους με τους ανθρώπους. Είναι στη φύση της εξέλιξης να γινόμαστε ολοένα και περισσότερο πολύπλοκοι. Αυτό ισχύει και στην φιλοσοφία, όπως και στην τέχνη, την οικονομία και την επιστήμη. Η σύγχρονη φιλοσοφική συζήτηση είναι τόσο έξω στο διάστημα και τόσο μακριά από την πραγματικότητα όσο και η μοντέρνα φυσική ή μια εύλογη εξήγηση της οικονομικής κρίσης. Κανείς δεν καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάνε. Και δεν νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν το θέλουν. Το να απλοποιήσεις το πρόβλημα θα σήμαινε να το διαστρεβλώσεις.
Born Slippy Nuxx. Πιστεύεις πως είμαστε στα πρόθυρα ενός νέου Διαφωτισμού; Τι θα μπορούσε να είναι τόσο ισχυρό ώστε να σκουντήξει, έστω, την γεννημένη κοιμισμένη [sic] κοινωνία μας;
Konstantin Gropper: Λίγο καιρό πριν υπήρχε αυτή η τάση να υποτιμηθεί ο πρώτος Διαφωτισμός. Κατά κάποιον τρόπο αυτό κάνει ο Πάπας. Όμως τώρα έχουμε πραγματικά προβλήματα. Ο κόσμος πρόκειται να αλλάξει. Και όχι λόγω των φιλοσόφων, αλλά λόγω των αναρίθμητων λαθών που έκανε η ανθρωπότητα. Αυτό μπορεί να είναι και καλό πράγμα. Μοιάζει λίγο αναισθησία να το λέει κανείς αυτό τώρα, αλλά νομίζω πως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να προέλθει από αυτήν την κρίση είναι να μην αλλάξει τίποτα. Πρέπει να υπάρξουν αλλαγές. Και έχω το μεγαλύτερο σεβασμό για τον ελληνικό λαό που πραγματικά βγαίνει εκεί έξω και διαμαρτύρεται για όλες αυτές τις μαλακίες - βεβαίως, ιδανικά χωρίς βία. Στην Γερμανία όλοι φοβούνται να παραπονεθούν. Αυτό είναι κοιμισμένη κοινωνία.
People Magazine Front Cover. Είσαι ενήμερος για τις "πειραγμένες" φωτογραφίες της Αφροδίτης της Μήλου στο εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού "Focus"; Ειδικά η δεύτερη απεικόνιση της Αφροδίτης μου θύμισε λίγο τον τίτλο του τραγουδιού σου "Πούλησα τα χέρια μου για φαγητό, γι'αυτό σας παρακαλώ ταΐστε με". Είναι OK να ακρωτηριάζουμε την τέχνη για να περάσουμε το μήνυμα μας;
Konstantin Gropper: Καλά, το τραγούδι δεν είναι για την οικονομία, αλλά φαντάζομαι πως μπορείς να κάνεις αυτή την σύνδεση. Σχετικά με το "Focus": αυτή είναι άλλη μια σπουδαία γερμανική "αρετή" - να κατηγορείς τους άλλους. Νιώθω πολύ ντροπιασμένος γι'αυτό. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως οι πιο χαζοί άνθρωποι και περιοδικά είναι συνήθως και οι πιο θορυβώδεις. Αν είναι OK να ακρωτηριάζουμε την τέχνη; Θα μπορούσε. Όχι σε αυτήν την περίπτωση. Αυτό είναι απλά χαζό. Μια Ένωση είναι μια «δούναι και λαβείν» πράξη. Φυσικά στους ανθρώπους ποτέ δεν άρεσε το κομμάτι «δούναι». Αλλά η όλη ιδέα ήταν η δημιουργία ισορροπίας. Τι σκεφτόντουσαν? Ότι αυτό είναι πολιτικό θέμα. Μα είναι ένα οικονομικό θέμα! Και η Oικονομία δεν έχει σχέση με την ισορροπία. Αφορά το κέρδος. Μέχρι και εγώ το καταλαβαίνω αυτό. Οπότε πρέπει είτε οι Πολιτικοί να ανακτήσουν και πάλι την εξουσία από την Oικονομία είτε να σταματήσουν να παραπονιούνται. Και μια από τις πιο λομπίστικες εφημερίδες πρέπει οπωσδήποτε να βγάλει το σκασμό γι'αυτό.
Angry Young Man. Η Ιλιάδα του Ομήρου ξεκινά με τη λέξη "μῆνιν"(=σφοδρό αίσθημα οργής). Ας πούμε ότι είσαι ο Όμηρος. Θα ενέμεινες στην ίδια επιλογή λέξεως αν ήξερες πως θα ήταν η πρώτη της Ευρωπαϊκής Ιστορίας;
Konstantin Gropper: Εγώ προσωπικά πιθανότατα όχι - γι'αυτό οι άνθρωποι δεν θα γνωρίζουν το όνομα μου σε 3000 χρόνια από τώρα. Γιατί ο Όμηρος είχε δίκιο: η μήνις είναι μια από τις κύριες δυνάμεις που άλλαξαν την ιστορία. Δεν νομίζω, πάντως, πως φταίει αυτός. Ο συναισθηματισμός και η πολιτική πρέπει να είναι ξεχωριστά πράγματα, αλλά φυσικά ποτέ δεν μπορούν να είναι. Σύμφωνα με τον Όμηρο αυτή η μήνις προκάλεσε μεγάλο πόνο. Αλλά εγώ θα έλεγα πως αυτή η μήνις προκάλεσε και πολύ καλό.
5 Steps / 7 Swords. Πέντε βήματα στο μοντέλο της Kübler-Ross: 1. Άρνηση, 2. Θυμός, 3. Διαπραγμάτευση, 4. Κατάθλιψη, 5. Αποδοχή. Και μετά τι? Φεύγει η οδύνη μακριά?
Konstantin Gropper: Δεν ξέρω, αλήθεια. Ούτε είμαι βέβαιος πως έχει δίκιο. Πάντα πίστευα πως αυτό ήταν για το να πεθαίνεις, όχι για το να παρίστασαι σε κάποιον θάνατο. Οπότε, μετά τι? Πεθαίνεις. Αλλά όπως είπα, μπορεί να κάνω λάθος.
Red Nose Day. Σύμφωνα με τα λεγόμενα σου, ο Μόμπι-Ντικ του Μέλβιλ σε ενέπνευσε για το "A Burial at Sea". Σου φέρνει στο μυαλό κάποιον συγκεκριμένα ο χαρακτήρας του Καπετάνιου Άχαμπ;
Konstantin Gropper: Αν πιστεύεις πως έχεις έναν σκοπό και μια αποστολή στην ζωή σου και αποτύχεις να τους εκπληρώσεις, κανείς δεν νοιάζεται γι'αυτό. Αυτό σημαίνει πως έκανες λάθος. Τα περισσότερα παραδείγματα δεν είναι τόσο γνωστά, επειδή, εκτός και αν κάποιος γράψει βιβλίο για σένα, κανείς δεν θα μάθει για την "αποστολή" σου. Δυστυχώς φαντάζομαι πως υπάρχουν αμέτρητες ανείπωτες ιστορίες γι'αυτό. Είναι το ρίσκο που ο καθένας παίρνει. Αυτό μάλλον σημαίνει: μην παίρνεις τον εαυτό σου και αυτό που κάνεις πολύ στα σοβαρά.
We are Cannibal Corpse. Ποιες πιστεύεις πως είναι οι σκέψεις κάποιου που googlάρει την φράση "Cannibal Corpse" και καταλήγει να ακούει Get Well Soon? Υποθέτω πως γνωρίζεις την death metal μπάντα..
Αφού διάβασα κάποιους στίχους των Cannibal Corpse, με συνάρπασαν και προσπάθησα να γράψω ένα τραγούδι από την δική τους οπτική γωνία. Λέγεται "We Are Cannibal Corpse" και προσπαθεί να κατανοήσει το κίνητρο για να γράφει κανείς τέτοιου είδους στίχους. Αλλά αυτό το τραγούδι δεν είναι σε κανένα άλμπουμ. Δεν ήξερα πως υπάρχει συσχετισμός στο google. Αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρον: αυτός ο "κάποιος" κατέληξε στο να του αρέσουν οι GWS; Θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχει κοινή αγορά-στόχος μεταξύ των GWS και των Cannibal Corpse. Αν ναι, οπωσδήποτε θα προκύψει και κάτι άλλο.
If this hat is missing, I have gone hunting. Το καπέλο σου πράγματι έλειπε! Τελικά τι κυνηγούσες;
Konstantin Gropper: Προσπάθησα να κυνηγήσω. Αλλά τελικά λυπόμουν το ελάφι πάρα πολύ, συν ότι ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσα να το πυροβολήσω, αφού είμαι πολύ κακός με τα όπλα. Αλλά κράτησα το καπέλο. Για να είμαι ειλικρινής, συμμετείχα στην όλη σκηνή κυνηγιού για λόγους μόδας.
Ticktack! Goes my automatic heart. Τι κάνει μια αυτοματοποιημένη καρδιά με επτά σπαθιά να σταματά να χτυπά?
Konstantin Gropper: Από την στιγμή που χτυπά, μπορείς να την σταματήσεις με το να καρφώσεις μέσα της επτά σπαθιά. Νομίζω πως αν θέλεις να την σταματήσεις, αυτός είναι ένας πολύ κομψός τρόπος για να το κάνεις. Λίγο θεατρικός, αλλά για κάτι τέτοιο που θα συμβεί μια και μόνο φορά σε όλη σου τη ζωή, επιτρέπεται να το κάνεις.
We are ghosts. Αν ήσουν φάντασμα, σε ποιον θα έκανες μπου?
Konstantin Gropper: Εξαρτάται από το τι θα στοίχειωνα. Μου αρέσουν τα κάστρα και τα ξενοδοχεία. Αν είναι κάτι κατώτερο από αυτό, θα κάνω μπου σαν ελβετική αγελάδα.
Werner Herzog gets shot. Πυροβολήθηκε! Πώς στο καλό μένει τόσο στωικά ήρεμος?
Konstantin Gropper: Το ξέρω! Καταπληκτικό, έτσι?! Δεν έχω ιδέα πώς το κάνει, αλλά έγραψα το τραγούδι για να δείξω τον σεβασμό μου σε αυτό.
We are still. Συμπλήρωσε το κενό: Τέχνη είναι... (τάδε έφη..)
Konstantin Gropper: Είτε να παραπονιέσαι για το τι είναι λάθος στον κόσμο είτε να δημιουργείς έναν καλύτερο. Είναι επίσης διασκέδαση.
Συνέντευξη: Eva Me.
Μετάφραση - Κείμενο: Eva Me.
Με τα γυναικεία συγκροτήματα, ειδικά αυτά με το sexy & naughty concept, δεν μπορώ να πω ότι έχω και μεγάλη σχέση. Νομίζω το τελευταίο που μπορώ να θυμηθώ ότι συμπάθησα ήταν οι Bananarama, κι αυτές επειδή συνεργάστηκαν με τους Fun Boy Three και είχαν έντονο post-punk background. Η περίπτωση των Client είναι διαφορετική, αλλά έχει και αρκετά κοινά στοιχεία. Αρχικά, έγιναν αμέσως γνωστές σαν η πρώτη μπάντα που υπέγραψε στην εταιρεία του Andy Fletcher των Depeche Mode, είχαν ένα κάποιο μουσικό background, η μία ως μέλος των Frazier Chorus και γυναίκα του μεγάλου Alan McGee της Creation records και η άλλη ως τραγουδίστρια των Dubstar. Από κει και πέρα αρχίζουν οι χαώδης διαφορές, με βασικότερη την αποδοχή στην ίδια τους την πατρίδα. Οι Άγγλοι δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την περίπτωση τους και οι Client βρήκαν πιο φιλόξενη την Γερμανία για την sleazy κοριτσίστικη electropop τους. Οι συναυλίες τους δυστυχώς μολις αναβλήθηκαν λόγω των πρόσφατων γεγονότων, αλλά ο tec-goblin τους είχε κάνει μερικές γρήγορες ερωτήσεις...
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: οι περισσότεροι που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη σας γνωρίζουν. Παρ'όλα αυτά, θα θέλατε να παρουσιάσετε τους εαυτούς σας, με λίγα λόγια, για τους υπόλοιπους?
Client: Client - an electronic girl band - pop on top, heavy on the bottom...
Τώρα αυτό είναι λίγο πιο περίπλοκο αλλά είναι εύκολο να μπερδευτείς με το ποιος είναι ποιος στο γκρουπ. Οι Client Α και Β φαίνονται ως ο πυρήνας με την πάροδο των χρόνων αλλά ποιοι είναι οι υπόλοιποι Clients που έχουν δουλέψει μαζί σας και τι έκανε ο καθένας?
Client: Οι Α και Β είναι ακόμα ο πυρήνας αλλά φέρνουμε και άλλους Clients ώστε να πραγματοποιήσουμε τα Kraftwerk-ικά μας όνειρα.
Οι περισσότεροι από εμάς σας γνωρίσαμε με το Price Of Love. Αλλά είναι ένα πιο πρόσφατο κομμάτι το οποίο παίζω συχνά: το Blackheart. Ποια η ιστορία πίσω από αυτό το κομμάτι, το οποίο είναι εμφανώς πιο «ανεβαστικό/χαρούμενο» και ακούγεται περισσότερο ηλεκτρονικό σε σχέση με τα υπόλοιπα από το τελευταίο άλμπουμ?
Client: Το Blackheart ήταν ένα ξέφρενο κομμάτι που γράψαμε πολύ γρήγορα... θέλαμε να αποτελεί την άμεση σύνδεση με το άλμπουμ Client ... βρώμικο και ωμό.
Η τελευταία μουσική σας δουλειά είναι μια ακουστική ηχογράφηση. Μια ωδή στις επιρροές σας από Joy Division? Πώς ήταν η εμπειρία?
Client: Ναι η Client Β αποφάσισε να κάνει ένα ακουστικό σόου στηριζόμενο σε όλες τις επιρροές της και στη βόρεια καταγωγή της.
Σχεδόν πάντα μιλάτε σε μια προσωπική, μικρή κλίμακα στα τραγούδια σας. Σκέφτεστε κατά καιρούς να ανεβάσετε την κλίμακα, να γίνετε περισσότερο πολιτικοποιημένες? Ίσως σε στιγμές όπως τώρα που έχετε και εκλογές στη χώρα σας?
Client: Δεν νομίζω ότι η πολιτική και η μουσική συνδυάζονται πολύ... θέλουμε να θίγουμε επίμαχα/αμφιλεγόμενα θέματα όπως η πορνεία και η εξάρτηση από συνταγογραφημένα φάρμακα αλλά δεν θα επιδοκιμάζαμε ένα πολιτικό κόμμα καθ' αυτό..
Ξεκινήσατε την καριέρα σας ως Client στη δισκογραφική εταιρία του Andy Fletcher των Depeche Mode. Ποιος ήταν ο λόγος που έληξε η συνεργασία σας?
Client: Ο Andy ήταν 100% απασχολημένος με τους Depeche Mode και ήταν μια φιλικά αμοιβαία απόφαση για όλους μας να φύγουμε.
Κρίνοντας από κάποιες καταχωρήσεις σας στο myspace, φαίνεστε πολύ ευχαριστημένες με την μετάβαση σας σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία. Δουλεύει/ Κινείται η μουσική βιομηχανία? Είναι διαφορετικά τώρα που έχετε περισσότερες επαφές με Γερμανία? Τι γίνεται σχετικά με την ηλεκτρονική διανομή?
Client: Πάντα νιώθαμε πως η Mute κυριαρχούνταν από προϋπολογισμούς και πλάνα μάρκετινγκ - στη Μεγάλη Βρετανία η εταιρία δεν ξόδεψε για εμάς ούτε δεκάρα και μόνο στη Γερμανία και στην Κεντρική Ευρώπη μας στήριξε.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον? Έχει περάσει καιρός από το Command, τι να περιμένουμε?
Client: Αυτή τη στιγμή μοντάρουμε ένα Live DVD που θα κυκλοφορήσει από την Out Of Line το φθινόπωρο.
Έχετε συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Tim Burgess, Pete Doherty, Martin Gore, Douglas McCarthy, κ.α. Είναι κάποιος άλλος που σκοπεύετε ή επιθυμείτε να συνεργαστείτε στο επόμενο σας άλμπουμ?
Client: Θα ήθελα πολύ να ξαναδουλέψω με τους Libertines ή με την Helen από τους Ladytron.
Μιλώντας για σχέδια προσφάτως ξεκινήσατε να παρουσιάζετε δουλειά σας στο σχέδιο μόδας. Πώς πάει αυτό το εγχείρημα?
Client: Ναι πολύ, πολύ δύσκολη και σκληρή δουλειά να το στήσουμε αλλά ρίξτε μια ματιά στο Clientlondon.com
Θυμάμαι ότι περιγράφατε τους εαυτούς σας ως «άτακτες» όταν σας είχα γνωρίσει στη Ζυρίχη πριν από 4 χρόνια. Αλλά μου αφήσατε μια εικόνα που έτεινε περισσότερο προς τη γλυκύτητα και τη χάρη - ειδικά με κάποια πολύ ευγενικά πράγματα που κάνατε (όπως εκείνη την αφίσα). Άρα, πραγματικά τώρα, πόση από αυτή την «άτακτη διάθεση» είναι αληθινή και πόση είναι μια κατασκευασμένη εικόνα? Πάει μαζί με την ευγένεια σας?
Client: Ήμασταν πάντα πολύ άτακτες ... μια μέρα θα σου πούμε τα πράγματα που έχουμε κάνει!
Τι να περιμένει από εσάς το ελληνικό κοινό? Θυμάμαι κόσμο που θαύμαζε εσάς και τη μουσική σας στη Ζυρίχη αλλά το άλλο support γκρουπ στη συναυλία των Covenant, οι Rotersand, είχαν καταφέρει να εισπράξουν περισσότερη ενέργεια από το κοινό. Και αν η ενέργεια δεν είναι αυτό που αναμένεται από τα πιο ήρεμα κομμάτια σας, τι άλλα κόλπα έχετε στο πλάνο σας?
Client: Απλά μια έντονη ηλεκτρονική φασαριόζικη εμπειρία με kinky κοστούμια!
Συνέντευξη: Tec Goblin
