Ειλικρινά τώρα, έχω πάει σε εκατοντάδες συναυλίες στη ζωή μου. Εναλλακτικές, mainstream, ποπ, ροκ, avant-garde, industrial, ότι να'ναι λέμε.. Η προχθεσινή ήταν μία από αυτές τις ελάχιστες που σε κάνουν να κοιτάζεις τον διπλανό σου με απορία και με αυτό το «what the fuck?» βλέμμα να διαγράφεται προφανέστατα, συνοδευόμενο με μειδίαμα όμως. Δηλαδή, μένεις για λίγο άφωνος, περιμένεις μερικά λεπτά να καταλάβεις αν όντως αυτό που παρακολουθείς συμβαίνει και δεν το ονειρεύεσαι, και μετά μειδιάζεις ενοχικά και ύποπτα στον φίλο/φίλη σου.