Αυτή η "cult" λεξούλα που τη πετάμε εδώ και εκεί ως επιθετικό προσδιορισμό όποτε νιώθουμε την ανάγκη απενοχοποίησης πολύ με εκνευρίζει. Το περασμένο Σαββατόβραδο όμως, δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω... Φανταστείτε το: χιονοθύελλα στην Αθήνα, επικίνδυνα κοντά στο μηδέν, και ενώ στο δρόμο για το Gagarin άρχισε να με πιάνει μια απογοήτευση για τη νοημοσύνη τη δική μου και των φίλων μου, στο τέλος όλα ανατράπηκαν: Μια ολόκληρη ουρά ομοιοπαθών περίμεναν σε κατάσταση ενθουσιασμού και υποθερμίας!

«Μαζοχιστή, σ’αγαπώ, όταν ουρλιάζεις, όταν κλαις...»

Μας το τραγουδούν κοντά 30 χρόνια τώρα..άραγε δεν κουράστηκαν ακόμα; Η υψίφωνος Eliane κι ο κύριος συνθέτης και mastermind Philippe Fichot μας τίμησαν με την παρουσία τους το Σάββατο 26 Ιανουαρίου, στο Gagarin 205, το σωτήριο έτος 2008...γράφω fillers, ενώ προσπαθώ να σκεφτώ πως διάβολο θα μπορέσω να επαινέσω την άψογη μουσική παρουσία τους αλλά να επιστήσω την προσοχή σας στην κοιλιά της αντίστοιχης σκηνικής τους...

Πρώτη φορά ανατρίχιασα βλέποντας μια σκακιέρα. Και στεναχωρήθηκα όταν είδα το λευκό βασιλιά να παραιτείται, παραδίνοντας τον εναπομείναντα στρατό του. Και όση ώρα οι iLiKETRAiNS ξετύλιγαν τις ασπρόμαυρες ιστορίες τους, γέμιζες από τέτοιες συναισθηματικές υπερβολές.

Για τους promoters και του φετινού Torture Garden απ' ότι έμαθα τα πράγματα πήγαν αρκετά καλά αφού το Gagarin 205 ήταν γεμάτο για άλλη μια φορά. Εμάς όμως στο Postwave δεν μας ήρθαν ακριβώς όπως τα θέλαμε. Ο συντάκτης μας αρρώστησε και δυστυχώς δεν κατάφερε να παρευρεθεί , όχι όμως (ευτυχώς) και η φωτογράφος. H ανταπόκρισή μας λοιπόν γίνεται καθαρά φωτορεπορτάζ, κι ας είμαστε ειλικρινείς, η εικόνα είναι το πιο ενδιαφέρον μέρος του event.

Όταν η κλασσική φιγούρα από meccano εμφανίστηκε για πρώτη φορά πάνω απ’τη σκηνή του Gagarin, όλα μπήκαν στη θέση τους. Απρόσωπο, αστείο, ψυχρό, απλό, ανέκφραστο, με το που πήρε τη θέση του δίπλα στη γκιλοτίνα, κατάφερε να με συγκινήσει σχεδόν όσο και ο κύριος που στεκόταν ακριβώς από κάτω.

Κάποια πράγματα στη ζωή σου τα θυμάσαι πολύ έντονα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Πριν 26 χρόνια, μικρό παιδάκι ακόμα, έχοντας μόλις αποκτήσει το πρώτο μου στερεοφωνικό με πικάπ, έκανα την διαδρομή Βριλήσσια-Χαλάνδρι σχεδόν τρέχοντας για να αγοράσω και τον πρώτο μου δίσκο.  “Θέλω αυτό το συγκρότημα με το τεράστιο όνομα που λέει το enola gay” είχα πει στον πωλήτή και το “organisation” των Orchestral Manoeuvres in the Dark έγινε επίσημα  με 180 δρχ.

Δανείζομαι, όχι τυχαία, το ρεφρέν από το Body Company

12 & 13 August 2006 - Hildesheim, Germany  

Faith & Devotion

event: Duran Duran live in Athens! Η πρώτη τους φορά μετά από 25 χρόνια καριέρας. Το τυχερό μας ήταν ότι τους είδαμε με την αρχική τους σύνθεση, πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν είχαν έρθει οποιαδήποτε άλλη στιγμή μεταξύ 1986 και 2004.